Scars // Bankzitters [VOLTOOID]

Hoofdstuk 8

Ik open mijn ogen en knipper en paar keer. 2 stevige armen rond mijn middel doen me op schrikken. Ik kijk om en zie Milo liggen. Ik glimlach klein en laat mijn hoofd weer op het kussen vallen. Ik gaap een keer, waarna ik weer probeer te slapen, als harde muziek mijn oren vult. Ik hoor Milo achter me kreunen. 'Jezus man, kan dat zachter?' moppert hij en opent zijn ogen. 'Oh hey, Matt', zegt hij en trekt me dichter naar zich toe. Ik lach zachtjes en pak zijn armen vast. 'Hey, goed geslapen?' vraag ik hem. Hij knikt, 'Jij?' vraagt hij. Ik draai me in zijn armen en leg mijn hoofd tegen zijn sleutelbeen. 'Redelijk', antwoord ik. Hij knikt en glimlacht. Opeens word er hard op onze deur geklopt. 'Wakker worden!' schreeuwt de mentor lachend. 'Jaha!' schreeuwt Milo schor terug. De muziek vervaagt, wat aangeeft dat hij verder is gelopen. Ik sla mijn armen rond Milo en kreun, 'Ik lig zo lekker' Milo lacht en duwt me van zich af, 'Aankleden jij' Ik grinnik en kom omhoog, waarna ik me even uit rek. Ik hoor Milo hetzelfde doen. Ik sta op en loop richting mijn koffer, waar ik een broek en trui uit trek. Ik kleed me aan en kijk om richting Milo, die een korte broek en shirt uit zijn tas heeft gehaald. Hij kleedt zich aan en kijkt dan op. Hij kijkt me verdrietig aan, waardoor ik vragend kijk. 'Ik heb misschien een korte broek voor je?' zegt hij dan. Ik slik. 'Matt, je benen zien er goed uit, geloof me. Je bovenbenen zie je al niet en die twee of drie sneeën op je onderbenen vallen echt niet op. Je kan toch ook gewoon gevallen zijn?' zegt Milo die zijn armen rond mijn middel bind en mijn hoofd tegen zijn borst drukt. 'O-oké', zeg ik en kijk op. 'Ja?' glimlacht Milo. Ik knik. Milo laat me los en haalt een korte broek uit zijn tas, 'Probeer deze eens' Ik trek mijn broek uit en wissel die voor Milo's korte broek. Hij zit best los. Milo lacht, 'Ik kan Robbie of Koen vragen?' Ik knik, 'Ik wacht hier wel' Milo staat op en loopt richting onze kamerdeur, waarna hij verdwijnt.

Een paar minuten later duikt hij op met 2 korte broeken. 'Probeer dezen', zegt hij en gooit me de broeken toe. Ik trek ze beiden een keer aan en besluit voor de zwarte te gaan, omdat die beter aansluit. 'Dan geef ik deze terug aan Rob', zegt Milo en verdwijnt weer. Ik bekijk me even in de spiegel en zucht, 'Kom op Matt, het valt wel mee', mompel ik. In gedachten staar ik richting mijn benen, via de spiegel, als opeens 2 armen zich weer rond mijn middel binden. 'Je ziet er goed uit Matt, geloof me nou', hoor ik Milo zeggen. Ik zucht, 'Zeker?' Milo knikt overtuigend, 'Echt waar' Ik glimlach klein en draai me in zijn armen. 'Sorry, ik zeg al niks meer', mompel ik. Milo lacht, 'Het is oké' Milo haalt een hand door mijn haren, 'Klaar voor?' Ik schud mijn hoofd. 'Matt, geloof me. Ik ram ze in elkaar als ze een opmerking over je maken', zegt hij. Ik kijk op met een waterige glimlach. 'Echt waar. Ik zal ervoor zorgen dat ze je met rust laten', zegt hij dan en pakt mijn gezicht vast. 'Dankje Milo', fluister ik. Hij buigt zich voorzichtig naar me toe en plant een kus op mijn voorhoofd. Ik bloos en kijk lichtelijk verbaasd. 'Lopen nou', zegt hij en duwt me richting de deur. Ik grinnik zachtjes. We lopen onze kamer uit. Ik loop achter Milo aan naar de lange tafel, waar de meesten al zitten. Net als gister gaan we aan het eind zitten bij Raoul en de jongens. 'Morgen Matt. Morgen Milo', zegt Robbie. Ik glimlach en kijk naar alles wat op tafel staat. Ik pak een broodje met kaas, waarna ik het kaas op het broodje leg en die dubbel vouw. Ik zie dat Milo hetzelfde doet. Rustig begin ik te eten, terwijl ik kijk richting de jongens die praten over een Jamie en Juultje ofzo. 'Nee, maar serieus. Juultje is gewoon zo mooi en lief', zegt Koen. Ik grijns lichtjes en kijk richting Milo, die mij ook grijnzend aan kijkt. 'Zo zo Koen, wie is deze Juultje?' vraagt Milo dan. 'Van 3 vwo', antwoord Koen. Ik stik half in mijn broodje en begin te hoesten. 'Ah, Matthy kent haar', lacht Frank. 'Ja man', zeg ik schor en hoest nog een keer. 'Nee, zij is wel aardig inderdaad', zeg ik dan, 'Maar ik weet niet of het jouw type is' Koen kijkt me beledigd aan. Ik gooi mijn handen in de lucht, 'Oké oké, ik zeg al niks meer' Ik voel Milo mijn handen pakken en ze weer op tafel leggen. Ik kijk vragend, maar pak mijn broodje weer en begin verder te eten. 'Maar als jij Juultje kent van je oude klas, heb je vast wel haar nummer', zegt Koen met een glimlach. Ik pak mijn mobiel, zoek haar nummer en geef mijn mobiel aan Koen. 'Oké, doorgestuurd', zegt Koen even later en geeft mijn mobiel weer terug. Ik zie hem zijn eigen mobiel pakken en druk typen. 'Koen gaat een heel paragraaf schrijven', lacht Rutger. 'Ik denk dat ze een 'hey met Koen' al goed vind hoor', geef ik eerlijk toe. Koen kijkt me even aan in stilte. 'Oké, als jij het zegt', antwoord hij dan. Ik grinnik.

Pov Milo:

'Oké klas. We hebben besloten dat de ene helft een speurtocht in het bos gaat doen en de andere helft gaat naar het strand met mevrouw Noot. Deze helft van de tafel gaat met mij mee en de andere helft met mevrouw Noot. 'Het strand! Ik ga mijn zwemkleding halen, wie gaat mee?' vraagt Robbie. De jongens knikken en volgen hem naar boven. Ik kijk richting Matthy, die zucht. 'Matt 't komt goed joh', zeg ik en wrijf over zijn rug. Hij glimlacht klein. We lopen achter de jongens aan naar boven. Ik pak ook mijn zwemspullen en besluit het alvast aan te trekken. Matthy wacht op mij. We lopen samen weer naar beneden, waar iedereen zich al verzameld.

- tijdskip -

Aangekomen op het strand, gaan we zitten in het zand. We leggen onze spullen klaar; we leggen onze handdoeken in het zand en Raoul legt zijn tas op de handdoeken. Hij had wat lekkers en te drinken meegenomen, omdat we hier waarschijnlijk wel even zijn. Ik ga naast Matthy zitten en sla een arm om hem heen, waarna ik mijn hoofd op zijn schouder leg. 'Lekker weer, hm?' vraag ik hem. Hij knikt en glimlacht. 'Laten we zwemmen, boys!' zegt Frank die zijn shirt al over zijn hoofd trekt. Matthy kijkt in paniek op. Ik stel hem gelijk gerust. 'Ik heb wat voor je', fluister ik in zijn oor. Hij kijkt vragend op, nog steeds lichtjes in paniek. 'Ik en Matt zijn zo terug', zeg ik en sta op, waarna ik hem overeind trek. Ik pak mijn tas en loop met Matthy een eindje van het strand vandaan. Hij had gelukkig, na wat gejammer, zijn zwembroek aangetrokken. Ik ga zitten op het gras. Vragend komt hij naast me zitten. Ik open mijn tas en overhandig hem het zwemshirt. Hij bekijkt het shirt en glimlacht dan. 'Je bent de beste', zegt hij en vliegt me in mijn armen. Ik lach en haal een hand door zijn haren, 'Weet ik' Hij grinnikt en haalt zijn hoofd van mijn borst, waarna hij me los laat. 'Maar waar- waar ga ik me omkleden?' vraagt hij dan zachtjes. Ohja, shit. 'Je mag je hier omkleden, maar als je dat niet fijn vind, wacht ik hier op je, dan kleed je je verderop even om?' stel ik voor. Matthy zucht en staart naar de grond. 'Het is oké, ik snap het. Geloof me. Ik weet dat je het al erg genoeg vond om me je armen te laten zien, het is oké', stel ik hem gerust. 'Sorry, ik ben zo terug', zegt hij zachtjes. Ik knik en zie hoe hij op staat en wegloopt naar de eerste boom die hij ziet. Hij gaat erachter staan en na even komt hij terug met zijn shirt in zijn handen. 'Geef maar hier, ik neem hem wel mee', zeg ik lief. Ondertussen bekijk ik hem nog even. Het shirt zit perfect. Matthy glimlacht, 'Dankje Miel' Ik pak het shirt aan en trek hem in een omhelzing. Ik aai zachtjes over zijn rug en vertel hem hoe mooi hij is. Hij haalt zich uit de omhelzing. Ik zie dat hij lichtjes bloost en verlegen naar de grond kijkt, waardoor ik grinnik. 

We gaan terug naar de rest. 'Dat duurde lang', lacht Koen. Ik grinnik, 'Ja sorry, maar we kunnen', zeg ik en sla een arm rond Matthy. Rutger en Koen racen gelijk naar het water, waardoor ik lach. Frank rent er achteraan. Robbie en Raoul beginnen nu ook te lachen. Uiteindelijk lopen we met z'n allen naar het water. 'Ah, het is koud!' zegt Robbie die lachend het water weer uit loopt. Ik grinnik en til Matthy op, waarna ik met hem het water in ren. Hij houdt me lachend vast. Ik gooi hem lachend in het water. Na even komt hij weer boven. 'Oh jezus het is koud', zegt hij. Achter me hoor ik Frank en Rutger wat fluisteren. Ik besluit onopvallend wat dichterbij te komen. Matthy is ondertussen naar Raoul en Robbie gezwommen. Het is fijn dat die 3 het goed met elkaar kunnen vinden. Ondertussen hoor ik wat Rutger en Frank zeggen.

'Vind je het niet gek dat Matthyas een shirt aan heeft?'

'Ja wel vreemd, maar misschien heeft dat een reden?'

'Ja, weet niet. Ach ja, vreemd, maar ja'

Ik draai me om en loop op ze af, 'Hey boys!' Gelijk kijken ze op. 'Yo Miel!' zegt Rutger. 'Wat vinden jullie tot nu toe van kamp?' vraag ik ze. 'Ja wel leuk', antwoord Frank. 'Hoe is het met jou en Matt? Snurkt hij?' grapt Rutger. Ik schud lachend mijn hoofd, 'Nee, gelukkig niet. Hij slaapt als een roosje', grap ik. 'Wat?' hoor ik achter me. Ik kijk op richting Matthy, die bij ons komt staan. Robbie, die achter Matthy zwom, schiet in de lach. 'Nee niks, was maar een grapje', lach ik en sla mijn armen om hem heen. 'Een grapje? Snurk ik dan wel?' vraagt hij verontwaardigd. Ik begin nog harder te lachen, 'Nee, nee' Matthy grinnikt en legt zijn hoofd tegen mijn borst.