VIOUS SIBLINGS SERIES #1: My Innocent Maid (UNDER REVISION)

CHAPTER 26

CHAPTER 26

Paulit-ulit siyang nag-eecho saa tenga ko. Hindi pa din ako makapaniwalang magpapakasal siya sa iba. Iba pala kapag sa mismong harapan mo na talaga malalaman ang lahat.

Narinig ko naman na to noon pero bakit ang sakit pa din. Mas malala pa yata ang sakit ngayon dahil ako na mismo ang nakarinig. Masyado ba akong naging tanga, o talagang nagpakatanga lang ako sa kanya.

I stayed quiet. Para akong napipi na lang bigla at hindi na makapagsalita.

Hindi ko pinakita kahit sino sa kanilang dalawa ang matinding sakit na nararanasan ko ngayon. Pinatatagan ko lang ang sarili ko para naman hindi ako magmukha talagang tanga sa harap nila...niya.

Alam kong nabigla lang din si Tiya Meling dahil sa kanyang sinabi at dahil na din sa pagkadismaya niya sa akin. I know what she feels right now, kase sa kanya ako pinagkatiwala ni Nanay dito sa Manila. Mababakas pa sa kanyang mga mukha ang gulat at awa.

But i don’t fucking like it. Awa? Ohh, fuck i don’t need that. I am strong woman on my own. Kaya ko.

Kaya ko ang sarili ko.

“Arianna,”ang mga kamay niya ay nakapalupot sa aking bewang.

He was gentle this time. Ang mga boses niyang simbolo na tama nga ang sinabi ni Tiya Meling.

“Kayong dalawa.”saad ni Tiya nang hindi ako tumugon kay Sage.“Pag-usapan niyo iyang mabuti at ikaw Sage siguraduhin mo kung saan mo ilugar iyang sarili mo dahil iisa lang ‘yan. Hindi porket walang masyadong alam itong si Maria ay kaya mo ng aniyahin ang lahat. At ikaw naman Maria, mag-uusap tayong dalawa mamaya. Biisan niyo diyan dahil darating ang babaeng pakakasalan mo—”tingin niya kay Sage. “Maya-maya din, at madami tayong gagawin ngayon.”ani niya sa akin at umalis na siyang sa kwarto ko.

“Love, please talk to me now.”mahinang pakiusap niya. “Ask question... anything. I’ll answer quickly as you want.”dagdag nito.

“M—magpapakasal ka?”i was thanking god dahil hindi ako nautal.

Iniangat niya ang kamay nito at inilagay sa pisngi ko para magtama ang mga mata naming dalawa. I know myself that i was strong. Malamig ko lang siyang tinignan, ni walang emosyon.

Kaya ko pa...

But when i see his eyes. Para akong nanghihina, sa mga nakikita ko doon. Takot, luha, pagsisisi at higit a lahat pangamba.

Should i trust those eyes. Totoo ba ang mga iyon o isa din sa kaya niyang gawin para lang manipulahin ang isang babaeng katulad ko na mabilis maloko.

“I did not agree with it, love.”mahinang bulong sa sa akin nagsusumamo.. “Gusto mo bang sabihan ko sila mom and dad or mas mabuting ipakilala na lang kita sa kanila para hindi iyon matuloy. I will do it now for you.”mabilis ang ani niyang saad.

“Hindi iyon pwede, Sage.”nahihirapan kong pahayag.

But deep inside, gustong-gusto kong ilaban kung anong meron kaming dalawa. Pero naalala ko wala pa akong kayang maihaharap sa kanya. Madaming mga what if ang bumububuo sa utak ko.

“Asan na iyong love na tawag mo sa akin, bakit pangalan ko na lang? Love please I will going to fixed everything.”ani niya sa mahinahon na boses.

“Hindi ganon kadali iyon.”madiing bigkas ko sa kanya.

“Just trust me, i promise...”

Napailing na lang ako. “I’d been trusting you, pero hindi ko na alam ngayon Sage..”ani ko sa kanya.

“I’m sorry...please this time i’ll do everything..hmm?”he rub his hand on my cheeks...

Bumuntong-hininga ako.“Kelan ba ang sinabi nilang date ng kasal niyo?”tanong ko.

“This Friday,”paliit na ng paliit ang boses niya.

“Friday?”patanong at pagak akong natawa sa sinabi niya pero sa loob-loob ko nasasaktan na ako ng sobra.

“Sorry... Kahapon lang din nila sinabi sa akin, i don’t know what to do anymore. Hindi ko din alam kung ano uunahin ko.. i’m sorry.. love.”mahinang usal niya sa akin.

“Para saan iyang sorry mo kung nasasaktan mo ko ng ganito.”pigil ang luha saga mata ko. “Tapos sasabihin mo sa akin ngayon Friday na kasal niyo?”hindi makapaniwalang napatingin ako sa kanya. “Wait, in the first place ba ay sasabihin mo talaga sa akin o baka naawa kana lang ngayon dahil sa nangyare?”mahinang bulong ko.

Matatag ka, Arianna. Kaya mo ‘yan...  But I was wrong... Hindi ako kasing lakas ni Mama, dahil ang sakit sa puso kung ganito lang din pala madadatnan ko sa Manila ay hindi ko na lang itinuloy at naglako na lang ng mga kakanin doon at hindi na sana ako nasasaktan ng ganito.

Hindi na kaya mismo ng mata ko. Ang mismong mata ko na din ang napagod sa pagmamatigas kong malakas Ako sa ganitong bagay. Dahan-dahan na silang naglandas mismo sa mga mata ko kayat agad kong iniwas sa kanyang paningin.

Magpapakasal na siya sa ibang babae. Heto kami’t magsisimula palang sa relasyong meron kaming dalawa o baka ako lang talaga ang totoo sa relasyong na ‘to.

“It’s not like that, Arianna—”

I cut him off. “Then what kung ganon!”timping sigaw ko sa kanya. “Putang!na, sasabihin mong hindi ganon pero pinapakita mo naman sa akin that you just use me for your own goods!”humagol-gul ako sa sarili.

sex ba hanap niya, kaya siya umuwi at hindi na lumalabas ng bahay dahil wala na siyang maikamang mga babae sa labas.

“You just use me kase kelangan mo lang ng paglalabasan, hindi ba? Like it’s just a sex for you kase doon ka naman magaling.”kahit masakit tinanong ko pa din sa kanyang harapan iyon.

“No. Please hear me out, I’ll explain everything.”pagsusumamo niya sa akin. Hindi o siya tinignan sa mata, hindi ko din sinagot ang tanong niyang sa akin. “What i feel for you all the time was true, it’s not about your body, it’s about how my heart feels love whenever i’m with you because I love you so much. ”para akong nagiging marupok sa mga salita niya.

“I love you, ”bulong niya ulit sa akin.

Tatlong katok ulit ang nakapagpatigil sa aming dalawa. Pero ang mga luha sa mga mata namin ay parang gripong landas ng landas.

“Mad, lumabas na daw kayo sabi ni Tiya.”mahina niyang sabi. “N...nandito na din ang mga Asuncion..”utal pa niyang saad na alam kong pinipilit niyang sabihin sa amin.

Nandito na sila. Para akong binagsakan ng langit at lupa. Hindi ako nakatingin sa kanyang mga mata, para akong nanghihina sa mga titig niya sa akin.

Tumikhim ako. “Salamat, Misty. Palabas na din kami.”saad ko sa mababang tono na maririnig niya.

“Pakibilisan na lang daw, ha Mad.”

“Oo!”pilit pinapasigla ang boses na sagot ko sa kanya.

Ngayon naman ay siyang binalingan ko kung saan ay may nagring na phone. Naririnig ko kasing kanina pa nagriring ang phone niya sa ibabaw ng cabinet malapit sa kama ko.

I seen in my side vision na tinignan niya din kung saan nakapako ang mga mata ko. There it was...

Violina calling...

venomoustail