Benim Frenzoşi Günlüğüm

Karanlık

12.08.2023

Belki de ihtiyacım olan sıfırdan bir hayattır ya da belki de sana yüklediğim anlamın yitip gitmesine izin vermeliyimdir. Ama ne var biliyo musun? Ben artık daha fazla bekleyemiyorum sanki geçen her saniye ruhumdan bir parça göğüsümden acılar içerisinde çekiliyor. Herkes önemsenmeyi sever sanırım ama neyi denersem deneyeyim senden görmek istediğim ilgiyi bir başkasından gördüğümde içimde iğrenç bir his oluşuyor. Sanki kendimi kapana kısılmış ve sürekli hesap vermek zorundaymış gibi hissediyorum. Bu histen kurtulmanın bir yolunu aramalıyım ama inan ne gücüm ne de isteğim var, işin kötü kısmı sanki birazcık daha beklersem bana gelecekmişsin gibi hissediyorum üstelik bunu hissetmeme sebep olacak hiçbir hareketin olmamasına rağmen... Daha ne kadar beklemeliyim bilmiyorum ama artık şunu biliyorum sen bana sabrı öğretmek için hayatıma girmişsin. Hiçbir pişmanlığım yok, şimdiki aklımla yine zamanı geriye sarsak aynı şeyleri yapmaya hazır olduğumu itiraf edebiliyorum kendime, en azından senin kendini aşağıladığın kadar kendime aşağılık muamelesi yapmıyorum, sanırım hayatta başardığım tek şey de bu. Bana öğrettiklerin için minnettarım ama sakın unutma sana söylediklerim başına geldiğinde dayanak olarak kimseyi bulamayacaksın zamanı geri sarmak istediğinde de bunu başaramayacaksın çünkü hayat yaptıklarınla seni cezalandırmak için can atar ve en küçük fırsatı değerlendirmekten asla kaçınmaz. Bir yandan acıyorum sana bir yandan da gözlerimin önünde kendine yaptığın işkenceyi seyretmek boğuyor beni ama alışmaya başladım sadece senden tek istediğim lütfen her seferinde yaptığın gibi tam ben iyileşirken hayatıma tekrardan girmemen çünkü ben kendimi durduramayacağımı artık biliyorum alıştım sana ve atamıyorum bunu üzerimden. Lütfen bugüne kadar bana göstermediğin anlayışı bu sefer göster ve hayatımdan çıkıp git ve sakın arkana bakma çünkü bakarsan seni tutmak isterim, bunu bana yapma...