Hidden Personality of the President

Chapter 7- Flashback

*Flasback*

I am varsity player back then, I used to be the MVP of the team but everything's change.

I'm playing volleyball at my previous school before when suddenly i felt pain in my chest. Nasa kalaban ang bola at pinalo papunta sa amin. Pinilit kong paluin yun papunta sa kalaban kahit nahihilo at hindi ako makahinga. Pagpalo ko ng bola sa kalaban ay saktong natumba ako at nawalan ng malay.

Nagising ako ng nasa ospital na ako. I saw the oxygen tank beside me. Nahihirapan pa rin akong huminga, para akong naghahanao ng hangin sa paligid ko. Nakita ko si daddy na kausap ang isang nurse. Napansin nyang nagising na ako kaya lumapit sya sa akin.

"How are you?" Nagaalalang tanong nya sa akin.

"What happened?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.

"Your teacher said that you've fainted while playing volleyball. Can you tell me what you feel before you fainted?" Naupo sya sa kama ko at lumabas ang nurse na kausap nya.

"Shortness of breath." Naguguluhan kong sagot kay daddy.

"Did you ever lose your appetite? What's your weight?"

"Y-yes, I've experiencing it most of the time. 50kg. Why? Anong meron?"

"We need to do ECG right now. I'll just call my nurse."

"What? ECG? but why?" Sunod-sunod kong tanong.

"Dont ask too many questions, tsaka ko na ipapaliwanag sayo. Sa ngayon, magpahinga ka at intayin ang nurse na magdadala sayo sa ECG room." Tuloy tuloy nyang sabi at lumabas ng kwarto ko.

Ilang oras lang ay dumating na ang mga nurse na sinasabi ni daddy. Pinaupo nila ako sa wheelchair at dinala sa ECG room. Pagpasok namin ay pinahiga nya ako at nagsimula na sila sa test na sinasabi nila.

Tinaas nya ang damit ko na ikinagulat ko. "What are you doing?" Nagtataka at irita kong tanong sa kanya.

"I need to remove your shirt dahil may ilalagay po ako sa dibdib nyo" Hindi na ako umimik at tuluyan nyang itinaas ang damit ko. Naiilang man ako pero waka akong magawa.

May idinikit sya sa dibdib ko, masyadong marami iyon. After 10 minutes ay natapos na. Pinaupo nya ulit ako sa wheelchair at dinala sa kwarto ko. Humiga naman ako sa kama ko at lumabas na rin ang nurse.

42hours have passed. Nasa ospital pa rin ako at umiikot lang ang oras ko sa pagtulog at pagkain.

Ilang oras akong nakahiga at tulog sa kama. Paggising ko ay saktong pumasok sa kwarto ko si daddy na may dalang mga papel at may nakasabit pa na stethoscope sa batok o leeg nya.

"What do you feel?" Nakangiting tanong nya sa akin.

"Mas better compare sa nakaraang araw."

"Ahmmmm, I know you're no longer young kaya alam kong maiintindihan mo ang mga sasabihin ko sayo."

"What do you mean dad?" Kinakabahan kong tanong sa kanya. Bumangon ako at naupo sa kama.

"I want to help you get healthy because I care about you. You need to quit the volleyball team." Seryosong sambit nya sa akin.

"What? No way, you know that volleyball is my favourite thing to do." Natatarantang kontra ko s utos ni daddy.

"Im doing all of this not for me but for you." Ngumiti ng maliit si daddy at kita ko sa mukha nya ang pagaalala

"But why??"