KALP SIZIM

-24-

Yıldız ve yorum yapmayı ihmal etmeyin lütfen❤

Bölümler hakkında bilgi edinmek için sosyal medya hesaplarım;

İnstagram/ _kubracebiTwitter/ MatthiolaGolge veya yazanmatthiola

☀☀☀

'Kabul ettin mi?'

'Evet'

'Kabul ettin mi?'

'Evet'

'Kabul Ettin mi?'

'Evet'

Düğünden çıkmış, eve geçmeden önce camiye gelmiştik. Babam şahitlerimiz huzurunda dini nikahımızı kıyıyordu. Bana üç kez kabul ettin mi diye sormuş üçünde de beklendik olan evet cevabını almıştı. Aynı şekilde Tunahan'a da üç kez sordu. Tunahan da üç kez evet diyerek nikahımız kıyıldı. 

Babam duaya başlarken hepimiz ellerimizi açtık ve onun duasını dinledik. Duası bitince hep beraber amin dedik. 'Kızım, ne mehir istersin?'

Mehir olarak çok büyük meblağlar isteyenlere şahit olmuş birisi olsam da bana hep o kadar uçuk meblalağ istemek bana garip gelmiştir her zaman. Daha olabilir, daha mantıklı ufak şeyler istemek daha doğru geliyordu bana. Bende düşüncelerim doğrultusunda cevap verdim. 

'İki tane ince bilezik istiyorum.'

Bir tane desem biliyordum ki Tunahan yok falan diyecekti. Düğün öncesi işimle kurs arasında yürürken konuşmuştuk bu konuyu. O konuşmayı göz önünde bulundurarak iki bilezik demiştim. Evlilik sürecimiz de verebileceği bir meblağ olduğunu bilerek içim de rahattı. Babam onayladı ve dini nikahımız da kıyıldığı için herkes ayaklandı ve camiyi terk etti. Sadece ben ve Tunahan kaldık.

'Şükür namazı kılalım mı?' 

Ona gülümsedim, benim de isteğim bu yöndeydi. Beni geçmeseydi ben söyleyecektim. Onu onayladım ve ikimiz de yan yana durarak namaz kılmaya başladık. İki rekâtlık şükür namazımı da kıldık ve yerde, oturarak sessizliğimizi koruduk. 

Biz sessizlikte huzur bulan bir çifttik zaten fakat şuan cami de olmamız, beraber namaz kılıyor olmamız bize ayrı bir huzur ve mutluluk veriyordu. Ben kendi içimde hissederken Tunahan'ın da yüzünde ki dinginlikten, varla yok arası dudaklarının kıvrımından bunu anlayabiliyordum. 

'Duan bitti mi? Eve geçelim mi?'

'Olur gidelim.' 

Yerden kalktık, caminin kapısına doğru adımladık. Kapıya vardık, raftaki ayakkabılarımızı ayaklarımıza geçirdik ve yan yana geldik. Birbirimizin de üstünde bir utangaçlık vardı. Belki eve geçince olası durumun kafamız da yer edindiği düşüncelerden dolayıydı bilmiyorum. 

Caminin avlusunda yan yana yürürken hiç konuşmadan nikah masası ve ilk dansımızdan sonra ki ilk temasımızı gerçekleştirdik. Ellerimiz anlaşmışçasına birbirine yakınlaştı ve birbirlerini kavradı. 

İkimizin de kafası ellerimize döndü. Bakışlarımız birbirine hiç değmiyordu. Ellerimizin birleşmesine bakıp içten bir gülümseme sunduk ve sessizliğimizi sürdürerek evimize doğru adımlamaya başladık. 

Tunahan planladığımız gibi üçüncü odaya kitaplarımız için kütüphane yapmıştı. Fakat başta  istediğimiz gibi duvardan duvara yapmamıştık. Çünkü ikimizin de arasında şimdilik konuşmadığı ama ailemizi büyütme isteğimiz vardı. Kütüphane duvardan duvara odayı kapsarsa ailemize katılacak üçüncü kişinin odası için tekrar bozulması gerekecekti. Bizde başka modeller çizip planladık ve odaya ikimize de yetebilecek bir kitaplık yapmayı başardık.