Barış Alper Yılmaz - Islansın

5

GEEELLLLDİİİİ yeni bölüm geeellldiii

Bol yorumlu okumalar...

Gece saat 00.36ydı. Bizimkilerin yanından ayrılınca eve tek yürümek istemiştim.

Barış'ta Kerem ile Yunus'u eve bırakacaktı.

Kulaklığımı takıp yürürken arkamdan yavaşça bir araba geliyordu. Barış'tır diye dönüm bakmadım.

Korna sesini duyunca kulaklığımı çıkarıp arkamı döndüm ama Barış'ın arabası değildi.

Araba durunca içinden biri indi. Karanlık olduğu için kim olduğunu anlayamadım.

Biraz bana doğru yaklaşınca kim olduğunu sonunda idrak edebildim.

Hayır ya bu beni nereden buldu?

Bana yaklaşırken ayaklarım geri geri gitti.

"Beni özledin mi Gözde?" Dedi daha da yaklaşarak.

"Enes? Beni nereden buldun?" Dedim.

"Bulamayacağımı mı sandın güzelim?" Dedi.

"YAKLAŞMA! PİSLİK!" Diye bağırdım.

Hızlıca gelip kolumu tuttu. "Bağırma!" Dedi beni arabaya doğru sürüklerken.

"Bırak beni! Yine aynı şeyleri yapamayacaksın!" Dedim.

Ama benden güçlüydü. Ne yapsam fayda etmiyordu.

Kapıyı açarken arkadaki siyah araba durdu ve içinden Barış indi. Koşarak yanımıza gelirken ben de Enes'ten kurtulmaya çalışıyordum.

"BIRAK LAN KIZI!" Diye bağırırken Enes'in yüzüne bir yumruk indirdi. O arada bende Barış'ın arkasına geçmiştim.

Korkudan her yerim titriyordu.

Barış, Enes'i yakasından tutup arabaya yapıştırdı.

"BANA BAK OROSPU ÇOCUĞU! NE YAPMAYA ÇALIŞIYORSUN? DOKUNMAYACAKSIN OĞLUM O KIZA!" Diye bağırdı.

Enes'ten ses gelmeyince "DUYDUN MU?" Diye sordu.

Enes kafasını salladı Barış bırakınca arabasına binip gazladı.

Ben onları izliyordum. Çok korkmuştum yine aynı şeyleri yaşayacağım diye.

Barış arkasını dönüp hızlıca yanıma geldi. Sıkıca ona sarıldım.

"Gözde iyi misin? Bir şey yaptı mı sana o herif?" Dedi üstüme bakarak.

"Yapmadı. İyi ki yetiştin Barış yoksa-" derken sözümü kesip sarıldı.

"Onu bulacağım. Dar edicem ona İstanbul'u." Dedi.

Benim rahatlamışlıkla gelen göz yaşlarım terk etti gözlerimi. Hıçkırarak ağlamaya başladım.

Barış saçlarımı severek beni sakinleştirmeye çalışıyordu. "Sakin ol. Yanındayım. Geçti." Diyordu.

"Barış eve gidelim." Dedim.

"Mert abi evde mi?" Diye sordu.

"Hayır bu gece gelmeyecek." Dedim.

"Seni yalnız bırakamam." Dedi. Binanın içine girdiğimizde asansörü çağırdı. Kolu omzumdaydı ve hiç ayrılmıyordu benden.

Asansöre binince aynadan kendime baktım. İğrenç görünüyordum. Kafamı Barış'ın omzuna yasladım.

"Çok güzelsin." Dedi buruk bi gülümsemeyle.