𝐂𝐎𝐔𝐋𝐃𝐍'𝐓 𝐆𝐄𝐓 𝐄𝐍𝐎𝐔𝐆𝐇 // ⍟𝐒𝐇𝐔𝐍𝐓𝐀𝐑𝐎 𝐂𝐇𝐈𝐒𝐇𝐈𝐘𝐀⍟

5

Mai:Merak edilecek bir şeyim yok baba. Gidin artık, yanlız kalmak istiyorum.

Anne:O haklı, yanlız kalmaya ihtiyacı var. Hadi gidelim biz artık o zaman.

Ve babamın koluna girdiğinde gittiler.

Kapımı biraz aralık bırakmışlardı...

Ayaklanıp aralık kısımdan onları izledim.

Sağ tarafa baktığımda doktorun geldiğini gördüm.

Yatağa geri geçtiğimde doktor odaya girmişti...

Shuntaro:Sonuçlar.

Devam etmesini beklediğimde derin bir nefes verip kağıda baktı...

Shuntaro:Bu maddeyi alsan da almasan da artık bir şey değişmeyecek.

Anlamaz bir şekilde bakmaya başladım...

Shuntaro:Bırakırsan bağımlılıktan dolayı vücudun dayanamayacak, bırakmazsan da sana zarar verecek.

Mai:Kısacası... Öleceğim?

İlk başta ağzını hafif araladı fakat vaz geçip geri kapattı.

Mai:Acıtacak mı?

Shuntaro:Dürüst olmam gerekiyor.

Mai:Söyle artık doktor.

Shuntaro:İlk başta baygınlıklar geçireceksin, tabii bayılmaların bir yerden sonra azalacak. İyileştiğini sandığın an burun kanamaların başlamış olacak. Göz kararmaları, denge kaybetmeleri, odaklanamamalar ve mide bulantıları yaşayacaksın. En son ise uyuşmalar.

Mai:Ve öleceğim.

Shuntaro:Tabii bu %100 bir ihtimal değil. Aksine daha iyi de olabilirsin.

İşte bunu hiç sanmam.

Bayılmalarım gittikçe azalıyor.

Mai:Daha dediklerinin başındayım. Göreceğim... Tabii ben daha çok ilk dediğinin olacağını düşünüyorum. Peki ya sen doktor? Açık sözlü ol.

Shuntaro:Evet, ilk seçenek daha ağır basıyor.

Mai:Dört yıl bu maddeyi aldım, çok normal. Sadece kabulleneceğim ve o günü bekleyeceğim.

Shuntaro:Ah... Japonya'dan gidecek misin Mai?

Mai:Evet, ufak bir kılık değişikliği yaparım. Hatta yaptıktan hemen sonra buraya gelir eşyalarımı alır giderim.

Kısa bir süre sessizlik oluştu...

Mai:Peki maddeyi almaya devam edersem?

Shuntaro:Muhtemelen daha acılı bir ölüm olur bu senin için.

Ayağa kalkıp çıkmak için kapıya yöneldim...

***

Kestirip sarıya boyattığım saçlarıma kısa süre baktım...

Aldığım koyu kahverengi lensleri taktıktan sonra gözlerimi kırpıştırdım ve yerine oturdu.

Hemen maskemi taktım ve son bir kez yeni giydiğim kıyafetlere bakıp lavabodan çıktım.

Normalde giydiğimden biraz daha yüksek tabanlı bir ayakkabı giymiştim.

Tam eşyalarımı toplamak için hastanede kaldığım odanın koridoruna girdiğimde annemi gördüm...

Elinde iki tane kahve tutuyordu.

Ah, burada bile fırsat kolluyor.

Hayır...

Beni odada görmezse ortam karışır.

Kenara çekilip hızlıca etrafımda göz gezdirdim.

Doktoru görmemle aceleyle yanına gittim.

Mai:Doktor.

Biraz nefes nefese kalmıştım.

Beni biraz süzdü...

Shuntaro:Mai?

Mai:Sadece iki dakika... İki dakika annemi oyala.

Dedim gözümle annemin olduğu tarafı işaret ederken.

Mai:Bu iki dakikada çok şey değişecek.

Doktor başını eğdi.

Kolundan tuttum.

Mai:Hayatım kayar...

Derin bir nefes verip annemin olduğu tarafa ilerlemeye başladı.

Alayla gülümserken saçımı kıvırmaya başladım.

Hemen de ikna oldu.

Eski yüz ifademe bürünürken kenara geçtim ve onlara baktım.

Annemle yön değiştirdiklerinde odama ilerledim.

Odama girdiğimde hızlıca kıyafetlerimin arasına sıkıştırdığım kimlik ve para gibi ne varsa çantama attım.

Şimdilik bu kadardı... Umarım beğenirsiniz. Bir yazım yanlışım varsa lütfen kusuruma bakmayın, söyleyin düzeltirim. İyi okumalar, iyi günler...