Playboy meets Heartthrob

15- Ultimate Comeback

***Paolo's POV***

Finally. I'm almost done with my work na. Konting hours nalang at makakauwi na rin ako at makakapagpahinga na ako. Namiss ko na rin kasing magpahinga eh, parang puro work nalang ang inaatupag ko. Nawala na rin tuloy yung bakas ng pagiging Heartthrob ko noon.

Mahirap pala ang maging manager nitong restaurant namin. Si Papa kasi ang nagpalago nitong restaurant at kasalukuyang tumutulong nalang ngayon si Papa and si Mama naman ay inaasikaso yung isa pang company. Mas ok na rin tong may work ako kaysa naman sa nakatambay lang ako sa bahay at pabigat kila Mama.

"So how's my son?" biglang tanong ni Papa nung makapasok sa loob ng office ko. Sana hindi niya mabakas yung pagod sa mukha ko.

"I'm fine Dad. I'm very fine." sagot ko naman. At binigyan ko nalang siya ng isang malaking mga ngiti.

"I know someone who can make you happy and get rid of that frowning face of yours." tuwang tuwa niyang sabi. Someone? Sino naman kaya yun? Is it Aldwin? Si Aldwin ba ang tinutukoy ni Papa?

Hindi na rin ako nakasagot dahil pilit ko pa ring inaalam kung sino yung someone na sinasabi ni Papa. And out of nowhere ay pasimple kong sinilip yung phone ko and I saw the picture of Aldwin. Yung ngiti niya, yung lips niya, yung kilay niya at yung mga mata niya. Sobra kong namimiss yun. Lahat lahat ng kanya. Sobra ko ng miss. Sobra.

"Come. He's out there." dagdag na sabi ni Papa at naglakad na siya papalabas ng office ko at sumenyas siya na sundan ko daw siya. Kaya tumayo na ako sa kinauupuan ko at nag-ayos na muna ng sarili ko bago lumabas ng office.

**

Tama ba tong nakikita ko? Is it him? Nakatalikod siya mula sa kinatatayuan ko at kausap niya si Papa at mukhang tuwang tuwa naman si Papa sa pakikipag-usap sa kanya.

Habang papalapit ako ng papalapit sa kanya ay mas lalong bumibilis yung tibok ng puso ko. Mas lalo ding bumibilis yung paghinga ko at nararamdaman kong tumutulo na rin yung pawis ko kahit na malamig naman sa buong building.

Aldwin ikaw na ba yan? Naka black tuxedo siya and ang formal ng suot niya. Mukhang mabango siya sa suot niya although mabango naman talaga siya para sakin.

"Nathan—?" bigla kong tanong nung tumayo siya mula sa kinauupuan nila ni Papa. Si Nathan pala. Ang laki na ng pinagbago niya simula nung huling kita ko sa kanya ah.

"Hi Paolo. It's nice to see you again." sagot naman niya at iniabot ang isang bouquet ng flowers na hawak niya. Syempre kinuha ko naman agad yun, sayang din kasi eh.

"Happy Monthsary Pao ko." dagdag niyang sabi sa akin. Nagsimula na ring tumulo ang luha mula sa mga mata ko. Kasabay din nun ay ang paglapit ng mga musicians sa table namin at nagplay sila ng isang tugtog. Tugtog na naging theme song naming dalawa ni Nathan.

I almost forgot monthsary na nga pala namin ngayon ni Nathaniel. Masyado kasi akong nag focus sa work kaya ayun nakalimutan ko na tuloy na may boyfriend na ako.