SİSLİ GÖZLER

Giriş

Keyifli okumalar dilerim :)

İnsanlar bazen yanlış düşünebilir veya yanlış hamlelerde bulunabilir. Sonrasında pişman olabilirlerde olmayabilirlerde burası insanın kendi vicdanı ile arasında olan bir durumdur. Fakat insanlar yanlış hissedemezler, yanlış duygular içerisinde olamazlar. O duyguyu hissettiyseniz o duygu yanlış değildir. Kişi yanlıştır değildir orası muamma fakat hisler asla yanlış değildir. Bilmiyorum belki de sadece ben böyle düşünüyorumdur. Yani sonuçta kimin ne yaşadığını bilemem öyle değil mi? Bu yüzden düşüncelerinizide bilemem dedim ya insanlar yanlış düşünebilir diye, belki de ben yanlış düşünüyorumdur. Mesela, Dünya'nın en kötü hissi, birisi için sandığın kadar önemli olmadığını anladığın ve onu bu kadar umursayıp, değer verdiğin için aptal gibi hissettiğin zamandır.

Mesela siz hiç birisiyle bir yerde tekrar ve tekrar karşılamak, tanışmak istediniz mi? İlk günkü halini özlediniz mi? Ben özledim hemde çok özledim. Mesela siz her şeyi bildiğiniz halde, sırf aranız bozulmasın, o sizden uzaklaşmasın diye bilmiyormuş gibi yaptınız mı? Ben yaptım.
Sizin, kendinizi hiç bir yere ait hissetmediğiniz oldu mu? Benim oldu. Yani, neresi benim yerim bilmiyorum. Nerede durmalıyım, nereye gitmeliyim bilmiyorum. Sanki herkesin bir yeri varmış, Herkes sığmış şu dünyaya da bir ben ait olduğum yeri bulamamışım, bir ben sığamamışım dünyaya gibi hissediyorum.

"Ya ne diyorsun bak gerçekten anlamıyorum ben. Ne yapmaya çalışıyorsun sen? Amacın ne? İyiydik, mutluyduk, her şey yolundaydı hani. Şimdi senin bu tavrın, bu davranışların neden?" dedim sesimi yükseltmemeye çalışarak. Cevap vermesini bekledim fakat o karşımda durmuş öylece bana bakıyordu. Hatta bakmıyordu bile ayakta dikilmiş öylece duruyordu başı eğik bir şekilde. Daha fazla oturamayacağımı anlayınca sinirle ayağa kalktım. Ellerini tutmaya çalıştım fakat ellerini geri çekti.

"Sana diyorum sana! Dinlemiyor musun sen beni Toprak? Neden diyorum, iyiydik diyorum, noldu diyorum ya. Cevap ver. Noldu, ne değişti ya ben anlamıyorum. İyi mi gelmiyorum sana artık? Ya da kötü mü gözüküyorum, yanına mı yakıştırmıyorsun beni artık? Kötü bir şey mi yaptım?" dedim. Anlam veremiyordum çünkü, her şey böylesine iyiyken birden değişmesi kırıyordu beni. Ben tüm bunların cevabını beklerken bana verdiği tek cevap "Hayır, senlik bir durum yok." oldu.

Yüzüne baktım sakince. O sıra bende jeton düştü, başka biri mi vardı yoksa? Bir noktaya odaklandım, düşündüm.. düşündüm... Ve sonra gözlerim dolmuş bir şekilde o soruyu sordum, cevabından her ne kadar korkuyor olsamda. "Başka biri mi var Toprak?" O an yüzüme baktı. Öyle derin, öyle anlamlı baktı ki.. Sonra direkt başını çevirdi. Sanki ağlayacaktı fakat belli etmek istemiyordu.
O soruyu tekrar yönelttim içim acıya acıya.
"Evet başkası var." dedi.

Bana sırılsıklam aşık olan adam şimdi benim gözümün içine baka baka başkası var dedi. Durdum, hareketsiz kaldım ve sadece gözlerinin içine baktım. Gözleri başkası yok sadece sen varsın diyordu fakat sözleri öyle demiyordu. Ne olmuştu benim aşık olduğum adama? Kim ne yapmıştı ona? Çünkü ben artık onu tanıyamıyordum. Birkaç gündür, bana aşık olan adam gitmiş, yerine bambaşka birisi gelmişti sanki.

"Başkası var öyle mi?"
"Evet, başkası var Güneş." bana asla ismimle hitap etmezdi. İsmimi çok severdi fakat bana sürekli 'çiçeğim' derdi. Kimsenin dokumasına müsade etmediği çiçeğiydim ben onun. Belki öfkeden, belkide kırgınlıktan deliye dönmüştüm. Evin içinde bir o tarafa bir bu tarafa yürüyüp duruyordum. Düşünüyordum, nasıl olabilirdi, nasıl sevebilirdi başkasını? koskoca 5 yılı hiç olarak mı görmüştü? Benim sevdiğim adama ne olmuştu böyle? Karşısına geçtim tekrardan. "Şaka mı yapıyorsun sen Toprak! Kafayı mı yedin sen? Daha birkaç gün öncesine kadar bana sırılsıklam aşıkken şimdi çıkıp başkası var diyebiliyor musun sen gerçekten bana?" kırgın mıydım yoksa kızgın mı?