Solivagant

Chapter 4

Arzhel's Point of View

I'm just sitting in my chair, watching the birds chirping and flying in the trees through the window here in our room, just waiting for class to end.

It's such a peaceful moment, isn't it?

Ang gaan talaga kapag ganito ang nakikita ko sa umaga, pero nawawala naman ito ka agad dahil sa mag malditang professors namin.

"Ang tagal naman." Bulong ko sa sarili habang nakatingin sa labas.

Napabuntong hininga pa ako habang pinagmamasdan ang mga ibon na naghahabolan sa labas. Lumipat ang atensyon ko sa harapan nang magsalita si Professor Rebecca.

"Class dismissed." Anunsyo ni Professor Rebecca at saka kinuha ang mga gamit niya at lumabas ng room.

Matapos lumabas ni Professor Rebecca ay agad namang sumunod palabas isa-isa ang iba pang ka-klase ko, nanatili lang ako sa loob habang hinahanap ang cellphone ko sa loob ng bag.

Ilang sandali pa ay nahanak ko na ito at tumambad sa akin ang mensahe na galing kay Khael, sinasabi na pupunta na siya rito. Umiiling iling ako habang binabalik ang cellphone sa bulsa ng bag.

I guess he's really serious about this, huh?

Lumingon ako sa likuran ng bahagya para hindi ako mapansin na tumingin ako sa kanila, tiningnan ko kung nandoon ba ang ex ni Khael, si Jasmine. Tama naman at nakita ko siya ka agad.

"Hey, Jas! I heard that you two broke up?" si Veni, kaibigan niya. Siya naman ay busy sa pag lalagay ng make-up sa mukha niya.

Nagmukha na rin itong ilalamay dahil sa puting puti ang mukha tapos ang leeg na kayumanggi ang kulay. Hindi man lang ma pantay-pantay.

"You sure are late, aren't you?" simple at mataray nitong sagot sa kaniya at pinagpatuloy ang paglalagay ng foundation sa mukha.

"Well, what would you expect? I'm busy hanging out with boys." Malanding sagot ni Veni at ikinatawa nilang dalawa.

Mag kaibigan nga silang dalawa.

Mas gugustuhin ko pang si Raya at Vynes ang makikita ko ngayon kaysa sa dalawang 'to, e. I-dagdag pa ang Cholo na 'yon.

Although I observed them giggling in their asses and hearing Jasmine say something, I was unable to understand anything due to the ruckus outside na tila ba'y nagsisugawan at tilian ito.

Hindi ko na sila pinansin at binaling ang tingin sa mga babaeng nakaparada sa labas nitong room namin. Panigurado nandito na ang lalakeng 'yon. Hindi naman gaganyan ang mga babaeng 'yan kung wala si Khael, e, tapos kung nand'yan na 'yan 'yong mga babaeng 'yan na akala mo biniburan ng asim kakatili.

Mga malandi talaga.

"Hey, love," I heard him and walk towards me, he take my bag and cling it over his shoulder. "Shall we?" I don't say anything, giving him a nod and get up from my chair.

Yet again, as I look over to where Jasmine is seated, I notice that she is staring at Khael with her jaw virtually hanging open. I control my laughter and turn away from them before leaving.

Bakas na bakas mukha niya ang gulat. Natatawa tuloy ako sa reaksyon ng mukha niya na para bang hindi makapaniwala.

Pagkalabas ay tahimik lang ako habang tinatahak naming dalawa ang hallway papunta ng cafeteria, na sa gilid ko lang si Khael at tahimik din ito.

Hindi ko maalis sa isip ko kung paano ako pumigil ng tawa kanina habang nakatingin sa mukha ni Jasmine. Paano ba naman naka-nganga ito habang nakatingin sa amin ni Khael, parang mahuhulog na ang laway nito. Kunti na lang at papasukan na ito ng langaw, e.