(ဤဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောဇာတ်လမ်း၊ဇာတ်ကွက်များသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးများသာဖြစ်သည်။)
Unicode
" ပုဆိုးချွတ်ပြီး ကုန်းလိုက်..!"
" ဘာ..!!"
အေးချမ်းမောင်၏ စကားကြောင့် ညိုချောလန့်ဖြန့်သွားသည်။
သူ့ကိုခါးထောက်ကာကြည့်ပြီးအတည်ပေါက်မျက်နှာဘေးကြီးနှင့်ပြောလာသည်ကြောင့် ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ဆဲပေးလိုက်သည်။
" ီးပဲ...ီးမို့လို့ ပုဆိုးချွတ်ရမှာလား..ကျွတ်ကျွတ်!!"
" ဟျောင့်...လယ်ကွင်းကြီးထဲ မဆဲရဘူးဆိုတာမင်းမသိဘူးလား ဟမ်၊ မချွတ်ချင် ဂဏန်းညှပ်တာခံပေါ် ဒါပဲရှိတယ်..!."
အ့...!!
တင်ပါးကိုမြဲမြန်စွာ ညှပ်ထားတာကြောင့်အသဲခိုက်မတတ်နာလွန်း၏။
ညိုချော ကြိတ်ခံထားပေမယ့် မအောင့်နိုင်တော့တာကြောင့် အသံထွက်ခါငိုမိပြန်သည်။
" အဟင့် အဟင့် အမရေ ၊ ကျုပ်အဖြစ်ကိုလာကြည့်ပါဦး....ဒီဂဏန်းကြီးကိုဖြုတ်ပေးကြပါဦး.."
" ကြာပါတယ်ကွာ ၊ ဟျောင့် ညိုချော ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ပုဆိုးချွတ်လိုက်စမ်းပါကွာ...ကြာရင်မင်းရဲ့တင်ပါးပြက်ထွက်လိမ့်မယ်နော်. !"
" အီးးးးးမရဝူး မရဝူး...ဖြုတ်ပေး ၊ ငချမ်း ငါ့ကိုဖြုတ်ပေး..!!"
အသားတော့အပြက်မခံနိုင်ဘူး။ ရှက်ပေမယ့်လည်း နာလွန်းနေသည်မို့ ရှက်မနေနိုင်ပါ။
တစ်ဖက်ခြမ်းသို့လှည်ကာ တိုတိုဝတ်ထားသည်ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်။
အရှေ့ဘက်က ညီလေးကိုတော့ ဘယ်ဘက်လက်ဖဝါးဖြင့် ငချမ်းမြင်မှာစိုးသည်ကြောင့်အုပ်ထားပြီး ညာဘက်လက်ဖဝါးနှင့်ကျ မျက်နှာအထက်မှ မျက်ရည်များကိုသုပ်ဖယ်နေလိုက်၏။
" ကုန်းလေကွာ..!"
" မင်း..ခွေးကျင့်ခွေးကြံ မလုပ်နဲ့နော်..!!"
" လှည့်စမ်းပါ...စောက်ရမ်းကိုလျှာကရှည်တယ်.."
အေးချမ်းမောင်သည် ညိုချောကိုကြည့်ကာ နည်းနည်းတော့သနားမိသွားတယ်။
တင်ပါးလုံးလုံးလေးရဲ့အသားကို သိမ်ဝင်အောင်ညှပ်ထားသည် ဂဏန်းသည် ဒေါသကြီးစွာ ပါးစပ်အတွင်းမှအမြှုပ်တွေတောင်ထွက်နေသည်။
အေးချမ်းမောင်လည်း ဂဏန်းရဲဲ့လက်မကြီးကို သေချာကိုင်ပြီးညှပ်ထားတဲ့အသားကိုဖယ်ထုတ်သည်။
YOU ARE READING
ဧကရာဇ်သစ္စာ.(Ongoing )
Romanceငါ့ကိုကျပစ်ထားပြီးသူကျတော့ စော်တသိုက်နဲ့သာယာနေတယ်ပေါ့...
