Gerçek ailem kitabı
Henüz 17 yaşında olan, geçimini bateri çalarak sağlayan ve aile sorunları olan genç kız; o gece sahneye çıkacak olan genç adamın abisi olduğundan bir haber, hayatının birden bire değişeceğinden habersizdi.
Ahenk'in hayatına hepin...
Okuyan iki üç kişi var. Onlar için bırakmicam burayı. Sizi seviyorem.
İyi okumalar ❤️
<>
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arif ve Aram, birlikte eve döneli 5 dakika falan olmuştu. Bütün aile bireylerini toplamışlardı. Aram elleri cebinde, kalçasını koltuğa dayamış ayaktaydı ve sırıtmadan edemiyordu. Arif ise herkesin tek tek yüzünü inceliyor, gözlerini herkesin üzerinde gezdiriyordu.
"Oğlum söyleyecek misiniz artık derdinizin ne olduğunu? Hem ne sırıtıyor bu çocuk?" deyip gözleriyle Aram'ı işaret etti anneleri Suna Hanım.
Arif, omzunun üzerinden arkasına bakarak Aram'a baktı. Sırıtan, gözlüklü tipine karşılık o da sesli güldü. Önüne döndüğündeyse aile bireylerini delici bakışları altında kaldı.
"Anne, baba ve diğerleri. Biz, sanırım... Onu bulduk." dedi ve tek tek tepkileri izledi.
"Gerçekten anne." deyip yanına adımladı ve yanına çöktü.
"Niye gördüğünüz her kızı kardeşiniz zannediyorsunuz?" dedi Alphan birden. Bu mevzuya çok canı sıkılıyordu. Arif ona devirdi ve sanki Alphan hiç konuşmamış gibi ona merakla bakan annesine baktı.
"Nasıl biri? Nerede ne yapıyor? Hadi almaya gidelim." deyip ayaklandığında annesi, Arif de onunla beraber ayaklandı.
"Dur anne." dedu kollarını tutarak. "Henüz bizi bilmiyor. Biz gidip tanıştık onunla. Bir kafede çalışıyor." dedi hızlıca. Aram biraz telaş yapmıştı. Dolayısıyla yerinde rahatsızca kıpırdandı.
"Kafede mi çalışıyor? Çalışıyor yani?" diye sordu babası.
"Evet," dedi Arif yere bakarak. "Geçimini sağlamak için çalışıyormuş." Babasına döndü. Diğer aile üyelerinin de yüzlerinde şaşkın bir ifade vardı.
"Anne, biz yarın onun yanına gidip DNA testi için ikna etmeye çalışacağız. Ne tepki verecek, bilemiyoruz. Bizi tanıyor." diyerek Aram'a kısa bir bakış attı.
"Siz nasıl tanıştınız onunla?" diye sordu Suna Hanım.
Derin bir nefes aldı Aram. "Biz," diyerek dikkatini çekti. "Bir şekilde tanıştık işte. Tesadüfen oldu." dedi ve ileri atıldı. "Bunun ne önemi var? Onu bulduk ya! Önemli olan o."
Aram'ın tepkisine biraz şaşırsalar da haklıydı. Ama o olup olmadığından tam olarak emin değillerdi. Yarın DNA testi için yanına gidip bu konuyu konuşacaklardı.
<>
Ertesi gün
"Bana bak! Bu hafta bu 3. oldu Ahenk! Bagetlerini rahat bırak!" diyen İrem'e göz devirdi Ahenk.
