Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Vakit gecenin dördünü geçerken etraftan en ufak bir ses duyulmuyordu. Yatağa uzanmış, beynimin hayatta kalan son hücreleriyle planımın üzerinden geçiyordum. Bunu yaparken neredeyse duyulmayacak bir sesle, çok yakınımda biri varmış da üzerime atlayacakmış gibi kısık konuşuyordum.
"Her şeyin başladığı tarihi belirledik," dedim zamanı yeniden gözden geçirirken.
"Yine de anlamlandıramadığım bazı noktalar var, bunları da birkaç gün içinde anlamış olurum. Şimdilik yardım edebilecek tek kişi o kadın, enerji uzmanı."
Saatlerdir aramalarıma dönmeyen kadını yeniden aradım, telefon numarasının ona ait olduğunu çok iyi biliyordum ancak benim numaramı tanımasının ihtimali yoktu. Öyleyse hala neden açmıyordu?
Umudumu kestiğim o zulüm gibi geçen dakikaların sonunda uyku mahmuru bir ses aniden kulağıma ilişiverdi. "Efendim?"
İnanamıyorum! Açmıştı! Sonunda açmıştı! Birkaç kez olduğum yerde zıplarken heyecanla yumruk yaptığım elimi ısırdım.
"Alo? Alo! Kimsin sen sapık, konuşsana!"
Kadının giderek yükselen sesine karşılık hızla araya girdim.
"Merhaba, ben randevu almak için aramıştım."
Karşımdaki kişi bir süre bekledikten sonra aniden patlayıverdi, sesi Bali adasında gözlerim kapılıyken ninni gibi gelen o tatlı sesten son derece uzaktı.
"Gecenin bu vaktinde mi? Gerçekten pes! Özel hayata saygı kalmamış! Manyak mısın sen be?"
"Dur," dedim panikle. "Sakın kapatayım deme!"
"Uyuyacağım diyorum laftan anlamaz şey! İnsanlara huzur vadettiğim bir hizmetin randevu seansı için bu saatte benim huzurumu kaçırmana da pes!"
Bir anda tüm tatlı, saf, masum enerjim uçuverdi. İçimden koca bir canavar çıktı.
"Lan!" dedim öfkeyle haykırırken. "Beni oraya getirtme alçak kadın! Huzurmuş, Allah'ın belası dileği bana diletirken de pek huzurluydun değil mi? İnsan gerçek olacağını söylemez mi? Bak yemin ederim seni geberteceğim, seni bir elime alayım evire çevire, dinlene dinlene, Bali adasında hissettirecek nezakette, inisiyatifle..."
Kadın cümlelerimle şaşırıp kaldı, bir an sonra korkuyla kekeledi. "N-ne? Hanımefendi neden söz ediyorsunuz?"
Tepem atmıştı.
"Bak dua et şu masayı kırmıyorum, dedeme ayıp olmasın! İçim öyle bir öfke dolu ki bu enerjiyi senin evrene yolladığın enerjiyle toplar çarpar ona böler seni de içine montelerim ben pis kadın!"
Kadın, "Kapatıyorum!" diye bağırınca onu tekrar susturdum.
"Kal orada! Hareket etme. Hayatımı nasıl mahvettiysen düzelteceksin, çabuk adresini ver bana."
