KABUSLARIN ESİRİYİM

5. bölüm benim küçük kızım

Şimdilerde sadık kaldığın tek şey henüz yaşamak isteyen genç bedenin ve ölmeye geç bile kaldık diyen yaşlı ruhun .

herkes çocuktur bazıları büyümeden ölür bazıları çocukluğu bilmeden yaşamadan büyük kalır. kime eyvallahı var hayatın. önüne geleni kırmızıya boyamayı sever. kalıcımıdır yaralar.? değildir ama izleri kalıcı kabuslardır. yeniden yaşayabilirmisin.? nefes aldığın sürece bir yaşamın vardır. ama içindeki sen nefese bağlı değildir her zaman yaşamaz onun bir ilki tek vardır sonları yoktur kırıldı mı ne tamir edilir nede iyileştirilir .

Hayıtında yaptıklarına şok olduğun bir anı söyleseler hiç düşünmeden bu derim .

Bu durumdan şok olan tek kişi ben değilim. ezel de şok olmuş gibiydi hatta donmuştu .nefes bile almıyordu. geri çekilip olayı ona nasıl iza edeceğimi düşündüm.

"Şey ben aslında bir an seni görünce "dedim .

Fakat birden kolumdan sertçe tutunca  yutkundum. kızmıştı hemde hiç olmadığı kadar.

Sena'nın söyledikleri gerçek olabilir mi?

Yaşadığım herşey bir halüsinasyon olabilir mi.?

"Beni görünce ne! Söylesene o kaçık aklından ne geçiyor? yıllardır hayatımın içine etmen yetmezmiş gibi devamını da o saçma duygularla mı edeceksin!" diye kükreyince kendimi geri çekmeye çalıştım.

Ama o öyle sıkı tuyordu ki resmen canımı acıtıyordu.

Herşey bir hayal olabilir m? ben gerçekten halüsinasyonlar görüyor olabilirmiyim.?

Başka zaman olsa değil kolumu böyle sert tutmasına yaklaşmasına bile izin vermezdim. ama şuan ne dese haklı.gerçi adamda hayvan gücü var karşı koymak imkansız. Bu yaşta bu gücü nerden buluyor. Hala kendime inanamıyorum.

Ben nasıl böyle birşey yaptım? .

zihnim oyun oynuyor benimle .
E

zel yüzüme büyük bir nefretle bakıp."nefret bile hak edilmesi gereken bir duygudur.ve ben sana o duyguyu bile layık görmüyorum.benim gözümde.zavallı aciz bir insandan farkın yok" dedi acımasızca.

Gerçi bu sözler neden benim canımı bu kadar çok yakıyor.gerçekten dediği gibi aciz bir insan olduğum için mi?.gerçekler her zaman acıtır.ve ezel bozay bu gün bir kez daha canımı gerçeklerimle yaktı.ağkamak istiyordum.yıllardır gizlenen gözyaşlarımı akıtmak istiyorum nedensizce.

Kendimi duçlu hissediyprum.belki suçluyumdur.

O sırada deponun kapısı açıldı. başımı yana çevirdiğimde mihran amcayı gördüm. ezel'inin kolumu tuttuğunu görünce kaşlarını çattı .

" bırak kızın kolunu !".
E

zel kolumu bırakıp ellerini saçranına daldırdı .

Sadece sarıldım ona bu kadardı hepsi gerçi ikimizin birbirimize olan nefreti yüzünden bu çok garip karşılanılır .

Ezel'e döndüm "bana bak niyetim senin gibi bir hayvanı etkilemek falan değil .sadece korkmuştum ve seni görünce istemeden sarıldım hepsi bu ". dedim.