Bilinmeyen numara: Fakat size itiraf etmek bir nebze içimdeki sızıya merhem olur diye düşünmek bir yana belki de daha büyük bir yara açacak biliyorum. (06.05)
Bilinmeyen numara: Ama merhem olma ihtimali varken yarayı es geçirttiren de bu gönlün suç...
Tunahan çay bahçesinde annesini durumunu anlattığında içimde istemsizce nasıl iletişim kuracağım diye endişelendim. İşaret dili bilmiyorum diye annesi üzülür mü diye düşündüm. Bu zamana kadar mesleğimin de bir getirisi olmadığı için işaret dili öğrenmemiştim fakat Tunahan beni eve bıraktığı andan itibaren önce işaret dili kursları araştırmış, YouTube'dan kendim nasıl öğrenebilirim diye videoları araştırmıştım.
Kısa zamanda izlediğim videolardan en azından kibarlık olsun, önem verdiğimi göstermek için hoş buldum gibi küçük bir kelimeyi öğrenmek için çabalamış ve az önce işaret diliyle hoş buldum dediğimde Tunahan ve annesinin yüzünde ki şaşkınlığa bakılırsa başarmıştım.
Tunahan annesinin üzerinde ki bakışlarını bana çevirip konuştu. 'İşaret dili biliyor musun?' dedi, kafamı iki yana sallayarak cevapladım. 'Hayır bilmiyorum. Gelmeden önce kelimeyi öğrenmek için internetten yardım aldım.'
Bu ince davranışım onu mutlu etmiş, gülümsetti. Annesine döndü, ellerini kullanarak durumu ona da izah etti. Benim de anlamam için annesine söylediklerini sesli dile getirdi.
'İşaret dili bilmiyor. Buraya gelmeden önce evde internetten o kelimeyi öğrenmiş.'
Annesi yüzünü bana döndüğünde mutlu ve içten bir gülümseme dudaklarında yer ediniyordu. Annesi benimle göz temasını kesmeden işaret diliyle bir şeyler söyledi. Bana hitaben konuştuğunu hemen anladım.
'Çok incesin, teşekkür ederim. İçeri geç lütfen.'
Tunahan'ın tercümesiyle kafamı aşağı yukarı sallayıp ayakkabılarımı çıkartarak Tunahan'ın öncelik vermesiyle ondan önce eve adım attım. Tunahan da hemen arkamdan içeri geldi. Annesi bana iki adım daha yaklaşarak kollarını sırtıma doladı ve bir eliyle sırtıma iki defa pıt pıt vurdu. Bende ellerimi onun sırtına dolayarak iki elimle sırtını okşadım.
Annesiyle ayrılınca annesi karşımız da kalan kapıyı eliyle göstererek kafasıyla işaret etti. Arkamda ki Tunahan'ın fısıltılı sesi geldi 'Oraya geçmemizi istiyor, salona.' dedi. Kafamla onu onaylarken 'O kadar anlayabiliyorum Tunahan.' dedim ve sessiz bir kıkırtı döküldü dudaklarımdan.
Tunahan arka da ben önde salona girdim. Salon beyaz ağırlıklı ama koyu mor yeşillerle de detaylandırılmış mobilya ve dekorlarla tamamlanmıştı. İç açan, ruhu besleyen bir havası vardı. Yer yer küçüklü büyüklü saksılar da çeşit çeşit çiçek vardı.
