Barış Alper Yılmaz - Islansın

10

Neredeyse 5 aydır yoktum. Biz bu piyasaya yeni gelmedik geri geldik lets go!!!

Bu aradaaaa o kadar güzel oldu ki bölüm🤌🏻🤌🏻 bol yorumlu iyi okumalarr

————

"Hoşgeldiniz gençler." Dedi Abim.

"Hoşbulduk abi."

Bizimkiler sohbete başlayınca bizde onları dinlemeye başladık. Benim canım sıkılınca etrafı izlemeye başladım.

"Ben hava almaya çıkıyorum dışarı geliyor musun?" Dedim Zümra'ya.

O da Nicolo ile arasını düzelttiği için onunla konuşuyordu.

"Yok gelmeyeceğim çık sen."

Barış diğer masa da olduğu ve masa gözükmediği için onu göremeden dışarı çıktım.

Dışarısı hafif serindi ama güzeldi hava genel olarak. Geldiğimiz yer ormanlık alandaydı. Barış'ın arabasına doğru yürüdüm. Binanın yan tarafındaydı otopark. Arabanın önüne yaslanarak ormandan gelen böceklerin sesini dinlemeye başladım.

Kafamda dolaşan düşünceleri atmaya çalışırken daha da çıkmaza giriyordum. O düşüncelerden beni çıkaran tanıdık bir ses geldi.

Keşke gelmeseydi diyeceğimiz bir ses...

"Seni yalnız yakaladım yine."

Kafamı kaldırmamla Enes'in meymenetsiz suratını görmem bir oldu.

"Senin ne işin var burada?" Dedim sinirle.

Ellerini iki yana açarak "Benim senden başka ne işim olabilir?" Etrafına bakındı birini arıyormuş gibi.

"Görüyorum ki seni kurtarmaya gelecek beyaz atlı prensin de yok ortalıkta?" Dedi alay edercesine.

"Seni görürse yerin dibine gömer biliyorsun değil mi?" Dedim kaşlarımı çatıp tehdit eder şekilde.

"Benimle hızlıca gelirsen görmeyecek." Dedi.

"Gelmeyeceğim. Sen kafayı yemişsin." Dedim suratına tükürürcesine.

Ellerinle saçlarımdan bir tutam alıp oynamaya başladı.

"Ama Gözdecim... Zorlamasan olmaz mı? Gel işte uslu uslu." Dedi saçlarımla oynamaya devam ederken bir yandan da bana yaklaşıyordu.

Gözlerim arkadan gelen Barış'ı ve Kerem abiyi görünce gülümsedim.

Enes'e fısıldadım. "Yerin dibine gömülmeye hazır mısın Enes?" Dedim.

Enes sorgulayan bakışlarla bana bakarken cevabını alamadan yerle bir olmuştu zaten.

"Ulan ben sana ne dedim? LAN BEN SANA NE DEDİM?!" Dedi Enes'i sallayarak.

"BENİM SEVGİLİME DOKUNMA! YANINA YAKLAŞMA!" Dedi Enes'i hırpalarken. Bi yandan yumrukluyordu bi yandan da küfür ediyordu.

Ben de olayın şokuyla izliyordum onları.

"Oğlum dur ölecek yeter bu kadar." Kerem abi Barış'ı geri çekince Enes'i yerden kaldırdı.

"Al abi şunu polise götür geleceğim ben yoksa öldüreceğim bunu!" Diye sinirle soludu Barış.

Kerem abi Barış'ın dediğini yaptı. Barış bana dönerek kollarımı tuttu.

"İyi misin?" Diye sordu beni inceleyerek.

"İyiyim de öldürecektin." Dedim.

"Hak etti. Yeter artık bu kadar. Seni üzmesine izin veremem artık." Dedi gözlerimin içine bakarak.

Hafifçe güldüm. "Sen az önce ne dedin?" Dedim.

"Ne dedim?" Diye sorguladı kendini.

"Sevgilime dokunma gibi bir şey dedin sanki? Öyle hatırlıyorum." Dedim.

"Haa." Güldü. "Evet öyle dedim."

"Ama biz sevgili değiliz ki." Dedim kaşlarımı kaldırarak.

Daha da sırıttı.

"Öyle olmamızı ister misin peki?" Dedi ağzımdan çıkan cümleyi duymak için sabırsızlanıyormuş gibi bekledi.

Ben de daha fazla güldüm ve "İsterim." Dedim. Kalbimin çarpıntısını onunda duyduğuna yemin edebilirdim.

Barış gülerek dudaklarıma dudaklarını dokundurunca ben de ona yaklaştım.

Elleriyle yüzümü tutunca bende onun elini tuttum. Bu sırada dudaklarımız birbirinden ayrılınca birbirimize bakıp gülüştük.

"Artık sevgilim diyebilirim değil mi?" Diye sordu.

"Diyebilirsin sevgilim." Diyerek onu güldürdüm.

"Seni seviyorum. Ve mutlu olman için her şeyi yapacağım sevgilim." Dedi elimi tutarak.

Gülüp yüzüne baktım. Elimle yanağını okşadım.

Elimi sıkıca tuttu. Hiç bırakmayacakmış gibi sıkı sıkı.

Beraber içeri yürümeye başladık. O sırada gönlümün ferahlığıyla sadece Barış'ı düşünüyordum.

Bundan sonra her şeyin güzel olacağına emindim.

————

Sonunda o beklediğimiz yer geldi..

Bir daha ki bölüm 5 ay sonra.

Şaka şaka yakın zamanda gelecek öptümmm..