Yeniden merhaba!! Bu bölümü elimden geldiği kadar akıcı yazmaya çalıştım. Biraz fazla kısa tutmak istermişim gibi oldu, ama hikaye daha tam olarak başlamadı bile. :( O yüzden bu bölüme katlanırsanız çok memnun olurum. Yeniden teşekkürler.
İyi okumalaaar!!! ^^
3 ay sonra...
"Herkese tünaydın değerli talebeler. Fark etmiş olmalısınız ki bugünkü dersimiz öğlen başlıyor. Az sonra her element gücünü kullanmayı deneyecek, eğer olursa da gücünüz etkisini göstermezse bir problem olacağını düşünmeyin. Büyük olasılıkla bu ilk tecrübeniz olacağı için geleceği etkilemez."
Hocanın laflarından sonra bir el yukarıya kalktı.
"Eğer gücümüzü daha önce kullandıysak ve burada kullanamazsak ne olur?" Soruyu soran Albert'di. Kendisi gücünü bizzat benim üzerimde denediği için korkmuş olmalıydı. Bahsettiğim şey gücünü bir tanığın görmesi gücünü gerçek anlamda kullandığını gösteriyor, lakin bende olduğu gibi hayal ile gerçeklik arasında kalan olaylar "güç kullanma" olarak geçmezler, kanıt ne olursa olsun.
Hoca ciddiyetini bozmadan hızla cevapladı.
"Bu bir sorunun belirtisi değildir, bazen çokca yaşanan klasik bir olaydır. Hatta bu güç kullanmanda bir problem olmadığını gösteren bir işaret bile sayılabilir. Ne kadar erken, o kadar güç."
Ardından elimi kaldıran ben oldum, hızlı düşünmüştüm ama acele iş her zaman işe yaramazdı.
"Peki elementimizle iyi geçinemezsek ne olur?"
"Elementinle iyi geçinemiyor musun?"
verecek çok fazla cevap, haykıracak çok fazla söz vardı. Ben hiçbirini yapmayı tercih etmedim.
"Onunla konuşmayı denemelisin."
"Onunla konuşamıyorum." Artık bir son vermem gerekiyordu, çok patavatsız konuşuyordum ama elimde değildi.
"Zamana bırak." dedi hoca, her şeye hızla cevap vermesine rağmen bana çok da hızlı cevap vermemişti, anlaşılan verememişti.
...
Okulumuzun arka tarafında güçlerimizi rahatlıkla kullanabilmemiz için gerekli alan zaten vardı. Tek sorumluluk bana düşüyordu.
Herkes sırayla güçlerini kullanıyordu. Benim önümde tanıdık olan tek yüz Jennie'e aitti. En azından ilk olmayacağım, bu o kadar da berbat hissettirmiyor. Aslında bende hiç görülmeyen bir şey oluyor açıkcası korkuyor gibiyim ama buna korku ismini veremem.
Sıra Jennie'ye geldiğinde yüzünde daha önce görmediğim bir ciddiyet vardı. Onu sürekli gülümseyen ya da dalga geçen ifadeyle görmeye alışmıştım. Yüzündeki ifade sonunda ondan nefret etmemi sağlamayacak bir hal almıştı. Hocanın işaretiyle gücünü kullanmaya başladı.
Bu onun için fazlasıyla kolaymış gibi geliyordu. Kısa bir süre sonra gücünü aktif hale getirdi, gücü su elementiydi. Bu elementle uyuşabilirse kesinlikle zor bir rakip olurdu. Açıkcası uyuşabilecek gibi de duruyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siyah Beyaz Perde
Science FictionDüşman şirketlerin düşman çocukları düşman olmaz aksine dost olursa?