KABUSLARIN ESİRİYİM

18. saçları çok güzel.

Kahramanı olmak istediğin kişi belki kefenini dikiyordur. belki mezarı kazıyordur.

Başlayalım.

İyi okumalar.

Neden hep ben diye düşünmeden edemiyorum.

Neden sadece benim hayatım ağlıyor .neden mutlu olmak yerine üzülmek istiyor.

Yane niye böyle lanetlenmiş gibiyim heryerde bütün belalar beni çekiyor .yada ben onları kendime çekiyorum.

Belkide bu evlilik bana iyi gelecek belkide beni ölüme götürecek bilmiyorum.

Sadece bildiğim bir şey var ben nereye gitsem geçmişim de hep peşimden gelecek.

Gözlerimden bir damla yaş düşüp istemeye istemeye giydiğim gelinliğin üstüne düştü. o sırada kapı görültülü bir şekilde açılmıştı.

Korkum dahada büyüdü sabahtandır korktuğum sahne gelmişti.ellerimle gelinliğimi sıkıca tuttum .

Gözleri öyle zalimce bakıyordu ki tuttuğum nefesim özgürlüğe kavuşmak istiyordu.

Bana doğru attı.kaşları yene çatıkyı.ifadesi sakindi.ama bu sakinlik biraz sonra patlayacak gibi duruyordu.

Sonunu bilmeden bir yola girdim ve şimdi ne olacağını bilmiyorum.

Karşımda ki adam gömleğinin düğmelerini açmaya başlamıştı bile.

Bana baktı ve kaşlarını çattı.

"Ne duruyorsun soyunsana" dedi. Sert bir sesle.

Üstümde ki beyaz gelinliğe baktım .

13 yılın sonu bu'muydu.?

Daha yedi yaşındayken bana doğum günümde hediye paketine akrep koyup .kaderlerimizi bağlayan .kişi ne kadar da farklı şimdi.

"B-ben yapamam "dedim .sesim titremişti.buz gibi bakışları altında.

Söylediklerimle üstünde ki gömleği
Y

ırtarcasına üstünden çıkartıp.
Yere fırlattı ve .bana doğru hızlı adımlarla geldi.

Kolları mı sertçe tutup beni kendisine çekti.başım onun sert göğsüne çarpmıştı .

"Sen çıkarmazsan ben çıkarırım"dedi dişlerinin arasından tıslayarak. Adeta  donmuştum.

Bunu söylerken kollarımı daha çok sıkmıştı öyle ki artık canımı yakıyordu.titremeye başladığım da sanki kriz geçiriyordum.kafamda çığlık sesleri çoğaldı.

"Anne kalk uyan ablam uyanmıyor".

"Abla kalk bak ben kandan korkuyorum burda çok kan var"

"Y-yardım et bana behal".

"Sen bizi unuttun behal o cesetler hala aynı yerde o mezarlar boş ".

"Behal hadi kalk bak saat yedi oldu bügün okulunun ilk günü kızım".

Ellerimle kulaklarımı kapattım.