~ The wine from Abyss ~ ||Genshin Impact/Kaeluc||

Rozdział 7

     Godzina przybycia Varki zbliżała się nieubłaganie. Siedzący w cieniu drzewa mężczyzna od jakiegoś czasu wpatrywał się w widok przed sobą. Choć pogrążony w rozmyśleniach, nie tracił czujności. Obecność Abyssu dawała się ostatnie czasy nieźle we znaki w okolicy Świątyni Tysiąca Wiatrów do tego stopnia, że ten jeden chodzący w kółko ruin guard był doprawdy najmniejszym zmartwieniem, lecz dla kogoś takiego jak Kaeya co innego było znacznie większym zmartwieniem. Z godziny na godzinę zaczął się obawiać, że Jean wcale nie spełni jego prośby, a on już nazajutrz będzie zmuszony opuścić miasto. Może to czas by obmyślić, w którym kierunku będzie zmierzał? Czas by zaplanować trasę, spakować się i pożegnać z tymi, do których przez całe swoje życie się tak przywiązał?

- Przestań - skarcił się. - Dobrze wiesz, że Jean cię nie zawiedzie. Za dobrze wie jak ci na tym zależy.

- Zależy na czym? - usłyszał czyjś głos.

Głos, który choć nie był na tym na jaki liczył, to jednak należał do kogoś kogo towarzystwem by w tej chwili nie pogardził. Kimś, kto podróżował tak wiele, że na pewno miał wiele cennych wskazówek. Może Aether planował w najbliższym czasie wybrać się znów na poszukiwania Lumine? Cóż... Tym razem ochoczo by się zabrałby się z nim byle nie być skazanym na samotność - coś czego od dziecka się bał bardziej niż ciemności i ognia.

- Właściwie to... - zawahał się.

Z jednej strony o ile Aether na pewno słyszał już o przybyciu Varki, tak raczej nie musiał wiedzieć z czym to się wiązało jeśli chodziło o Albericha. Z drugiej blondyn nie raz pokazał jak oddany jest Teyvatowi, jak godny jest zaufania, więc może nie zaszkodziło powiedzieć prawdy? Problem w tym, że tak naprawdę przez całe życie Kaeya zdołał w pełni otworzyć się przed tylko jedną osobą i cóż... nie skończyło się to za dobrze. Choć wiedział, że to inny rodzaj szczerości. Jeśli zaś chodziło o zachowanie Diluca w tamtym momencie - wciąż nie potrafił mu mieć tego za złe. Czy to dlatego, że tam mocno go kochał? A może dlatego, że zdawał sobie sprawę, że jest zdrajcą z kraju grzeszników? Przecież to płonące ostrze, ten gniew to miała być kara. Kara za to, że tak długo ukrywał prawdę. Nie był świadomy, w którym momencie zamknął oczy na dłużej, kiedy tak bardzo odpłynął, że niemal widział wymalowany w rubinowych tęczówkach gniew i uniesiony claymore pokryty syczącym ogniem.

Diluc... Przepraszam, że cię zawiodłem. Wybrałem złą chwilę, ale nie chciałem cię dłużej oszukiwać.

- Kaeya?

Ciepły głos blondyna przywrócił go do rzeczywistości. Powoli otworzył oczy rozumiejąc, że to całe ciepło pochodziło z dłoni chłopaka, którą ten położył mu na ramieniu. Troska wymalowana w złotych oczach mieszała się z przerażeniem.

- Aether?

Coś mokrego przecięło jego policzek skapnowszy z brody.

- Ty... płaczesz. Dlaczego?

- Płaczę? - zdziwiony dotknął nie zakrytego oka. - Oh... faktycznie.

Ale czymże był ten płacz w porównaniu z bólem jaki w sobie nosił pomimo upływu lat?

- Wiem, że twoja relacja z mistrzem Diluciem nie jest najlepsza, ale... wzywałeś go. Nie sądzisz, że czas pogadać? Tęsknisz za nim...

- Niee. On mnie nienawidzi.

- Jestem pewny, że...

- Może i nie znam się jakoś super na ludziach, ale jestem pewna, że on cię wcale nie nienawidzi - wtrąciła Paimon tym swoim piskliwym głosikiem.