(Bu kitap +18 ögeler, en ağır şiddettin her türlüsü, küfür ve daha fazlasını içermektedir. Lütfen kitaba ona göre başlayın. Satır aralarında reklam yapmayın ama panomda yapabilirsiniz.)
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3 Aralık
Koştum. Belk hissederim umuduyla biraz daha hızlandım. Hiç bir şey umrumda değildi ne dizimi ve ellerimi parçalamış cam kesikleri ne de aralığın dondurucu soğuğu. Bunlar benim için yetersizdi çünkü lanet olsun daha fazlasını hak ediyorum. Bu lanet beden daha fazlasını hak ediyordu. Zihnimdeki ses çığlık çığlığaydı. Sondasın, diyordu. Haykırıyordu. Evet sondaydım.
Acı.
Evet tek hissettiğim buydu. Ama bu bedenen hissettiğim bir acı değildi. Ruhum acı çekiyordu. Bu acının tarifi imkansızdı. Dinmiyordu. O gittiğinden beri ruhum acılar içerisinde kıvranıyordu. Onun o bağırmaktan kısılmış sesi zihnimdeki sesleri bastırıyordu. Kaç, demişti. Ne olursun kaç bunlara şahit olma bu bana daha çok acı veriyor demişti. Kaçmıştım. Lanet olsun onu kurtaramamıştım. Zihnimdeki iyi ses küçüktün, elinden istesende bir şey gelmezdi kaçmak zorundaydın, diyordu. Kötü ses ise birazcık kendine güvensen yapardın. Lanet korkağın tekisin. Ne yaşadıysan hepsini fazlasıyla hak ediyorsun, diye bağırıyordu. Artık dayanamıyordum. Bağırdım boğazlarım yırtılırcasına bağırdım, haykırdım. Tıpkı küçükken yaptığım gibi.
"Yeter! Lanet olsun, Tanrım. Yeter! Ne olursun yeter dayanamıyorum." yine kimse haykırışlarımı duymadı. Tıpkı küçüklüğümde ki gibi. Tek başımaydım işte hep olduğu gibi. Kimsesizdim... Ben tam 13 yıldır kimsesizdim.
O gideli 13 yıl olmuştu.
Annem. Annem gideli tam 13 yıl olmuştu. Ruhum acıyla tanışalı 13 yıl olmuştu. Çocukluğum biteli 13 yıl olmuştu. Benliğimi ve masumluğumu kaybedeli 13 yıl olmuştu. Bedenim kirleneli 13 yıl olmuştu. Koskoca 13 yıl... Dile kolay.
Keşke diyordum, keşke bende o zaman onunla beraber yok olsaydım. Ama hayat daha fazlasını hak ettiğime kannat getirmiş olsa gerek beni o iğrenç yaratıkla yalnız bırakmıştı. Tam 6 yıl.
Tam 6 yıl boyunca annemin, meleğimin her ölüm yıl dönümünde bana dokunmuştu. O iğrenç dokunuşları zihnimden ve vücudumdan silmek için çok çabaladım. Olmuyordu, başaramıyordum. Ne zihnimden silebiliyordum ne de bu lanet bedenden. Kendimi yok etmek istedim hem de defalarca. Olmadı beceremedim. Hiç bir şeyi beceremediğim gibi bunu da beceremedim. Ancak bu sefer kararımı vermiştim bu işi kökünden halledecektim ta ki o gelene kadar. Annem...
Meleğim, annem. Rüyama gelmişti. Her gece ağlayarak Tanrıya rüyalarıma gelmesi için yalvarmama rağmen gelmeyen annem tam 13 yıl sonra o ışıl ışıl gözleriyle rüyama gelmişti. Uzun zaman sonra ilk kez o kadifemsi sesini duymuştum. Her gece kabus görüp ağladığımda beni sakinleştirmek için hep Sezen Aksu'nun "Küçüğüm" şarkısını söylerdi. O şarkı artık beni sakinleştirmiyordu. O şarkıyı tam 13 yıldır dinlemiyordum. Acı veriyordu.
