KALP SIZIM

ÖZEL BÖLÜM

Kalp Sızım seven herkese çokça sevgi🧡

10K şerefine desem de on bini geçtik bile. Nice 0n binlere dileyerek iyi okumalar diliyorum✨.

Bölüm sonunda size iki ayrı güzel haberden yani yeni kurgularımdan minicik bahsediyorum, oraya da göz atmayı unutmayın lütfen.

Bu sefer son kez diyerek ; son bölümü okuma tarihlerinizi buraya alabilirim *ağlayan surat*

instagram hesabım : _kubracebi

☀☀☀

ŞUBAT 2026 

'Aslı Hanım çok az kaldı. Son bir gayret. Kızınıza kavuşmanız için son kez.' 

Kızınız dedi hissettiğim tüm acıya rağmen dudaklarımda bir gülümseme oluştu. Aylar önce cinsiyetini öğrenmiş olsak da adının ne olacağına karar da vermiş olsak birisi cinsiyetine sahiplik eki koyarak söylediğinde şimdi olduğu gibi dudaklarımda bir gülümseme kalbimde bir sıcaklık oluşuyordu. 

'Babamız dışarda tur atıyormuş, hadi ona iyi haberleri verelim.' dedi tam karşımda durup bebeğimi benim kadar dört gözle bekleyen doktor hanım. Bebeğimi görmek için son kalan kuvvetimle ıkındım. O an doktorun bir şeyler dediğini duyar gibi oldum fakat başta kulaklarım olmak üzere tüm duyu organlarım tek bir sese tek bir cana odaklandı.

Doğumhaneyi küçücük bedenine zıt yüksek bir sesle doldurdu. Bu kadar ses bu vücuttan nasıl çıkabilirdi inanamıyordum fakat sağlıkla gelmesine şükrederek kafam gücümün tükenmesiyle sedyeye düştü.

'Hoş geldin dünyaya güzel kız.'

Doktor hemşireye uzattı, hemşire bir beze sardı. Bir an olsun gözümü üstünden ayırmadan doğumhanede nereye götürüyorlarsa gözlerimle takip ediyordum. Şimdi kolları arasında kızımla bana doğru ilerleyen hemşireye minnetle gülümseyerek bakıp gözlerimi tekrar kızıma çevirdim. Hala ağlıyor tüm doğumhaneye dünyaya geldiğini müjdeliyordu. Tunahan bu sesi duyuyor muydu? Kendi kızının bize selam verdiğini hissedebiliyor muydu?

Hemşire kızımı göğsümün üstüne yatırırken kısık sesle konuştu. 'Hayırlı olsun Aslı Hanım. Çok güzel bir hanımefendi bu minik.' 

Ona gülümsedim fakat büyülenmiş gibi gözlerimi kırpmadan kızımın yüzünde gezdiriyordum. Gerçekten çok güzeldi. Yüzümü biraz daha eğerek neresinde kan olduğunu umursamadan kafasının üstüne dudaklarımı zarifçe dokundurdum. 

Gözlerini tam açamasa da hissettiğini bilerek bakışlarımı gözlerinden ayırmadan fısıldadım. 'Hoş geldin bebeğim. Hoş geldin hayatımıza.' 

Şükürler olsun. Sevdiğim adamla bir geleceğim yok sanıyordum, varmış. Evlendim. Çok da güzel bir evlilik geçiriyorum. Şimdi ise ikimizden olma, bir canın dünyaya gelmesine vesile olmuştuk. Bunun hissi bambaşkaydı. Nasıl anlatılır ifade edilir bilemiyordum. Tek diyebileceğim tek cümleyle güzel bir sorumluluk olduğuydu. 

Kızımın yüzüne bakıyor burnumu kafasına yaslayıp kokusuyla soluklanırken  ne zaman yanıma yaklaştığını bilmediğim doktor hanımın sesiyle yüzümü kızımdan uzaklaştırdım. 'Aslı Hanım, babamız da kızıyla kavuşsun mu?' 

Buna hayır diyebilecek bir kadın var mıydı? Sanmam. 

Kafamı olumlu anlamda sallayarak göğsümden almasına sesimi çıkarmadım. 'Kızımızı giydirip babayla kavuşmasını sağlayacağım. Siz dinlenin, oda da tekrar buluşacağız.' dedi ve arkasında yaşlı gözlerle sedyeye uzanan beni bıraktı.