14:: 'Umurumda değildi.'

48 11 5
                                    

Eşyalarımı yerleştirdikten sonra salona geçtim. Ryujin'in oturduğu sandalyenin karşısına geçtim. Daha önce ona hiç yaşını veya mesleğini sormamıştım.

Onu çok uzun süredir tanıyordum ve onunla mesleklerimiz veya yaşımız hariç herşeyi konuşmuştuk.

Sadece, onunla vakit geçirmeyi seviyordum.

Mesleği veya yaşı gibi bir şeyi umurumda değildi.

Ama madem aynı evde yaşayacaktık, ona bunları sormamın bir zararı olmazdı.

"Ryujin, daha önce hiç sormamıştım. Kaç yaşındasın?"

"Yirmi dokuz, sen?"

"Büyükmüşsün. Yirmi beş ben."

Benden büyüktü.

"Peki senin mesleğin ne Yuna? Ben girişimciyim."

"Havalıymış. Ben bilgi işlem personeliydim, tabii eski işimde."

Çok yorgun hissediyordum. Bir günde çok şey yaşamıştım. Dinlenmeye ihtiyacım vardı.

Ryujin'e tekrardan teşekkür edip odama geçtim.

Zaten saat gece yarısını geçmişti. Çabucak uyudum.

~

Bugün, iş ilanlarını tek tek aramam gerekecekti. Zaten neredeyse her ofise bilgi işlem personeli lazım olurdu.

Eğer bilgi işlem personeli için iş bulamazsam da ona yakın bir şeyler olabilirdim.

Aslında, sadece para kazansam yeterdi. Şuan, en çok ihtiyacım olan şey paraydı.

Eski kıyafetlerimi ve eşyalarımı ikinci el uygulamasına koymuştum. Hepsi uygun fiyattaydı. Birinin almasını umuyordum.

Tüm gün iş ararken uyanık kalabileyin diye kahve sipariş etmiştim. En koyusundan.

Normalde koyu kahveden nefret ederdim ama uyanık kalmalıydım.

Ayrıca bir daire kiralamalıydım veya eski daireme geri dönmeliydim. Eski dairemden ayrılmıştım fakat ev sahibine ayrıldığımı söylememiştim.

Bir anda paramı geri alabileceğimi falan düşünüyordum herhalde. Ama annem bir şeyi aldı mı, geri vermezdi.

Ev sahibine ayrıldığıma ve bu ayın kirasını ödeyemiyeceğime dair mesaj attım.

İlk olarak internette gördüğüm iş yerlerine mail attım ve cevap vermelerini bekledim.

Bazıları cevap verdi, bazıları vermedi. Hepsinin cevap vermesini beklemeyecektim.

Dışarı çıktım ve sokakları gezdim. Belki çalışan arayan bir yer vardır diye bakıyordum.

Bana uygun olduğunu düşündüğüm bir şey bulamayacağıma karar verince eve geri döndüm. Evde Ryujin beni karşıladı.

Buz dolabından bir dilim pasta çıkardı ve önüme koydu.

"Bir fikrim var."

"Tabii. Seni dinliyorum."

Meraklı gözlerimi Ryujin'e diktim.

"Bir tanıdığımın pastanesi var ve çalışan arıyorlar. Orada çalışmaya ne dersin?"

...

can you remember the rain? | ryunaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin