Παράλληλες γραμμές

10. Όταν γεννήθηκε το μέλλον

Ο τζίντζερ με τις αμέτρητες φακίδες στήριξε τα χέρια του στα κάγκελα του μπαλκονιού και είχε μαζέψει τα μανίκια του μαύρου πουκαμίσου με αποτέλεσμα να παρατηρώ πότε-πότε το λευκό του δέρμα και τις σκόρπιες φακίδες.

"Λοιπόν, απορία το έχω..." ξεκίνησα με σιγουριά.

Γέλασε λίγο, "Ρίχ' το."

"Έλληνες είναι οι γονείς σου;" ρώτησα κοιτώντας πλέον το πρόσωπό του.

Ο Αλέξανδρος άρχισε να γελάει στην ερώτηση και άθελά του με παρέσυρε με τον τρόπο που γελούσε. Ήταν λίγο αστείος και παιδικός, σαν ξέγνοιαστος τελείως.

"Κι εγώ που νόμιζα ότι θα ρωτούσες κάτι πιο spicy, του τύπου αν φοράω βρακί ξέρω 'γώ ή αν ψήνω να δοκιμάσουμε τρίο πάλι."

"Ναι γιατί μας πέτυχα άψογα στην Πάρο οπότε γιατί όχι μωρέ, ας το προσπαθήσουμε και τώρα!" χλεύασα και γελάσαμε μαζί.

"Τρου κι αυτό. Τι με ρώτησες; Α ναι, Αν οι γονείς μου είναι Έλληνες." έκανε και έγνεψα. "Ο μπαμπάς μου είναι, ναι. Η μαμά έχει καταγωγή από Ιρλανδία, δεν είναι από εδώ." απάντησε χαλαρός και τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα όλο ενδιαφέρον και έκπληξη.

"Τέλειο!" αναφώνησα ενθουσιασμένη και χαχάνισε. "Πες μου το love story τους, πώς γνωρίστηκαν;"

"Μην περιμένεις τίποτα τρομερό. Ο πατέρας μου φοιτητής, γνώρισε την μάνα μου σε κάτι διακοπές που πήγε Ιρλανδία με τους φίλους του." αναφώνησε. "Πάνω-κάτω σαν εσένα με τον Νέστορα ένα πράγμα." χαμογέλασε γλυκά και γέλασα λίγο.

"Δεν ξέρω, ο πατέρας σου εσένα ήταν σνομπ στα νιάτα του;" χλεύασα.

Γέλασε λίγο, "Όχι, αλλά ούτε η μάνα μου ήταν έτοιμη για τρίο."

"Αυτό δεν το ξέρεις." απάντησα σοβαρή ενώ ήπια την τελευταία γουλιά από το ποτό μου. "Επίσης, είναι πουριτανισμός να θεωρούμε ότι οι γυναίκες είναι εξώλης και προώλης όταν πειραματίζονται ενώ οι άντρες είναι μάγκες." σχολίασα και μού χαμογέλασε.

"Δεν θεωρώ κάτι τέτοιο πάντως." σχολίασε. "Ούτε ο Νεστοράκος, σε περίπτωση που το αναρωτιέσαι."

"Έχετε ξανακάνει.." ξεκίνησα κάπως αμήχανα. "Τρίο μαζί;"

"Τρίο;! Πας καλά;! Όχι βρε αγάπη μου. Μόνο παρτούζες κάνουμε." απάντησε χαλαρά και κατάπια στην ανακοίνωση. "Πλάκα κάνω, μην πάθεις εγκεφαλικό." με κορόιδεψε πάλι και τον χτύπησα μαλακά στον ώμο μορφάζοντας.

"Έλεος. Πρέπει να θεωρείσαι ο αστείος της παρέας εσύ."

"Και αστείος και κούκλος, θα συμφωνήσω." απάντησε χαμογελώντας και τον έσπρωξα απαλά με το μπράτσο μου.