Sana Dair Düşler (BxB)

Önüm Arkam Sağım Solum Ege!

Ege'den

Göz göze geldiğim çocuğa başımla selam verdim hiç bozuntuya vermeden. Aynı şekilde karşılık verdi ve gözlerini kaçırdı.

Şanslıydık ki etrafındakiler koyu bir muhabbete daldıklarından farkeden olmadı, garip bakışmalar ve fısıltılar yaşanmadı.

Sigaram bitince içeri girdim. Onu neden merak etmiştim bilmiyorum; ama keyifli görünmesine de sevindim.

Beni gördü diye derbeder olup aşk acısı çeker mi sanmıştım yoksa? Artık 15 yaşında değildi ki büyümüş olgunlaşmıştı. Görünüş olarak da oldukça dikkat çekiyordu neyse...

Havuza girme saatim gelmişti aslında ama Alphanlar hâlâ havuzdaydı. Bütün yaz köşe kapmaca mı oynamam gerekecekti böyle? Acilen bu durumu normalleştirmenin bir yolunu bulmalıydım.

Aslında bugün de kimseyi umursamadan havuza inebilirdim; ama az önceki göz göze gelme kısmı işi bozmuştu. Yanlış anlaşılırım gibi geldi nedense. İlk günden 3 defa denk geliş fazla olurdu sanki. Of ne saçma ve çocukca işlerle uğraşıyordum şu an.

Ben bana aşık olanlara hassas davranmazdım ki ya da hislerinin ne düzeyde olduğuna dair analizler yapmazdım. Herhalde unutmuştur şimdiye kadar o çocuk da. Sena da öyle demedi mi zaten bittiğini söylemiş ona.

Eğer birine aşık olsam ne kadar sürede unuturdum acaba? Bu anlamsız düşüncelerle uğraşmaktansa biraz gitar çalmaya karar verdim.

Adeta bir anı müzesi olan yazlığımızda
malum kargo şortum gibi yine bir lise dönemi yadigarı olan klasik gitarımı aldım annemin sakladığı defterimdeki akorlardan bir şeyler çalmaya başladım.

Alphan

Sakin kalıp selam vermeyi başardım Ege'ye. Eskiden hayranlıkla izlediğim, beni farketmesi için çaresizce çabaladığım, tesadüf görünümlü denk gelişler peşinde koştuğun çocukla bugün iki kez karşılaşmıştım.

Bunu asla istemiyordum oysa. O bana depresyon denen karanlık denizde debelendiğim günlerimi, zayıflığımı,farkedilmeyişimi hatırlatıyordu.

Üstelik hiçbir suçu yoktu bana bir anlık ümit bile vermemişti ki. Benim de suçum yoktu ama. Aşık olmak benim tercihim değildi.

Önceden onu görünce aşktan gözlerim dolardı, elim ayağımın birbirine girişini hatırlıyorum da... Bir erkeğe aşık olmanın şokunu atlamamışken bunun bir de imkansız biri oluşu beni oldukça yıpratmıştı.

Şimdi ise onu görmek istemiyordum işte. Acaba 1 ay sonra annemle İzmire mi dönsem diye düşünmeye başlamıştım bile.

Bizimkiler ne derdi buna acaba? Zaten Göktuğ ve Senayla İstanbulda beraber olacaktık. Aylini ikna etsem...

"Alpiii dalgın yavrum annen sesleniyor, anahtarı yokmuş."

"Ben de eve çıkayım o zaman arkadaşlar ilk günden fazla güneş iyi değil. Gece çıkıyor muyuz?"

"Yılın ilk tam kadro sahil yürüyüşü ve ardından sahildeki çekirdek kola ayinimizi yapmak zorundayız Alphan. Tabi çıkıyoruz" dedi Sena

"Tamam o zaman 8 de inmiş olurum" diyerek apartmana yöneldim. Sevdiğim insanlarla olunca bazı şeylerin değişmemesi güzeldi.