Kanlı İnci

Üçüncü Bölüm

Ay bu kitabı bir an önce yazıp bitiresim geliyooorrr.

İyi okumalaarr.

---

Kal gelmiş gibi Pars'a bakarken ellerim titredi.

Anskm.

Fiko'nun da dediği gibi.

To be continue.

Boğazımı temizlerken gözüm Yazgı teyzeye kaydı.

"Ne o? Birbirinizi tanıyor musunuz yoksa?"

Pars hızla annesine döndü.

"Hayır. Yani ben tanımıyorum. Anne kim bu?"

Tek kaşım kalkarken gözlerimi kıstım.

Endişelenmişti.

Yani annesi yediği haltı bilmiyordu...

"Şey. B, ben. Su içip geleyim. Sabahları su içerim de."

Elimdeki telefonu sıkı sıkıya tutarken mutfağa girdim. Hemen polisi aramam ve buradan kurtulmam gerekiyordu.

Tezgahın önüne yaklaştığımda telefonumu açtım.

15...

155 yazacakken telefon birden elimden çekildi. Arkamı döndüğümde bir el ağzımı kapatmıştı.

"Sesini çıkarırsan seni burada öldürürüm."

Kaşlarım çatılırken kalbim korkuyla atıyordu.

Ama ben ne yaptım?

Yürek yedim.

Omuzlarından ittim.

"Hiçbir halt yapamazsın. Ayrıca telefonumu verir misin?"

Tek kaşını kaldırdı. Lan bu niye bu kadar yakışıklı aq?

"Neye güveniyorsun? Aynen vereyim de polisi ara."

Telefonda yarım kalmış 15'i gösterdiğinde mutfak tezgahını inceledim.

"Ben, polisi aramıyordum."

"Öyle mi? Ne yapıyordun peki?"

Alayla konuştuğunda dudağımın içindeki etleri kemirmeye başlamıştım.

"Arkadaşımı arayacaktım."

"Ne için?"

"Sana ne?"

"Yok. Bu tatmin edici bir cevap olmadı."

Olm bu çok Maraz Ali'msi duruyordu. Vallahi düşüp bayılacağım şimdi.

Aha tabi ya.

Çenemi kaldırıp burnumu havaya diktim. Kollarımı göğsümde bağladığımda baştan aşağıya süzdü beni.

"Çünkü, biz genelde arkadaşımla çok yakışıklı birini görünce, hemen birbirimize haber veririz. E kör değilim. Bende haber verecektim."

Güldü.

"Bende bunu yedim."

Dişlerimi göstererek sırıttım.

"Yemedin mi?"

Kaşlarını kaldırıp nıç diye bir ses çıkardı.

"Yemedim."

Kollarımı indirdim.

"Sen bana bir halt yapamazsın."

"Neye güvenerek?"

"Annene. Annen hiçbir şeyi bilmiyor. Yoksa annene kalkıp, İnci dün beni adam öldürür..."