Barış Alper Yılmaz - Islansın

11

"Hadi be!"

"Sen şaka yapıyorsun!"

Barış ile içeri el ele girince gözler bize dönmüştü.

"Biliyordum lan. Sakladınız değil mi?" Dedi Kerem ayağa kalkarak.

"Sakin mi olsanız acaba?" Dedi Barış arkadaşlarına dönerek.

"Hayırlı olsun Barış." Dedi Yunus.

"Sağ ol ama bizim gitmemiz gerek. Siz Mert abilere haber verirsiniz." Dedi Barış.

Kerem, "Nereye oğlum?" Dedi merakla.

"Sonra anlatırım. Kerem abi de bizimle." Dedİ Barış ve elimi bırakmadan çıkışa doğru yürüdük.

Arabaya binerken hâlâ elimi tutuyordu.
"İyisin değil mi?" Diye sordu yüzüme dikkatle bakarak.

"İyiyim Barış. Sayende iyiyim." Dedim hafifçe gülerek.

Barış'ta gülerek sürücü koltuğuna oturdu.

Karakola girip ifade verdik. Bir sürü suçtan hapis yatmıştı üstüne katlanarak eklenince suçları daha fazla yatacaktı. Gönül ferahlığıyla çıktık karakoldan.

Barış'a eve gitmek istediğimi söylediğimde ikiletmeden eve bıraktı beni.

Evin kapısına kadar benimle geldi.

"Mutlu olman için elimden gelen her şeyi yapacağım. Şüphen olmasın." Dedi yanağımdan öperek.

Güldüm.

Her şey hızlı olup bitmişti. Sonumuzun güzel olması için dua edecektim.

Yüzüne bakarak, "Teşekkür ederim Barış. Tekrar tekrar teşekkür ederim. Çok iyi geldin bana." Dedim.

"Ne demek birtanem. Konu sen olunca her şeyi yaparım." Dedi korkusuzca.

"Her şeyi mi?" Diye sorguladım.

Tereddütsüzce "Her şeyi." Dedi.

Sırıttım. Böyle demesi hoşuma gitmişti.

Göreceğiz Barış bey...

————

1 ay sonra

Herkes bizim ilişkimizi öğrenince iyi kötü gelen tepkiler vardı.

Çevremiz bizi desteklese de bazı taraftarlar benim Fenerbahçe'den birinin kuzeni olmamı bahane ediyordu. Bu bizim pek umurumuzda değildi açıkçası...

Sanki son 1 aydır yaşıyormuş gibi hissediyordum. ÇÜNKÜ SEVİLİYORDUM!

Barış sayesinde sevilmenin ne kadar güzel bir şey olduğunu öğrendim. Bende aynı şekilde sevgimi ona hissettiriyordum.

Telefonumun çalmasıyla yerimden sıçradım. İzlediğim diziye dalmıştım. Göz ucuyla telefonuma baktım. Kim arıyordu? Tabi ki Barış.

"Efendim bebeğim?"

"O bebeğim diyen ağzını var ya..."

Böyle demesi hoşuma gitmişti. Güldüm.

"Bende aşkım bende. Ne diyecektin?" Diye sordum.

"Mert abiyle biraz konuştuk bugün. Akşam yemeğe bekliyoruz sizi." Dedi.

"Bekliyoruz derken? Kimler var ki?" Diye sordum merakla.

"Annem babam ve kız kardeşim."

Yerimden doğruldum hızlıca. Ne yani beni ailesiyle mi tanıştıracaktı?

"Şaka yapıyorsun?" Nasıl tepki vereceğimi bilemiyordum.

"Ne şakası aşkım? Ablam da gelecekti ama işlerinden dolayı gelemeyecek. Onunla da sonra tanışırsın."

Ha bayağı ciddi bu.

"BARIŞ BU ŞİMDİ Mİ SÖYLENİR? BEN NE GİYİCEM NE DEMEM LAZIM SİZİNKİLERE? OFFF NE YAPICAM??" salonun içinde volta atmaya başlamıştım telaştan.

"Güzelim bi sakin ol sanki cumhurbaşkanıyla tanışacaksın." Dedi gülerek.

"Sus Barış kapat telefonu hazırlanmam lazım."

"Ama canım 4 saat var dah-" sözünü kestim.

"Hadi öptümm."

Telefonu hızlıca kapatıp odama koştum. Aynadan kendime bakınca suratımdaki ağzımdan kulaklarıma kadar ulaşan gülümsememi görmüştüm.

E bu çocuk ciddi yani benimle. Ailesiyle tanıştırdığına göre?

En şık kıyafetlerimi giyip kendi kendime hanım gelin imajı çizmem lazımdı.

E hadi ben kaçarattooo

Yeni bölüm 5 ay sonra gelecek derken şaka yapmıyormuşum... HAHSHAHSHHAHS

Oy vermeyi unutmayınn öpüldünüzz

Ha bir de sonraki bölümlerin gidişatı hakkında fikirlerinizi yazabilirsiniz.