Παράλληλες γραμμές

5. Την πόρτα χτύπησε η μοίρα

"Κυτταρικός κύκλος, λοιπόν, το σημερινό μας μάθημα. Ένα θέμα που θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θα θυμόσαστε από το σχολείο."

Η καστανόξανθη καθηγήτρια με τα σγουρά μαλλιά κατέβηκε από την έδρα και περπάτησε ευδιάθετη και χαλαρή στο λευκό πλακάκι του αμφιθεάτρου με τα χέρια πίσω από την πλάτη της.

"Με πολύ απλά λόγια ως κυτταρικός κύκλος ορίζεται ο βασικός μηχανισμός κατά τον οποίο αναπαράγονται τα έμβια όντα." εξήγησε απλά, λιτά και απέριττα.

Η Δήμητρα δίπλα μου έπαιζε βαριεστημένα candy crush στο κινητό και εγώ ζωγράφιζα καρδούλες στην άκρη του τετραδίου μου. Το μυαλό μου έτρεχε μακριά από την βιολογία, πιο συγκεκριμένα στο κρεβατάκι μου μιας που χθες ξενύχτησα μέχρι τις 3 με το να κάνω μια εργασία για ένα επιλεγόμενο. Η ζωή μου τον τελευταίο καιρό κυλούσε ανάμεσα σε βιβλία και εξόδους. Δεν μπορούσα να χορτάσω την φοιτητική ζωή, ούτε το πόσο όμορφα ένιωθα κάθε φορά που βγαίναμε παρέα.

"Πόσες φάσεις έχει;" ρώτησε παιδικά σχεδόν και οι περισσότεροι με μια φωνή απάντησαν "τέσσερις".

Όλο αυτό μου θύμιζε καταστάσεις λυκείου, πράγμα που με έκανε να στριφογυρίσω χωρίς ιδιαίτερη σκέψη τα μάτια μου. Ο Νίκος στα δεξιά μου - ένας συμφοιτητής που κάναμε παρέα που και που - πρόλαβε να με δει όταν σταμάτησε να μιλάει με τον κολλητό του και χαχάνισε.

Στο τέλος της διάλεξης, μετά από ένα γεμάτο 2ωρο από λεπτομέρειες για τον κυτταρικό κύκλο και όντας το τελευταίο μάθημα για σήμερα, ξέραμε ήδη πως μετά θα πηγαίναμε για καφέ. Κοριτσοπαρέα.

Μπορεί στην Αμερική να ετοιμαζόντουσαν πυρετωδώς για το Χαλουγουίν και να μπαίναμε κι εμείς στο ίδιο mood βλέποντας story και διάφορα post στο Ίνσταγκραμ, αλλά ο καιρός στην Ελλάδα παρά το ότι όδευε τέλη Οκτώβρη, δεν έλεγε να θυμίσει με τίποτα φθινόπωρο.

Ως συνήθως πήρα φρέντο καπουτσίνο μέτριο, οι άλλες φρέντο εσπρέσο, εξίσου μέτριο, και βολευτήκαμε σε κάτι καρέκλες κάτω από τον ήλιο.

"Σε 2 βδομάδες είναι η πρόοδος στην βιολογία και σχεδίαζα κάπου εκεί να πάω στα Γιάννενα, αλλά τελικά έτσι όπως πάει δεν το κόβω γαμώ."

"Έκπληξη στον Κώστα;" χαμογέλασα.

Τα μάτια της Δήμητρας άστραψαν από ευτυχία καθώς κούνησε θετικά το κεφάλι της, "Δεν θα είναι τέλειο αν καταφέρω να αλλάξω ομάδες στην πληροφορική με τον Οικονόμου;"