HAZAL

7. BÖLÜM

Instagram hesabı açtım takip etmeyi unutmayın: Wattpad.kitap.yazari

"BARAN AĞA ÇIK DIŞARI! SENİNLE KONUŞACAKLARIM VAR ÇIKTA YÜZLEŞ BENİMLE!" bu kadın da kimdi niye Baran ile yüzleşmek istiyordu. Tam ayağı kalkacakken bir el daha silah sesi duyuldu. Daha fazla dayanamayıp hemen dış kapıya doğru hızlıca ilerledik kapıdan çıktığımızda karşımızda sinirden resmen titremek üzere olan bir kadın vardı.

"Ooo Baran Ağam yoksa balayı yapıyordunuz da ben böldüm mü?" Bu kadın ne yaptığını zannediyor. "Saçmalamayı bırak Elvan!" Elvan mı? Bunlar birbirini nereden tanıyordu hiçbir şey anlamıyordum. "Ben mi saçmalıyorum. Sen ne yaptığının farkında mısın? Ya sen nasıl evlenirsin NASIL!"

O akşam konakta Müjgan'ın Baran'a bahsettiği kişi bu kız mıydı? Ah Baran ağa keşke beni öldürseydin de seninle evlenmek zorunda kalmasaydım. "Ben senin için yıllarımı verdim bir kere olsun dönüp baktın mı? Benim yerime bu paçoz kadını seçtin değdi mi bari?"

Sonlara doğru tiksinir gibi bir ses tonu vardı ve beni ima ediyordu ama ben bunun altında kalmam. "Sen kimsin de benimle böyle konuşuyorsun haddini bil yoksa ben çok güzel bildiririm."

Bakışlarını Baran'dan çekip bana doğru yöneltti. "Ben kimim öyle mi? Hemen açıklayayım kim olduğumu." Gözlerini benden aldı ve kısa bir süre Baran'a bakıp tekrar bana döndü.

"Ben şuan kocam dediğin adamın kuzeniyim ve sen olmasaydın biz evlenecektik senin yüzünden sevdiğim adamla evlenemedim. Sevdiğim adamı elimden aldın." Biraz mantıklı düşünen biri olsa kimin suçlu kimin suçsuz olduğunu görecek ama buradaki herkes kafayı yemiş. Herkes kafasında kim varsa onu suçlu olarak gösteriyor.

"Ben kimsenin sevdiğini elinden almadım. Bana laf yetiştirip boş konuşacağına elini hızlı tutup evlenseydin. Ben mi sana dedim geç evlen diye." Son söylediklerimden sonra kadın resmen deliye döndü.

YAZARIN ANLATIMI İLE

Hazal'ın son söyledikleri ile genç kadın resmen deliye döndü. Artık gözünün önüne bir perde inmiş gibi hiçbir şeyi görmez olmuştu. En sonunda dayanamayıp silahını karşısındaki kadına doğrulttu. Kendinden emin gibi görünse de korkuyordu birini öldürmeye zarar vermeye.

Hazal neye uğradığını şaşırmıştı karşısındaki kadını daha ilk defa görmüştü ve ne yapacağını bilmiyordu. "Elvan bırak o silahı yoksa çok kötü olacak!" Baran ağa silahı bırakması için genç kadına uyarıda bulunmuştu ama kadının bir kere gözü dönmüş aklına koyduğunu yapacaktı. "Sen hiç konuşma Baran ağa çünkü sende en az onun kadar suçlusun." Baran ağa kadının ne demek istediğini anlamamıştı boş gözlerle ona bakıyordu. "Elvan bak ne derdin varsa gel benimle çöz Hazal'ın bir şucu yok ben zorladım evlenmeye."

Baran ağa yavaş adımlarla genç kadına fark ettirmeden yaklaşıyordu. Baran Ağa'nın söylediklerine karşılık olarak genç kadın sesini daha fazla yükselterek konuşmaya devam etti. "Yalan mı Baran ağa söylesene sen bana umut verdin." Genç kadının gözleri hâlâ Hazal'ın üzerindeyken Baran ağa biraz daha olsun yaklaşabilmişti genç kadına ama fark ettirmek adına onunla konuşmaya devam ediyordu. "Elvan ben sana hiçbir zaman umut vermedim kafanda kurduğun şeyleri olmuş gibi yansıtanazsın."

Genç kadın gözünü bir saniye olsun Hazal'dan çekmiyordu bir kez olsun gözünü kırpmıyordu. "Yalan söylüyorsun Baran ağa yalan! Sen değil miydin bana şiir yazıp kimse fark etmesin diye gizlice önüme bırakan! Sen değil miydin çalışma odanda bana şiirlerin için yer ayıran!" Baran ağa oldukça şaşkındı çünkü şiirleri genç kadına değil Hazal'a yazmıştı. Üstelik kardeşi gibi gördüğü kıza nasıl yan gözle baksın.