phone line⚝changjin

6||Onu tekrardan kaybedemem||

Sabırsızlıkla bekledikleri gün gelip çatmıştı. Kaç gündür temizlik yapıyor, evi derleyip topluyor olsalar da hala emin değillerdi. Her şey mükemmel olmalıydı.

Kapı sesi duyulduğunda ikisi de olduğu yerde durdular.

Changbin"İçkiyle ilgili herhangi bir şey?"

Hyunjin"Yok. Her yer düzgün görünüyor, kapıyı açabilirsin."

Changbin"B-Ben mi?"

Changbin heyecanlıydı. Hem de çok fazla.

Hyunjin"Tabii ki sen. Onu önce sen karşılamalısın."

Changbin kapıya doğru yönelmiş, elini kapının kulpuna koyarken yapamayacağını anlayarak Hyunjin'e yardım isteyen bir bakış atmıştı. Hyunjin pes ederek onun yanına geldi ve Changbin kapıyı açarken yanında durdu.

Hyunjin de Changbin'den farklı sayılmazdı. Heyecandan ne yapacağını bilemez durumdaydı.

Oğlunu yıllardır görmüyordu ve onu büyümüş olarak görmek Changbin'i duygulandırmıştı. Göz yaşlarına engel olamazken Jeongin, Felix'in elini bırakmış ve Changbin'e sarılmıştı.

Felix"Görende kırk yıldır görüşmüyorsunuz sanacak. Daha önceden dediğim gibi biri olsaydın daha erken görürdün oğlunu."

Hyunjin"Jeongin'i getirdiğin için teşekkürler. Bir şeyler içer misin?"

Felix"İşe yetişmem gerekiyor. İyi eğlenceler size."

Jeongin"Görüşürüz."

Felix giderken Hyunjin kapıyı kapatmış ve Jeongin'e tanışmak için elini uzatmıştı.

Jeongin"Bu arada sen kimsin? Arkadaşın filan mı baba?"

Changbin"Felix sana hiçbir şey söylememiş anlaşılan."

Jeongin"Sadece babanı görebilirsin diyerek beni buraya getirdi."

Hyunjin havada kalan elini indirerek gülümsedi.

Hyunjin"Ben Hyunjin memnun oldum."

Jeongin"Başka?"

Changbin"Kocam işte oğlum. Chan'dan daha iyi olduğuna emin olabilirsin."

Jeongin"Ne? Senin evlenmen mümkün değil ki."

Changbin gülerek Jeongin'in omuzlarından tutmuş ve kanepeye doğru sürüklemişti.

Changbin"Hadi bakalım otur, en sevdiğin çizgi filmi açıyorum."

Jeongin, Hyunjin'i süzerken oturdu.

Jeongin"Çizgi film mi? Baba artık izlemiyorum çizgi film. Hyung sen babamla evli olduğuna emin misin? Seni burada parayla tutmuyor değil mi?"

Hyunjin"Babana ilk gördüğüm an aşık oldum."

Changbin istemsizce güldüğünde tekrar ciddi ifadesine bürünmeye çalıştı. Changbin anlamasa da Hyunjin ciddiydi.

Jeongin"Karizmasına kapıldın, anlıyorum. Bu geçerli bir cevaptı. Umarım Felix babamı üzdüğün gibi Hyunjin hyungu da üzmezsin."

Hyunjin'in içini bir sis bulutu kaplarken Changbin konuşulanları ciddiye almıyor gibiydi. Zaten rol yapıyorlardı, Hyunjin'i nasıl üzebilirdi ki?

Changbin"Çizgi film elendi. Ne yapalım oğlum? Aç mısın?"

Jeongin"Yemek yiyip geldim. Aslında bizimkilerle buluşmam gerekiyor, akşama dönsem olur mu?"

Hyunjin"Şimdiden gidiyor musun?"

Changbin"17 yaşına gelmiş eminim bir sürü arkadaşı vardır. Bizden daha eğlencelilerdir muhtemelen. Git tabii oğlum. Akşam yemek yeriz beraber."