(ဤဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောဇာတ်လမ်း၊ဇာတ်ကွက်များသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးများသာဖြစ်သည်။)
Zawgyi
ဂြမ္...အုံဂြမ္..အုံဂြမ္..
တဂြမ္ဂြမ္ျမည္ဟီးေနသည့္ ဖားေအာ္သံမ်ားႏွင့္အတူ ပုရစ္ေအာ္သံတဂ်ီဂ်ီသည္ ညပိုနက္၏။
တစ္ေျဖာက္ေျဖာက္႐ြာသြန္းေနသည့္ မိုးသည္အသက္မပါသလိုပင္။
ညိုေခ်ာတစ္ေယာက္ ဓာတ္ခြက္ႏွင့္ဘတ္ထရီအိုးကို ေက်ာသို႔လြယ္ၿပီး အေဝးၾကည့္ညဓာတ္မီးကို ႏွဖူးအထက္စြပ္လိုက္သည္။
ငါးထည့္ပလိုင္းကိုေဘးတစ္ေစာင္းလြယ္ၿပီး ပုဆိုးခါးပုံစအတြင္းသို႔ ကြမ္းယာထုတ္ကိုထည့္လိုက္သည္။
ငါးရစ္ေပၚခ်ိန္မို႔ ညဘက္ျဖစ္ေသာ္လည္း လယ္ကြင္းေတြထဲ ဟင္းစားရွာသူမ်ားျပား၏။
အခ်ိဳ႕ဆို ဖားရွာသူမ်ားလည္းရွိသည္။
" မသြားပါနဲ႕လား ညိုေခ်ာရယ္ ညလည္းနက္ေနၿပီ... ဟင္းစားကို ဝယ္စားလို႔ရပါတယ္ဟဲ့..!"
ငါးဖမ္းထြက္ဖို႔လုပ္ေနသည့္ ေမာင္ျဖစ္သူကိုၾကည့္ၿပီး မိညိုဟန့္တားမိသည္။
ညဘက္ႀကီးမို႔ ေႁမြပါး၊ ကင္းပါးရန္ကရွိေသးသည္မဟုတ္လား။
သို႔ေပမယ့္ သူမ၏ေျပာစကားသည္အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၏။
" အိုဗ်ာ... ဝယ္စားလို႔ရမွန္းက်ဳပ္သိေပမယ့္ ေလာေလာလတ္လတ္ရွာထားတဲ့ငါးေလာက္ ဘယ္လတ္ဆတ္ပါ့မလဲ သြားမွာကလည္းကတုပ္တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး ၊ ႐ြာထဲကလူေတြလည္းအမ်ားႀကီးပါဗ်ာ...စိတ္ပူမေနနဲ႕ အမေရ... က်ဳပ္သြားၿပီဗ်ိဳ႕..."
ေျပာခ်င္ရာေျပာသြားၿပီး အိမ္ေပၚမွဆင္းသြားေသာေမာင္ျဖစ္သူကို မိညို ေအာ္၍အမွာစကားပါးလိုက္ေသးသည္။
" ဘုရားစာေလး႐ႊတ္သြားဦးေနာ္...ညိုေခ်ာေရ.."
"......."
မိုးကအရမ္းႀကီးသည္းထန္စြာ႐ြာေနသည္မဟုတ္ပဲ တဟ္ေျဖာက္ေျဖာက္ျဖင့္သာ စိုစြတ္ေစသည္။
ငါးရစ္ေပၚခ်ိန္မို႔ ေခ်ာင္း၊ ေျမာင္း ၊ လယ္ကြက္ေတြထဲမွ တလူးလူး တလြင့္လြင့္ကျဖင့္တတ္လာေသာ လက္ေလးလုံးပမာဏရွိ ငါးေျပမမ်ား။
ညိုေခ်ာသည္ သူ၏မီးေရာင္ေရွ႕သို႔တလူးလူးျဖင့္ေရာက္လာေသာ ငါးေျပမကို ဖမ္းလိုက္ၿပီး သေဘာက်သလိုၿပဳံးသည္။
YOU ARE READING
ဧကရာဇ်သစ္စာ.(Ongoing )
Romanceငါ့ကိုကျပစ်ထားပြီးသူကျတော့ စော်တသိုက်နဲ့သာယာနေတယ်ပေါ့...
