Oscorb

3

Kız bir an durdu, derin nefes alıp elbisenini düzeltti.

"Tamam."

Genç kız dolabından çantasını çıkardı telefonunu, kartlığını ve rujunu içine koyup aşağıya indi.

"Efendim, iyi misiniz?"
"Neden kötü olayım Atbıa?"

Salona geçip koltuğa oturdu ve ayaklarını ortadaki masaya uzattı.

"Nabzınız hızlandı."

Genç kız kafasını geriye yaslayıp gözlerini dinlendirmek için kapattı.

"Şu an nasıl?"
"Normale dönüyor efendim."

Yapay zekaya cevap vermeyip gözlerini dinlendirmeye devam etti, ne kadar geçmişti bilmiyordu ama yapay zekanın sesiyle gözlerini açtı.

"Efendim, Mr. Osborn geldi. Sizi bekliyor."

Kız derin nefes alıp koltuktan kalktı, çantasınıda alıp evden çıktı. Onu bekleyen siyah arabaya bindi, Harry'i görünce gülümsedi.

"Çok güzel olmuşsun."

Harry konuştuktan sonra arabayı çalıştırdı ve gaza yüklendi, anayola çıktıklarında kız güldü.

"Her zamanki halim."
"Evet, teşekkür ediyorum iltifatın için."

Harry konuşunca kız kahkaha attı, onun böyle davranması hoşuna gidiyordu.

"Sana iltifat etmedim."

Kız hala gülerken konuşunca Harry gülerek bir anlık ona baktı.

"Biliyorum, etmeyeceğini bildiğim için bende etmişsin gibi davrandım."

Kırmızı ışıkta durduklarında kız bakışlarını Harry'e çevirdi, çocuk onun bakışlarını hissedince ona doğru döndü.

"Ne oldu?"

Harry konuşunca kız gözlerini kısıp konuşmaya başladı.

"Arkadaşsızlıktan ölüyorsun sanıyordum, benimle bu yüzden arkadaş değil misin?"
"Seninle arkadaşsızlıktan öldüğüm için arkadaş değilim, seni gerçekten sevdiğim için arkadaşım. Peter'la yıllardır görüşmüyorduk bile."

Kız duymak istediği şeyi duyunca tatmin olmuş bir şekilde gülümsedi, Harry kızın gülmesiyle ne yapmak istediğini anlamıştı.

"Tanrım... Bu yaptığına kandığıma inanamıyorum."
"Söyledin işte, benim gibi mükemmel bir arkadaşı nerede bulacaksın?"

Daisy övünerek konuşunca Harry güldü, partinin olacağı yere geldiklerinde arabadan indiler, kız Harry'nin koluna girdi ve büyük otele giriş yaptılar. Orada çalışanlar onları üst kata çıkmaları için asansöre yönlendirdiler, asansörde sadece ikisi vardı, Harry yavaşça asansörün duvarına yaslanıp derin nefesler almaya başladı. Kız yavaşça ona doğru yaklaştı ve eliyle Harry'nin yüzünü kaldırdı.

"Kötüysen geri dönelim."
"Hayır, ben iyiyim."

Kız ikna olmamış gibi bir ses çıkarıp Harry'i inceledi, sakin kalması için bir şeyler yapması gerekiyordu ama Harry sayıları saymaya başlamıştı bile. Bitirince karşısındaki kıza baktı, endişeli gözlerle ona bakıyordu.

"Harry, geri dönelim."
"Olmaz, babam bir işi de düzgün yapmamı söyledi."
"Sen zaten işlerini düzgün yapıyorsun, babana kulak asma."