Psikolojik sorunları olan bir kız, abisi ve abisinin arkadaşları ile birlikte oturdukları yerde yaşayan ölülerle karşılaşırlar. Hayatta kalmak için verdikleri mücadele sırasında, tüm umutları tükenir. Yayılmış olan bu virüs, bu grubun arasındaki anl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Heeseung'ın Bakış Açısından
Bir polis arabasının hızla gelip, yanımızda durması ile şaşırmıştık.
"Ne duruyorsunuz burada? Gidin buradan!" diye gürledi bir polis memuru, arabanın camından.
Biz de gidiyoruz, diyemedik. Nedensizce hiç birimiz konuşmuyorduk.
"Üç kişi daha gelsin. Sığarsanız dört kişi. Sizi uzaklaştırabiliriz." dedi, aynı polis memuru. Arabayı kullanan polis memuru ise arkaya bakıp duruyordu.
Hepimiz gözlerimizi Cheonsa ve Juan'a çevirdik. Belki üç ya da dört değildi ama en azından ikisini gönderebilirdik.
"Cheonsa, bin." dedi, Sunoo.
"Ne-nereye götüreceksiniz?" diye sordu Cheonsa, kekeleyerek.
"Görevimiz olduğu için bakanlığa. Orası her yerden daha güvenli." dedi, polis memuru.
Orası buraya çok uzak. Giderlerken başlarına bir şey gelmez mi? Ya da onlara gelmedi diyelim, bizim başımıza gelmez mi?
Oranın güvenli olup, başlarına yolda bir şey gelmeyeceğini düşünmek istiyorum. Onlar için daha iyi, değil mi?
Cheonsa kapıyı açtı ve Juan'ı arabaya bindirip, elleri ile -işaret dili ile- bir şeyler anlatıp, çantasından su ve biskivü çıkarıp ona verdi. O binmeyecek mi?
Sonra Sunoo'ya döndü. Tereddütü buydu. Abisini bırakmak istemiyordu.
Hiç bir şey olmayabilir ama oladabilir. Olacaksa neden beraber olmuyor? Yalnızca Juan'ı gönderebiliriz. Güvende olduğuna emin olabiliriz. Ama Cheonsa gitmek zorunda değil. Öleceksek, birlikte ölelim.
Cheonsa'nın kolundan tuttum ve bir şey söylemek için ağzımı açtım. Ama gitme diyebilmek için elimde geçerli bir sebep yoktu. O zaten bizim güvende olamayacağımızı düşünmüştü çünkü bir empattı. Ama küçük bir çocuğun ona daha çok ihtiyacı olduğundan, seçimi her şekilde belliydi.
Bir şey diyemediğim için Cheonsa'nın kolunu bıraktım ve bir adım geriledim. Bu bencillik değil miydi? Ben ne zaman bu kadar bencil bir insan olmuştum?
Cheonsa arabanın kapısını kapattı ve Juan'a el salladı. Bizimle konuşan polis memuru "siz bilirsiniz" dediğinde, araba hareket etti ve kısa sürede gözden kayboldu.
