2:: 'Neden?'

165 19 9
                                    

"Hatırlıyor musun?"

"Neyi?"

"İsmimi."

"Ne?"

"Yağmuru hatırlıyor musun? O günkü yağmurlu havayı"

İlk başta ne dediğini anlamadım ve düşündüm, neyden bahsediyor olabilirdi ki?

Kısa bir süre sonra hatırladım.

"Evet, isminiz Ryujin. Shin Ryujin. İyi de neden bunu unutmamamı söylediniz ki?"

"Çünkü hoşuma gitmiştin."

"Anladım. Şemsiyeyi alacak mısınız?

"Tabii ki."

Gülümseyerek şemsiyeyi elimden aldı ve bana elini sallayıp uzaklaştı.

Yolun devamında koşmamıştım, sırılsıklam olmuştum. Güzel bir histi aslında.

~

Soğuk algınlığı olmuştum. Şemsiyeyi vermese miydim? Diye düşündüm ama hayır, o gün ona şemsiyeyi verdiğim için mutluydum. Başka ne zaman onu görebilecektim ki?

Bu aralar hava çok yağmurluydu. Ve artık, benim şemsiyem yoktu. Yeni bir şemsiye alabilmek için evden çıktım, yakınlardaki bir markete doğru yöneldim. Her yerimi atkıyla sarmıştım çünkü çok üşüyordum.

Yeni bir şemsiye aldıktan sonra evime geri döndüm. Yorganımın altına girip dizi izledim. Aklımın bir köşesinde de dün karşılaştığım Ryujin isimli kadın vardı.

Neden onu düşündüğümü bilmiyordum, 2 yıl önce bana semsiyesini vermiş olması ve şimdi karşılaştığımızda benim ona şemsiyemi vermiş olmam bana garip gelmemişti.

Ama onu düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum, beni kendine çeken garip bir havası vardı.

Aslında, soğuk algınlığı olduğumda ilaç kullanmazdım ve birkaç güne geçerdi. Fakat bu sefer, geçmemişti ve yarın işe gitmem gerekiyordu.

Soğuk algınlığı ilacı almak için eczaneye gittim.

Soğuk algınlığı ilacını istedim, kasadaki kadın ilacı bana uzattı ve parasını ödedim. Ben eczaneden çıkarken eczaneye girecek olan biri kapıyı açtı.

Göz göze geldik.

"Siz.."

"Ah. Evet, Ryujin ben."

"Bu... Kader olmalı!"

Lafları döküldü ağzımdan. Aslında kadere inanmazdım. Şuan bile bunun kader olduğunu o kadar da çok düşünmemiştim.

"Lafı ağzımdan aldın! Bence de bu kader olmalı. Numaranı bana verir misin?"

"Tabii."

Telefonunu aldım ve numaramı kaydettim.

"Bu arada, ismin ne? Bu zamana kadar sormayı unutmuşum."

"Yuna, Shin Yuna."

"Tatlı bir ismin varmış!"

Ona teşekkür ettim ve evime doğru ilerledim.

~

Ona numaramı vermemin ardından bir hafta geçmişti bile. Neden hiç aramamış veya yazmamıştı?

...

can you remember the rain? | ryunaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin