(Unicode)
"အယ် ဝမ်ရိပေါ် ၊ မင်း ငါ့ကို ညဈေးလိုက်ပြမယ်ဆို။ ညနေဘက်ရောက်နေပြီဘဲဟာ"
"ရှောင် မင်းသား မနားတော့ဘူးလား"
"အင်း မနားတော့ဘူး။ ပြီးတော့ မယ်တော်ရဲ့ရှေ့မှာတော့ ကျန့်ကော လိုခေါ်လို့ရပါတယ်"
"ဪ အင်း .....ကျန့်ကော"
ဒီတစ်ခါမျက်လုံးအပြူးသားနှင့်ကြည့်နေရသူက မိဖုရားကြီးပင်။ သူမ၏သားတော် ဝမ်ရိ က ညီအစ်ကိုတွေ အချင်းချင်းတောင် ဒီလောက်ရင်းနှီးဟန်ဖြင့် ခေါ်ခဲ့ခြင်းမရှိလေတော့ အံ့ဩတာ မထူးဆန်းပါဘူး။
"မင်းတို့ ၂ ယောက် အပြင်သွားကြမှာမလား။ သွားလေကွယ်။ တော်ကြာ ညဈေးမှာ ကြည့်စရာမကျန်ဘဲနေမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့မယ်တော် ၊ ကျန်အော်တို့သွားပြီနော်။ ဝမ်ရိပေါ် လာသွားမယ်။ ငွေများများယူခဲ့ ၊ မင်းကိုလိုချင်တာရှိရင်ဝယ်ခိုင်းရအောင်လို့ ဟီး"
ဝမ်ရိတော့ ကလေးစထိန်းနေရပါပြီ။ သူ့ထက် ၆ နှစ်ကြီးတဲ့ ကလေးကြီးကိုထိန်းနေရခြင်းပင်။ ရှောင်ကျန့်ကတော့ ရှေ့ကနေတက်ကြွလျက်။
"ကျန့်ကော...."
"ဟင်"
"အဲဒီဘက်မဟုတ်ဘူး ။ ဒီဘက်ကသွားရမှာ"
"ဪ.....စောစောပြောတာမဟုတ်ဘူး"
လမ်းမသိဘဲ ရှေ့ကသွားနေတဲ့ရှောင်ကျန့် ၊ နောက်ကနေဘာမှမပြောဘဲ တိတ်တိတ်လေးလိုက်နေတဲ့ ဝမ်ရိ၊ ဟုတ်တော့ဟုတ်နေပါပြီ။ ဝမ်ရိက လမ်းမှားနေကြောင်းပြောလိုက်တော့ ရှောင်ကျန့်ရှက်ပြုံးလေးပြုံးပြီးပြေးတာကအသက်။ ၂ ယောက်သားညဈေးထဲလည်းရောက်ရော ရှောင်ကျန့် က ကလေးလားကျလို့။ ဟိုဆိုင်ဝင်လိုက် ဒီဆိုင်ဝင်လိုက် ၊ ဟိုဟာပူဆာလိုက် ဒီဟာပူဆာလိုက်နှင့်။ ဝမ်ရိ ကတော့ပူဆာတိုင်းဝယ်ပေးလေရဲ့။ တားလည်းမတားဘူး ၊ ထူးခြားတာတစ်ချက်ကတော့ သိပ်မပြုံးတဲ့ တစ်ယောက်သော ဝမ်ရိ က ပြုံးတာမရပ်တော့ခြင်းပင်။
"အဲ အဲ.....ဝမ်ရိပေါ် ဟိုမှာ သကြားလုံးတွေ ၊ စားချင်လို့"
ရှောင်ကျန့်ရဲ့ပူဆာသံတွေကို လျစ်လျူမရှုနိုင်သော ဝမ်ရိ ဝယ်ပေးရပြန်ပါရော။ ၂ ယောက်သားလမ်းလျှောက်ရင်း လျှောက်ရင်းနှင့်ပင် အချိန်တွေကုန်သွားခဲ့သည်။ သူတို့ ၂ ယောက်ရဲ့လက်ဆက်ပွဲကတော့ နီးပြီးရင်း နီးလာခဲ့သည်။
YOU ARE READING
မင်းရဲ့အမိန့်အတိုင်းတည်စေ (Complete)
Historical Fictionရန်အန်း ပြည်ရဲ့အငယ်ဆုံးသားတော် မင်းသား (၁၂) "ဝမ်ရိ"။ ဟွား ပြည်ရဲ့ ဒုတိယမြောက်သားတော် ၊ မွေးကတည်းက လျှို့ဝှက်လွန်းပြီး ဟွား တိုင်းပြည်မှ ပြည်သူတို့တောင် "မင်းသား" လား "မင်းသမီး" လား မသိကြတဲ့ "ရှောင်ကျန့်"။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အမည်မသိ ရစ်ပတ် နှောင်ဖွဲ့...
