Bir japon efsanesine göre yağmurlu bir günde bir erkek, bir kadına şemsiye uzatırsa, kader ipleri sonsuza kadar bağlanırmış.
Bence, şemsiyeyi uzatan kişinin bir erkek olmasına gerek yoktu.
~
Temmuz 2021
Sıcak bir yaz günü bir kafede oturuyordum, klima vardı. Zaten oturmamın sebebi de buydu.
Aniden bir yağmur bastırmıştı. Yaz yağmuru olmalıydı. Yanımda şemsiyem yoktu. Yağmur birazdan biter diye kafede oturup bekledim. Fakat yağmur bitmiyordu ve kafenin kapanış saati yaklaşıyordu. Kafeden çıkıp evime kadar koşmaya karar verdim.
Dışarı çıktım. Koşuyordum ama bir anda yağmuru hissetmemeye başladım. Arkamı dönüp baktım. Bir kadın bana şemsiyesini uzatıyordu.
"Al bunu."
"Ya siz? Üşümez misiniz?"
"Hayır, başka şemsiyem de var.
Dedi ve şemsiyeyi elime tutuşturdu.
"Tamam, teşekkür ederim."
"Ayrıca, ismimi unutma. Shin Ryujin."
Benim bir şey sormaya zamanım kalmadan hızla uzaklaştı.
Aralık 2023
İşe geç kalmıştım. Umarım azar işitmem diye düşünüp ofise girdim. Şansıma patron bugün işe gelmemişti. Beni azarlayabilecek kimse yoktu.
Masama geçtim ve çalışmaya başladım.
Öğle yemeği vaktinde iş yerime yakın olan bir marketten hazır gimbap alıp yedim. Tadının çok lezzetli olduğunu söyleyemezdim ama doyurucuydu.
İş yerimde arkadaşım yoktu, sadece iş için bir şey lazım olduğunda birileriyle konuşurdum. Fakat bu, benim için sorun değildi. Konuşmayı sevmezdim zaten.
~
Sıkıcı ve diğer tüm günlerimle aynı geçen bu günümün sonunda işten çıkmıştım. Ve her zamanki gibi fazla mesaiye kalmıştım. Saat gece dokuz civarıydı.
Otobüs durağına doğru yürüyordum. İş yerimden otobüs durağına kadar yaklaşık on beş dakikalık bir yol vardı.
Yağmur yağmaya başlamıştı. Bunu önceden biliyordum çünkü bugün hava durumuna bakmıştım.
Çantama sıkıştırdığım şemsiyemi çıkardım. Pek büyük bir şemsiye değildi ama beni ıslanmaktan kurtarıyordu. Saat geç olduğu için sokaklarda çok insan yoktu.
Fakat bir kadın görmüştüm, şemsiyesi yoktu. Koşarak yağmurdan kaçmaya çalışıyordu belli ki.
Neden bilmiyorum ama o an, içimden şemsiyemi kadına vermek geldi.
Ona şemsiyemi verirsem, yol boyunca ıslanacaktım ama yine de şemsiyemi ona vermek istedim.
Ona yaklaşıp şemsiyemi uzattım.
"Bunu alabilirsiniz."
Kadın bana döndü ve şaşkınlıkla sordu:
"Hatırlıyor musun?"
...
