KABUSLARIN ESİRİYİM

2.BÖLÜM halüsinasyon.

Bir zamanlar küçük avuşlarımızda tuttuğumuz kelebeklere dilek turardık şimdi nerde o zamanlar. Bir şekere defalarca sevinip heycanlanırdık şimdi nerde o heycan. Geceleri masallarda yaşayıp rüyalarda eğlenirdik şimdi nerde o ay ve yıldızların eşiğinde eğlenen gökyüzümüz ?

.

Belki çokca hatam olmuştur farketmeden .
Yada istemeden .belkide bir hata yüzünden bu kadar çok kişinin hayatı mahfolmuştur.
Her canlı yaşamayı hak eder .ve bu yaşam sadece nefese bağlı değil .ruhunun da yaşaması gerekir.ama benim ruhum yıllar önce öldü.

şuan ezel'in evinin önündeyim.yaptığım belki doğru değil .ama biliyorum eğer bundan vazgeçersem .kabuslarım bana geri döner .

Karşımda ki malikaneye baktım.   bir garson olarak. Gireceğim bu eve. Çünkü beni ezel bozayın evine sadece bir garson olarak alırlar.belki bir gün gelecek pişman olacam.ama pişman olacağımı bilsem de vazgeçmeyeceğim.gerçi kabuslarım beni bırakmış değil sadece ara ara bana uğruyorlar.

Hiç bir şeyi bilmeden bir bataklığa battım .ve şimdi çıkamıyorum.

Baktığım manzara o kadar güzel ve ihtişamlıydı ki tek kelimeyle harika'ydı.bir saray büyüklüğünde ki malikane dört bir tarafı korumalarla çevrili.beyaz ve kremin karışımı rengi.binlerce insanın sığacağı kadar büyüktü.benim paramın ihtişamı demek istiyordu adeta ezel bozay.içimden keşke şuan o terasta oturup kahve işseydim diye geçirdim.tavanı cam olan terasa bakıp iç geçirdim.yağmurun damlalarını orda izlemek o kadar çok isterdim ki.

Bu evi bulmam kolay olmamıştı.

arkadaşım sayesinde bu şeytanın evine garson olarak alındım ama. eve girmeden evvel küçük bir işim var.

ve bu küçük iş ezel'i delirtecek sizde birirsiniz ki erkekler arabasına aşıktır. ve ben bu gece sadece ezeli değil. ezelin aşkınıda mahfedecem. Nedendir bilmem içimde kötü bir his gelip gidiyor.sanki çok yakında herşey mahfolacak.inandığım değerler iyi bildiğim insanlar sanki hepsi mahfolacak.ve ben öylece izleyeceğim.günün sonunda kendimi onların sebebi bileceğim.

İçimde ki düşünceleri bir kenara attım ve.
otogara girdim  şuan karşımda ki araba tam anlamıyla bir afet. elimde ki bıçakla kara  oğlana doğru yaklaştım .

Belki aldığım bu intikamın sonunda büyük bir acı çekeceğim.ama öylece aptal gibi durupta olanları izlemeyeceğim.arabaya bakıp.içimden 'yazık olacak sana' dedim.

Arabaya elimde ki bıçakla ufak ufak desenler çizmeye başladım.her ne kadar yazığım gelsede.intikam için bunu yapmak zorundayım.

Biliyorum yaptıklarım doğru değil.

Tek suçlu ben değilim ama.

çizimin sonunda bu afet araba şimdi tam anlamıyla bir rezalet "eveet işte bu be!".

kendi kendime otogarda konuşurken yaptığım eseri net görmek adına bir kaç adım geri attım.

telefonumu çıkartıp .foğrafını çektim. Ve yeni numaramla ezel'e attım. saniyeler sonra telefonum ezel'in psikopat gibi attığı tehdit mesajlar ile doldu.