ARRANGED (Buencamino Cousins Series 1)

chapter 18

(AXEL POV)

"This love is just pause and not the end. Babalikan kita mahal ko" rinig ko ito sa pag tulog ko...

Agad kong iminulat ang mga mata ko para lang makita ang malakas na sinag ng araw na sumisilaw sa mata ko.

Inunat ko ang dalawang kamay para mag unat ng butong nasanay sa pag higa.

Umupo ako, pero sa pag upo ko ay agad din na nahilo ang ulo. Napahawak ako dito.

Oo nga pala nag lasing nga pala kami ni Mr. Chu...

Nasaan na ba si Velvety?

"Lovey?!" Tawag ko rito at agad na tumayo kahit na ramdam ko parin ang kirot sa ulo ko.

Bakit hindi niya manlang ako ginising para lumipat ng higaan?... siguro galit iyon sa pag lalasing ko kagabi...

"Lovey?!" Tinahak ko ang kusina kung andoon siya at nag luluto ng breakfast namin.

Pag karating ko rito ay agad na binalot ng pagtataka ng makitang wala siya roon.

Ang alam ko ay maagang nagigising si Velvety. Maaga siyang nagigising at nagluluto dahil daw asawa niya na ako at mahal na mahal niya ako..

Ang kaninang pagtataka ay natakpan ng ngiting bumalatay sa labi ko.

Sa halip na mag taka pa ay niliko ko ang daan papunta sa hagdan kung saan ito ang magdadala sakin sa 2nd floor.

"Lovey?" Tinawag ko ulit siya pero wala talaga akong naririnig na sagot ng boses niya.

Pinihit ko ang papasok sa kuwarto namin.

Hinagilap ko ang kahit isang bakas niya pero kahit anino niya ayaw ding magpakita.

Nagtaka nanaman ako sa nangyari. Nilibot ko ang hardin namin kung saan siya nag tatanim at nag didilig ng paborito niyang mga bulaklak na sampaguita.

Pero ganon din ang nangyare, walang nagtatanim dito ng bagong bulaklak at wala ding nagdidilig ng halaman.

Sa pag kakataong ito... kinabahan na ako.

Nasaan siya kung ganoon?

Agad akong pumasok ulit sa loob, sa pag bukas ko ng pinto ay nagulat nalang ako sa nasaksihan...

Agad siyang tumayo sa pagkakaupo sa sofa, at gulat na nakatingin saakin.

Nagdilim ang paningin ko. Bakas na ngayon ang takot sa mukha niya.

"Anong ginagawa mo rito?" Matigas kong tanong at namulsa sa tuxedong kahapon ko pa suot.

"Ah...e... May s-sabihin kasi ako sa'yo" dahan dahan ang bawat sambit ni Daisy sa mga salitang iyon.

Hindi ko ipinakita ang pagtataka, "Sabihin mo na, may hinahanap pa kasi ako... sobrang kulit na pusang kanina pa nagtatago!" Parinig ko kay Velvety na alam ko lang na nag tatago dito.

Namutla ang mukha nya at binalot ng lungkot sa pag banggit ko kay Velvety.

Hanggang ngayon parin ba'y guguluhin niya kami?!

"A-Axel kasi.." nauutal ito at napa yuko na.

Itinaas ko ang isang kilay dahil sa sobrang takang nararamdaman, p-parang may mali...

"A-Axel si ano kase... s-si Velvety-" Daisy.

"What's wrong with her? Btw, did you know where is she?" Tanong ko at awtomatikong umangat ang isang kilay

Nang iangat nya ang mukha niya ay may nag babadya ng luha roon.

"A-Axel si V-Velvety... u-umalis na siya. . ." Sa sinabi niyang iyon tumigil ang lahat saakin, napatawa ako't napangisi sakanya.