KALBİMDEKİ SEN

2.|Senin yüzünden

Canlarım alttaki yıldıza basmadan gecmeyinn zaten okunma sayısı dusuk rica ediyorumm ayrıca bölümün sonuna Miran'ı koydum

Sapık adam Miran Ağa mıydı?

"Sen?" Bana baktı hatırlamıştı. Babam bir Miran Ağa ya birde bana baktı.

"Kendisi kızım olur ağam"

"Kızın pek cesaretli"

"Nasıl ağam anlamadım?"

"Beni tanımıyor sanırım"

"Pek evden çıkmaz ağam ev kuşdur sevmez dışarı çıkmayı sizi de görmemiş tanımıyor haliyle"

Yalandı ben dışarı çıkmaya bayılan biriydim hatta bir kere dışarı çıkmak istediğim için saatlerce dayak yemiştim..

"Anladım, cesur sözlerinin sebebi de bu anlaşılan"

"Cesur sözler derken ağam?"

"Babanın olanlar dan haberi yok sanırım küçük hanım?"

"Neyden haberim yok ağam?"

"Kızın bana sapık dedi de ondan bahsediyorum"

"Ne? Ağam ben ben çok özür dilerim affedin gençtir yapmış bir hata kızmayın ağam"

"Kızmadım. O zaman tanımıyormuş beni ama şimdi tanıyorsun değil mi küçük hanım artık böyle yanlış sözler kullanmazsın?"

Elim ayağım birbirine girmişti babamın yanında neden söylemişti bunları

"Kullanmam"

Babam yanıma gelip kolumu sıkıca kavradı.

"Biz geçelim isterseniz "

"Geçin ayrıca kızın konakta görevli olarak çalışacak söylediler mi sana?"

"Evet ağam haberim var"

"İyi çıkın"

Babam Miran Ağa'nın önünde eğildi ve kolumu tutarak dışarı çıktı.

"Gel sen gel ben sana ne yapacağımı iyi biliyorum!"

Babam bir yandan söyleniyor bir yandan da beni konağın dışındaki küçük eve götürüyordu. Evin kapısını açtı ve beni içeri fırlatıp kendisi de içeri girdi ardından da evin kapısını kitledi.

"Koca ağaya nasıl sapık dersin lan sen! Ama yok yok sen iyi bir cezayı hak ettin!"

Karın boşluğuma yediğim tekme ile nefesim kesildi.

Bunu bana neden yapıyorsun baba?

"Aptal kahpe! Kimsin lan sen kimsin!"

Art arda attığı tekmeler nefesimi kesmeye yetiyordu.

"Orospu seni!"

Saçlarımdan tutup beni ayağa kaldırdı zorlukla ayakta dururken yüzüme yediğim yumruk ile yere yıkıldım.

"Sen daha fazlasını hak ediyorsun!"

Saçlarımdan sürükleyerek beni duvara yasladı ve elleri ile boğazımı sardı. Nefes almak gittikçe zorlaşıyordu.

"N-nefes.."

"Hala konuşuyor musun lan sen!"

Ellerini boğazımdan çekince kendimi yere bıraktım ama düşmedim çünkü babam tekrar saçlarıma asılmıştı.

Bir zamanlar annemin dokunmaya kıyamadığı saçlarım şimdi babamın elinde tel tel kopuyordu..

"Rezil ettin ulan beni!"
Saçımı tutarak kafamı sert bir şekilde duvara vurdu. O vuruş ile bilincini kaybedip yere yığıldım. Yüzüm den akan sıcak kanları hissetmek rahatsız ediyordu beni. Neden ölmüyordum ki?