Fated

Chapter Thirty One

FATED
CHAPTER THIRTY ONE
CHAOS' POV

Sa pag dilat ko mga ng mata ko dali dali akong pumunta sa kwarto ni Rumi. Pag pasok ko sa kwarto niya tulog na tulog siya.

At mabilis ko siyang sinakal, mabilis naman niya minulat ang mga mata niya.

Sabay napahawak sa kamay ko para alisin ito dahil nakikita kong namumula na din yung mukha. At tinayo ko siya sa kama habang hindi pa din inaalis yung pag kakasakal ko sa leeg niya.

Naririnig ko na pag ubo niya at yung pag alog ng katawan niya pati ang pag paddle ng kanyang .ga paa.

"Cha-chaos, let me go" sabi niya habang umuubo.

"TOTOO BA?!" Galit na galit na tanong ko sakanya pero hindi siya sumasagot kaya inalog ko pa siya.

"Na-sasaktan a-ko! Bita-wan mo-ko!" Dama kong panic niya.

Dahil alam niyang kaya ko siyang patayin ngayon mismo.

"SAGOT!" Sigaw ko sa mukha niya alam ko nag bago din boses ko sa part na yun at napapikit siya.

"Oo" sa pag kakasabi niyang yun binitawan ko na siya.

Napaupo siya sa sahig habang hawak hawak yung leeg niya at hinahabol ang kanyang hininga.

"Alam mo ba ginagawa mo?! Rumi bakit?!" inis na inis kong tanong ko sakanya.

Tumayo siya at inayos ang buhok niya, nakita ko din naman na mabilis nawala yung marka ng leeg niya.

"Hindi ba halata chaos?!" Pasigaw niyang sabi saakin at lumuluha. I saw her pissed closed tipong nag hohold back siya on what's happening.

At tinignan niya ako sa mga mata ko, "Hindi naman ako tatagal ng gantong kahabang panahon para samahan ka nawala lang. I love you ever since" nakikita ko ngayon na tuloy tuloy ang pag patak ng luha niya.

I brush my hair because of this revelation, dahil hindi ko akalain dahil kapatid tingin ko sakanya akala ko yung mga panahon na nilalandi niya ako pamg-asar niya saakin dahil mahilig siyang asarin ako at ang main power niya is manipulation.

"I do everything! Kasi akala ko makikita mo efforts ko. Pero hindi! Mas pinili mong hanapin ang mortal na yun bakit kasi na guguilty ka? Beacuse of what happened sa past?!

Hindi mo man ako nakita, I'm always here. Ako lagi ang downfall mo. Minsan ko ng binuwis ang buhay ko para sayo pero narerealized ko parang mali ako ng mimahal. You never saw me. I was wondering if its still worth it? Pero ang haba na ng panahon na sinamahan kita at ayoko i let go ka kasi ikaw na lang meron ako. Tinalikuran ko ang posisyon ko para sayo at sumama biglang fallen.

Tapos ngayon papatayin mo ko dahil hinain ko si Selene sa isang incubus?! Iginaganti lang kita sakanya sa ginawa niya sayo tas ako pa mali?! Ano bang thinking meron ka Chaos! Ang unfair mo saakin?!" Mahabang reklamo niya.

"Nababaliw ka na nga?!" Sagot ko sakanya

"Nababaliw sa tingin mo pero ganito kita mahalin! Its worst right?! Because ang hirap mo mahalin! Ang sakit mo mahalin!" Sagot niya saakin.

"Alam mo naman produkto nun diba? Kapag na binhian si Selene! Dont dare to touch her o gawan ng kalokohan kasi hindi ako mag dadalawang isip patayin ka pasensyahan tayo, Rumi!" Banta ko sakanya.

"Masyado ka ng over acting chaos?! Tangina" sagot niya saakin kaya sinampal ko siya ng malakas.

At lumabas na sa kwarto niya, tinaas ko agad kamay ko dahil alam ko papatamaan niya ako sa ulo para manakit ulo ko.

Naging stubborn na siya hindi naman siya ganyan.

FLASHBACK*

(based to sa mga alala ni chaos kayanmedyo modernized yung pag kukwento niya)

YEAR 1923
SOMEWHERE IN JAPAN

2 years passed nung napatay ko si Juancho at si Cecilia napunta ako sa bansa ng Japan.

Nag paagos lang ako sa dagat kung saan ako mapupunta at inagos nga ako papunta dito na pulot ako ng isang grupo ng mga manggamot pa din at ang isa nilang kasama ay isang fallen din si Rumi.

Ginamot niya ako at binigyan ng titirhan at ngayon magaling na ako kailangan ko hanapin kung saang bansa mag babalik si Cecilia. Kailangan ko siya mahanap para makahinga ng tawad sakanya sa mga nangyare.

Gabi na ngayon at papunta na ako sa bangkay na binigay nila saakin.

"YAMETE KUDASAI!" Rinig kong sigaw sa hindi kalayuan. (Stop it please!)

Kaya tumakbo ako papunta kung asan ang kaguluhan. Bumalik ako sa grupo na umampon saakin ngayon nakikita ko na sinusunog ang mga bahay nila at pinag kukuha sila. Lahat sila ay mga babaeng mang-gamot.

Nag tataka ako kay Rumi bakit hindi siya lumalaban. Nakasilip lang ako dito sa likod ng mga matataas na damo.

At tinapatan na siya ng espada sa harap niya,

"Anata wa kiseki o okosu to kikimashitaga, majodesu ka?" (we heard that you do miracles, are you a witch?)

Rinig kong tanong sakanya pero hindi siya sumasagot.

"Watashi no shitsumon ni kotaenakereba. Yatsura o koroshiteyaru!" (If you dont answer my question, I will kill them!)

Galit na galit na sabi sakanya. Ang pinagtataka ko sakanila hindi sila natatakot tipong handa sila mamatay.

Unti unti na ngang pinugutan sila ng ulo, si Rumi nalang natitira nung pupugutan na siya ng ulo. Hindi ko kaya na hindi siya iligtas kaya sa isang kumpas ko lang inubos ko mga kasama nitong hapon na to.

At pinugutan ko tong lalaking nada harap ni Rumi bago pa makatakbo paalis.

Ngayon nakikita ko na nakaluhod siya saakin, at tinignan ko siya sa mga mata niya nawalan ekspresyon, tinanggal ko yung gapos niya at niyakap niya ako at humagulgol na parang bata.

"Take me with you, I'm all alone" sabi niya sa gitna ng pag iyak niya.

"Sure, but let's clean this messed" sabi ko sakanya.

Kaya nilibing namin lahat ng mga kasamahan niya at binigyan ng gandang libingan.

Nung tinanong ko siya bakit hindi siya lumaban, ang sagot niya lang dahil alam naman nila na mangyayare yun. Dahil naniniwala sila na lahat ay nakatakda base sa sinabi ng dyos.

At matagal na niya din ako hinahanap, simula ng pinaalis ako sa langit sumunod siya saakin. At doon nag umpisa ang kalbaryo niya biglang isang fallen.

End of Flashback*

Kung alam ko din naman na sa dulo sakit siya sa ulo ko sana hindi ko siya niligtas nung panahon na yun.