17:: 'Ne yaparsan yap,'

53 11 1
                                    

Ryujin'in tanıdığı bir avukat tutmuştum. Ryujin'in tanıdığı olduğu için indirimim vardı.

Mahkeme günü yaklaşıyordu. Geriliyordum.

Kaybedeceğimi düşünmüyordum veya kaybetmekten korkmuyordum.

Beni geren ve korkmama sebep olan şey, annemi görecek olmamdı. Onu tekrar görmek istemiyordum.

Ama maalesef hayatta her şey istediğimiz gibi gitmiyordu.

~

"Seni velet, nasıl annen paraya ihtiyacı olduğunda yardım etmezsin?"

"Hanımefendi, sakin olun."

Annemin avukatı onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Annemin sinirden gözü dönmüştü.

Ardından konuşma sırası bana gelmişti. Benim söyleyeceğim şey, paranın kimde kalacağını belirleyecekti.

"Bayan Shin, söylemek istediğiniz bir şey var mı?"

Hakim bana baktı. Gözlerim doluyordu, ama konuşmalıydım.

Konuşmalıydım ki, hakkım olan parayı alabileyim.

"Annemin parayı almasını.."

Yutkundum. Konuşmak benim için çok zordu.

Etrafımdakilere baktım. Ryujin bana bakıyordu. Yapabileceğime dair işaret veriyordu. Ryujin'e bakarken başımı hafifçe sağa sola salladım ve konuştum.

"Kabul ediyorum."

Ryujin'e bakmamıştım ama onun bana şaşkınlıkla bakıyor olabileceğini tahmin edebiliyordum.

Sonuçta kimse parayı anneme bırakacağımı tahmin edemezdi.

Ben de edemezdim aslında.

Anneme baktım. Mutlulukla bana bakıyordu.

"Canım kızım, çok teşekkür ederim!"

Dudaklarımı birbirine bastırdım. Derin bir nefes alıp konuştum.

"Anne, parayı al. Ve bir daha asla bana para istemeye gelme. Hatta direkt bana gelme, bir daha seni görmek istemiyorum."

Annem şaşırmış gibi duruyordu ama halinden memnundu.

Tek umrunda olan şey paraydı sonuçta.

Ardından mutlu mutlu kafasını öne aşağı salladı. Mutluluğunu gizleyemiyordu.

"Duruşma sona erdi."

Hakimin konuşmasıyla salondan çıktım. Ryujin de peşimden geliyordu.

"Yuna, bekle!"

Durdum ve arkamı döndüm. Ryujin endişeli gözüküyordu.

Yanıma koştu ve omzuma elini koydu.

"Neden kabul ettin ki? Para senin hakkındı."

"Eğer etmeseydim, hayatım boyunca beni rahatsız edip duracaktı. Zaten tüm paramı çalan o."

Ryujin bir şey demedi ve bana sarıldı. Ardından gözyaşlarım gözlerimden yavaşça süzüldü. Ryujin bana sıkıca sarıldı.

Kısa süren bir sarılmanın ardından yutkunup konuştu.

"Ne yaparsan yap, her zaman yanındayım Yuna."

...

can you remember the rain? | ryunaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin