Eski dostluk [Draco Malfoy İle Hayal Et]

Bölüm 11

odaya doğru gitmeye başladığımda o kadar gergindim ki önüme bile bakmıyordum. tam bunu fark ettiğim sırada birine çarpıştım ve elimdeki her şey olduğu gibi yere düştü özür dileyip eşyalarımı toplamaya başladığımda çarptığım kişide benimle beraber eğilmiş eşyalarımı toaplamama yardım ediyordu.
kafamı kaldırıp ona baktığımda o kişinin draco olduğunu gördüm. tam ağızımı açıcaktım ki konuşmaya başladı.

Draco: eski güzelliğni kaybetmemişsin lora.

Lia: b-ben bahsettiğin kişiyi t-tanımıyorum malfoy.

Draco: senin olduğunu biliyorum sevgilim.

hiçbir şey demeden eşyalarımı alıp odaya doğru koşmaya başladım.
sonunda odaya girip kapıyı sert bir şekilde kapattım ve yere çöküp ağlamaya başladım. sevdiğim adama yalan söylemek o kadar zordu ki ona bağıra bağıra benim demek istiyordum ama yapamazdım intikam almadan olmazdı ki bunu nasıl yapıcağım hakkında en ufak bir fikrim yoktu buna nasıl dayanıcaktım. ona nasıl bu kadar kötü davranıcaktım hiçbir fikrim yoktu.

ayağı kalkıp üstümü giyindikten sonra direkt uyudum daha doğrusu uyumaya çalıştım.
tam uykuya dalıcaktım ki kapı açıldı ve içeri draco girdi, hemen arkamı dönüp uyuma numarası yaptım. neden bilmiyorum ama öyle yapmam gerektiğini düşündüm.
bir süre sonra draco yatak odasına girdiğinde beni fark etmemişti sanırım. dolabın açtı ve içinden yüksek ihtimalle kıyafet alıp üstünü değiştirdi. seslerde anlaşılabiliyordu. beni fark ettiğinde tam ağızını açıcaktı ki gözlerim kapalı bir şekilde ona doğru döndüm. susuyordu niye bilmiyorduö. bağırıcağını düşünüyordum.
yavaşça yatağın kenarına oturdu ve konuşmaya başladı.

Draco: seni çok özledim sevgilim sensiz geçen her dakikam berattı. beni neden bırakıp gittin? biliyorum belki benden nefret ediyordun ama ben senin her zerrene aşıkken sen beni bırakıp gittin. sahi ya nereye gittin? 

sesi... sesi titriyordu sanırım ağlamamak için kendini zor tutuyordu.

Draco: beni bırakıp nerelere gittin?

ağlıyordu. sadece ağlıyordu ve bende ağlamamak için kendimi zor tutuyordum onu bu halde görmek beni param parça ediyordu. gözümden yaş aktığını far ettiğim an arkamı döndüm ama draco bunu benden daha önce fark etmiş sanırım.

Draco: lora? u-uyanıkmısın?

kafamı evet anlamında salladığımda hiç beklemeden bana sarıldı. o an o kadar huzur vericiydi ki onu hiç bırakmak istemedim. yaklaşık 3 dakika öyle kaldık ne o konuştu nede ben sadece ağlıyorduk ama buna iğtiyacımız vardı.

ayrıldığımızda oturur pozisyona geçtim ve ona baktım. ağlamaktan kızarmış gözleri o bitmiş hali beni o kadar üzüyordu ki anlatamam. 

Draco: neden? neden yaptın?

Lia: dayanamadım... yaptıkların bana o kadar çok zarar vermeye başlamıştı ki aklıma gelen tek şey oydu.

Draco: üzgünüm ama yapmak zorundaydım. seni kendimden uzak tutmak zorumdaydım ve sanırım fazla ileri gittim. üzgünüm sevgilim.

Lia: nasıl yani? ne demek yapmak zorundaydım?

Draco:babam yüzünden. sen bir safkan olmadığın için seninle değil yakınlaşmam konuşmamı dahi istemiyordu.

Lia: peki neden? neden sadece konuşmamak yerine bütün bunlrı yaptn?

Draco: çünkü korktum. sana benden daha çok zarar verebilirdi ve sana zarar gelmesini istemedim lütfen affet beni sevgilim sensiz bir hayat o kadar zor ki anlatamam...

bana öyle bakıyordu ki acınıcak haldeydi ama ben ona acımıyorum çünkü haklıydı. kim sevdiği insana zarar gelmesini isterdi ki?

hiç bir şey demeden dudaklarına yapıştım. beni o kadar özlemle öpüyordu ki ondan asla ayrılmak istemiyordum...
bir süre sonra ayrıldığımızda nefes nefese kalmıştık. ikimizde birbirimize bakıp gülümsedik. sanırıım ihtıyacımız olan tek şey buymuş. bizim ihtiyacımız olan şey birbirimizmişiz...