"Günaydın Mert abi." Dedim.
"Günaydın Gözdecim. İyi uyudun mu?" Dedi.
"Uyudum abi." Dedim.
"Ben antrenmana gidiyorum. Sen kahvaltını yap." Dedi.
"Tamam abi. Ben toplarım buralarını." Dedim.
Mert abi gidince kahvaltımı yapıp Zümra'yı aradım.
"Napıyon Zümra?" Dedim.
"Napiyim ya motorla uğraşıyodum." Dedi.
"Gelsene bize Mert abi antrenmana gitti. Otururuz." Dedim.
"Geleyim 15 dakikaya oradayım." Dedi.
O ara kahveyi demledim.
Tam 20 dakika sonra kapı çaldı.
Kapıyı açtım kahvelerimizi ve atıştırmalıkları alıp odamın balkonuna çıktık.
"İşte şurada oturuyor Barış." Dedim elimle göstererek.
"Yuh dibinde resmen." Dedi Zümra.
"Yaa öyle." Dedim.
"E şimdi seni çıplak mı gördü?" Dedi.
"Hayır ya. Üstümde sütyen vardı." Dedim.
"O olmasa çıplaksın ama." Dedi.
"E senin kıyafetlerin olmasa sen de çıplaksın Zümra." Dedim.
Güldü. "Doğru. E hadi inciğini cinciğini anlat." Dedi.
Her şeyi detaylarıyla anlattım.
"Ohoo. Aşık olmuş bu ya." Dedi bağırarak.
Koluna vurdum. "Sus ya duyacak. Hem saçmalama." Dedim.
"Ya bilmem ama etkilenmiş orası kesin." Dedi.
"Banane. Hem Galatasaray'da oynayan biriyle konuşacak değilim." Dedim.
"Kerem'le Yunus'ta Galatasaray'da oynuyor ama?" Dedi.
"Onlar farklı. Kardeşimiz gibiler." Dedim.
"Barış'da farklı olur belki." Dedi gülerek.
"Ya vallaha çağırdığıma pişman oldum." Dedim.
Ardından ses geldi.
"Zümra doğru söylüyor. Belki ben de farklı olurum?" Dedi. Arkama döndüğümde Barış balkonun demirliklerine yaslanmıştı.
"Sen bizi mi dinliyorsun be?" Dedim.
"Öyle demeyelim de kulak misafiri oldum diyelim." Dedi.
"Sapıklığın yetmedi bir de konuşulanları dinliyorsun." Dedi.
"Ama alınacağım artık." Dedi dudak büzerek.
Zümra'da gülerek bizi izliyordu.
"Alın zaten." Dedim.
"Hiç mi farklı olamam?" Dedi.
"Olamazsın!" Dedim net bir şekilde.
"İyi olunca görürsün o zaman. Bu laflarını yutacaksın." Dedi.
"Aynen. Kesin öyle olur." Dedim önüme dönerek.
"İyi günler Zümra." Dedi Barış.
"İyi günler Barış." Dedi Zümra.
"Şuna bak ya. Salak." Dedim.
"Kızım vallaha aşık olmuş." Dedi.
"Bak atıcam şimdi seni." Dedim elimle aşağısını göstererek.
"Tamam. Sustum." Dedi elinle ağzına fermuar çekerek.
Yani çıldırtacak bunlar beni.
Bir de gelmiş bizi dinliyor. Terbiyesiz!
YOU ARE READING
Barış Alper Yılmaz - Islansın
Novela JuvenilBarış Alper, şu ana kadar hiç bir kızla ciddi bir bağ kurmadı. Hep dalgasına, eğlencesine... Ama kendini kaptırınca değişti. Ukala, kendini beğenmiş tavrı yerine, korumacı, sevdiğine bağlı bir hale geldi.