secret secret || chanmin (edited)

Pazartesi

Saat gece 02.01 olmuştu.

Seungmin, Chan ile yaşadıklarını düşündü. Chan çok acımasızdı. O andan sonra Chan'dan korkmaya başlamıştı. Chan'ın altında can çekişmişti, neredeyse ölüyordu. Nefes bile alamadığı anlar olmuştu. Ama iyi dayanabilmişti. En azından o öyle düşünüyordu.

Ellerine baktı. Ellerinde hâlâ izler vardı. Bu izler, ellerini çok sıktığı için oluşmuştu.

Hâlâ acıyordu. Gerçekten çok acıtmıştı. Neden bu kadar sert olmuştu ki? Onu çok mu sinirlendirmişti?

Bunları düşünürken Chan banyodan çıktı. Seungmin'in yanına geldi.

"Hâlâ acıyor mu?"

Seungmin başını evet anlamında salladı.

"Şey, biraz gaza gelmiş olabilirim."

"Biraz mı?"

Chan güldü.

"Ama iyi dayandın."

"Öyle mi?"

"Evet."

Biraz Seungmin'i süzdü.

"Beğendin mi beni?"

"Ah, bayıldım."

"Ya, öyle mi?"

Seungmin başını evet anlamında salladı.

"Tekrar yapar mıyız?"

"Oh, şimdi bile yapabilirim ama acıyor."

"Anladım. Çok sevdin demek ki."

"Çok."

"Ben de seni beğendim."

Chan, Seungmin'i dudağından öptükten sonra saçlarını kurutmak için banyoya geri dönecekti ki Seungmin onu durdurdu.

"Chan, gitme."

"Saçımı kurutacağım."

"Ben yaparım."

"Acımıyor mu?"

"Acıyor ama ayağa kalkabilirim."

"Emin misin?"

"Evet."

Ama Chan öyle düşünmüyordu.

"Şey, bana yardım eder misin?"

"Tamam bebeğim."

Seungmin üstündeki örtüyü kaldırdı ve Chan da Seungmin'i kucağına aldı.

"Oh, gerek yoktu."

"Önemli değil bebeğim. Kucağıma çok yakıştın."

"Şey, çamaşırımı giyeceğim de, bırakır mısın?"

"Tabii."

Seungmin çamaşırını giyerken Chan da pencereden dışarı bakıyordu. El ele tutuşan sevgililer yolda yürüyorlardı.

"Seungmin, bak. Sevgililer yolda yürüyorlar."

"Ha, ne güzel."

"Biz de yürür müyüz?"

"Tabii, yarın dersim yok."

"Sen eve mi gideceksin?"

"Gideyim mi?"

"Bilmem, ister misin?"

"Gidesim yok. Burada kalamaz mıyım?"

"Kalırsın bebeğim, nasıl istersen."

Aniden aklına Changbin geldi. Ne yapmıştı? Neredeydi? Araması lazımdı.

Seungmin'e baktı. Çamaşırını giydiğini gördü. Chan'ı bekliyordu.