Oscorb

32

Daisy korkuyla gözlerini açıp yattığı yerden hızla kalktı, sol göğsüne giren acıyı umursamadan kolundaki serumu çıkardı. Doktor ona yaklaşırken elindeki şırıngayla onun boynuna doğru hamle yapmıştı ama Daisy seri bir hareketle şırıngayı alıp doktorun boğazına saplamıştı. Sol göğsüne giren acı artarken derin nefesler alıp etrafa bakındı. En hatırladığı şey Bucky'nin Peter'ı boğazlamasıydı, korku bedenini sararken etrafa bakındı. 

Peter hala oturuyordu, elinden başka bir şey gelmiyordu. Kızın vurulma anı aklından hala çıkmıyordu, orada başka ajanlar olmasaydı ona yetişmesi daha kolay olurdu. Peter tam bir aptalım diye düşündü, kızın hayatı karmaşıkken kendisi de girmişti.  Ayak sesleri duyunca kafasını kaldırıp gelen kişiye baktı, Natasha olduğunu görünce derin nefes aldı. Bucky'nin söylediklerinden sonra kuleden çıkmıştı, gideli saatler oluyordu ve şimdi geri gelmişti. Maria ise sessizce yakın arkadaşına baktı, kime destek olacağını bilmiyordu ve nasıl destek olacağını da. 

"Peter?"

Daisy'nin sesi kulaklarında yankılanırken hızla yağa kalkıp odaya ilerken bağırdı. 

"O uyandı!"

Kapıyı açıp içeriye girdiğinde yerde yatan doktorun üzerinden atladı ve Daisy'i kollarının arasına aldı. Sıkıca kollarını sararken Peter konuşmaya başladı. 

"Sana bir şey olacak diye çok korktum."

Daisy yavaşça kendini ondan uzaklaştırdı ve onda bir şey var mı diye bakındı, boğazındaki iyileşmeye başlayan morlukları görünce elini onun boğazına doğru ilerletecekken Peter onun elini tuttu ve avuçlarına öpücük kondurdu. 

"Önemli bir şey değil."

"Daisy."

Tony'nin sesini duyduklarında bakışlarını ona çevirdiler, Tony kollarını hızla kızına sararken Daisy bir anlık durdu ve ne yapacağını anlayamadı. Kısa sürede o da kollarını kaldırıp babasına sarılmıştı. Uzun bir süre öyle durdular, Daisy parmak uçlarında babasına sarılırken onun omzundan onlara bakan Natasha'yı görmüştü. Daisy ona bakmamak için kafasını Tony'nin omzuna gömdü. 

"Bir daha biz olmadan asla dışarıya çıkamazsınız."

Tony kendini kızından uzaklaştırırken konuşunca Daisy onun bu haline güldü, onun güldüğünü gören Tony ve Peter'da gülmüştü. Daisy elini kaldırıp bir şey söyleyecekken göğsüne giren acıyla kaşlarını çatıp konuşmaya başladı. 

"Sol göğsüm acıyor, kolumu kaldıramıyorum."

Göğsüne dokunduğunda yarası yoktu ama kolu acıyordu, kaldırmaya çalıştığında giren acıyla kendini tuttu, kafasını kaldırıp Peter ve babasına baktı. 

"Neden kolumu kaldıramıyorum?"

Peter bakışlarını Tony'e çevirince Tony bakışlarını kızından çekmemiş ve konuşmaya başlamıştı. 

"Sol göğsündeki kurşun yarası biraz derinlere inmiş, kurşunda orada uzun sürede durduğu için koluna hasar bırakmış."

Daisy kısa süre onun dediklerini düşündü. Sol elini kullanan biri için bu gerçekten zordu, elini kaldıramazsa nasıl devam edebilirdi? Her an tetikte olması gerekirken daha elini bile kullanamayabilirdi. 

"Kalıcı mı?"

Daisy yere bakarak konuşunca Tony derin nefes aldı. 

"Tedaviye başlarsan kısa sürede iyileşecek."