secret secret || chanmin (edited)

Cumartesi

"Chan, kapıyı sen aç"

"Ama-"

"Kapıyı sen aç."

"Tamam."

Mecburen kapıyı açtı.

"Merhaba Cha-"

Seungmin şaşırmıştı.
Neden üstünde tişörtü yoktu bu çocuğun? Yoksa bilerek mi yapmıştı?

Ama bilmiyordu ki Changbin, Chan'ı "Üstünde böcek var!" diyerek korkutup tişörtünü çıkartmıştı.

"Merhaba. Ne oldu? Şaşırmış gibisin."

Seungmin, vücudunu işaret ettikten sonra fark etti.

"Aa, pardon. Çok özür dilerim."

Seungmin bundan pek rahatsız olmuş görünmüyordu. Hatta belki de hoşuna bile gitmiş olabilirdi.

"Önemli değil. İçeri geçebilir miyim?"

"Tabii tabii."

Seungmin ayakkabılarını çıkarıp içeri girdi. İçeriye biraz göz attı.

"Evin güzelmiş."

Evin mi?

"Ha, evet. Evim. Teşekkür ederim."

"Sanırım evinde tişörtsüz olmayı seviyorsun."

"Evet evet. Seviyorum."

"Şey, oturabilir miyim?"

"Tabii."

Seungmin oturmak için yatağı seçmişti.

"(Gerçekten mi?) Uhm, koltuğa da oturabilirsin."

"Yatağa oturamaz mıyım?"

"Onu demek istemedim-"

"Rahatsız olduysan kalkabilirim."

"Hayır hayır. Olmadım."

"Tamam."

Seungmin ne yapmaya çalışıyordu?

Chan da bir sandalyeye oturdu.

"Ne zamandır yüz yüze gelmemiştik."

Seungmin'in sesi neden bu kadar tatlı çıkıyordu?

"Aynen, evet."

Seungmin, Chan'ın vücuduna bakmaya başladı. Baştan aşağı süzdü. Etkilenmiş gibi başını hafifçe salladı. Kendi kendine düşünüyordu. Belliydi.

"Şey, ben tuvalete gideceğim de. Biraz bekler misin?"

"Tabii."

"Teşekkür ederim."

Chan koltuktan kalktı. Tuvalete koşar adım gitti.

Changbin'i aramaya başladı.

"Nereye kayboldun çocuk!"

Üstüne bir şey geçirmeliydi. Bir poşet bile olabilirdi bu. Yeter ki üstünü kapatsındı. Ah Changbin!

İçeri girdi. Yatakta duran tişörtü aldı ve hızlıca tuvalete geri döndü.

Tekrar yerine oturdu.

"Yatağın çok rahatmış. Ama neden çift kişilik olduğunu sorabilir miyim? Bu evde biri daha mı var?"

"Ha, hayır. Ben öyle rahat ediyorum ya. Tek kişilik yataklar bana göre değil. Ben dağınık yatan biriyim de."

"Tabii o omuzlar için tek kişilik yatak yetmez. Sen de haklısın."