31.|FİNAL

3.1K 94 8
                                    

"yazık oldu." Dedim mirana dönerek.

"Emin ol ona engel olabilirdim ama olmadım çünkü o hak etti."

Hak etmişti ama işte insan üzülüyordu.

"Birazdan biter bizde eve geçeriz. Sabaha uçak kalkacak."

Başımı salladım.

Şuan dilşahın düğünündeydik. Yarın sabah ise İstanbul'a gidecektik.

Çok heyecanlıydım. Yeni bir şehir yeni bir hayat demekti benim için.

Bize doğru gelen Dilan hanımı görmemle yerimde dikleştim.

Mirana doğru ilerleyerek kulağına eğildi ve birşeyler söyledi ve gitti.

"Ne dedi?" Dedim mirana doğru dönerek.

"Daha uzayacakmış düğün. Gidelim biz eve geçeriz zaten sabah uçak kalkacak."

"Peki." Dedim ve masanın üstünden çantamı alarak ayağa kalktım.

Miran yanıma gelip elimi tuttu ve düğünden çıktık.

Kapıda Ahmet bey vardı.

Onun yanına ilerledik.

"Yarın sabah gidiyoruz." Dedi Miran.

"Yolun açık olsun." Dedi Ahmet bey.

"Sağol baba." Dedi Miran buruk bir tebessümle.

Ahmet bey bana döndü ve konuşmaya başladı.

"Seni sevmedim. Ama yapacak bir şey yok. Buraya bir daha geri dönmeyeceksiniz. İkiniz de yolu açık olsun. Eğer bir şeye ihtiyacınız olursa beni ara Miran. Bu zamana kadar sana babalık yapamadım biliyorum. Bu saatten sonra da yapamam. Ama seni her şekilde korurum. İstanbul'da sizi kimse sizi rahatsız etmeyecek."

Miran başını salladı ve Ahmet beye sarıldı.

"Görüşürüz baba." Ahmet Bey'in gözlerinin dolduğunu görüyordum.

"Görüşürüz oğlum."

Miran Ahmet beyden ayrılarak konuşmaya başladı.

"Ceylan nerede? Gitmeden onu da görelim."

"İçeride annenle gelirler şimdi."

Kafamı çevirince Dilan hanımı ve ceylanı gördüm.

"Yengem." Diyerek bana sıkıca sarıldı.

Bende ona sıkıca sarıldım.

"Sizi çok özleyeceğim. Ama yazın yanınıza gelirim."

"Gelirsin tabi ki."

Benden ayrılıp Mirana sarıldı.

"Abim seni çok ama çok özleyeceğim. Umarım çok mutlu olursunuz."

Miran da onun saçlarını okşadı ve anlını öptü.

"Derslerine odaklan. Her yaz bekliyoruz seni." Dedi gülerek.

"Bekleyin gelicem." Dedi o da gülerek.

Son olarak sıra Dilan hanıma gelince Mirana doğru yaklaştı ve sarıldı.

"Oğlum. Canım oğlum. Kendine dikkat et. Yemeğini aksatma sakın. Bir şey olursa hemen ara beni."

Miran sadece kafasını salladı.

En çokta annesine kırgındı. Bunu belli etmese de fark ediyordum. Ona bakışları çok farklıydı. Belki Dilan hanım ona daha samimi bir şekilde yaklaşsa herşey farklı olurdu.

KALBİMDEKİ SEN Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin