METRO / #minsung

1.

Hayatlarımız gerçekten birer şarkıysa benimkinin isminin "hayal kırıklığı" olduğuna eminim . Notalarının ne kadarını kendim yazdım bilmiyorum ama kalemimin mürekkebi hep soluk renklerdeydi çoğu zaman kağıdımda iz dahi bırakmadı . Kendi kendimi yüzüstü bıraktım . Yüzlerce hayalde yüksek notalara çıkmanın hayalini kuran benliğime imkansızlığın acı çığlıklarından başkasını tattıramadım . Gözlerimi açıp güne her başladığımda olmak istediğim kişinin sesinin ahengiyle büyülenip tüm saklı umutlarımı yatağımdan kalkmak için kullansamda günün sonunda yalnızca kum saatinin alt kısımında üzerine kum taneleri düşen birinden daha fazlası olamadım .

Yanımdaki çöp kovasından gelen seslerle korkuyla başımı kaldırdığımda çöplerden balçıklaşmış yerin uzun zamandır solumadığım kokusunu bir kez daha aldım . İki kedi çöp kovasının içinden kavga ederek çıkmıştı . Kedilerin nerede olduğunu seçemezken havanın ne zaman bu kadar karardığını düşündüm . Annem aklıma gelirken öksürüklerle sokağın ortasında cenin pozisyonundaki bedenimi doğrultmaya çalıştım ama bu başarısız bir girişimdi kaburgalarıma saplanan ağrı tüm dengemi altüst etmişti tekrar . Bir süre oturup gücümü toplayıp tekrar ayağa kalkmayı denemek istedim . Sokağın başında birilerini görmemle tehlikeli bir duruma düşme korkusuyla ara sokağı terketmek için kendimi toparladım . Ani kalkışımla dizlerim titrerken birkaç saat öncesinin hayalet anıları zihnimin koridorlarında gezindi . Sürekli bir tartışma içerisinde olduğum ve sonucunda hep yara aldığım okuldan birilerinden yine şiddet görmüş yine karşılık veremeden hırslarını almalarını beklemiş yine sonunda kendimi sokak arasında yerde ağlar halde bulmuştum .

Gururum nerde benim ? Niye bir şey yapamıyorum bu durumdan kurtulmak için ? Tüm bunlara sessiz kalan kendimden de yine ısrarla aynı rezil duruma kendini düşüren kendimden de nefret ediyorum ! Tüm başkaldırışlarımın kararlılığının sonuca ulaşamadan kaybolmasından bıktım artık !

Birkaç metre uzağımdaki dağılmış çantamı tek omuzuma atarak sanki saatler önce yerde kıvranırken tüm o tekmeler vücuduma işlenmemiş gibi yürümeye çalıştım . Hayatlarında figüran olduğum onlarca insanın yanında yürümeye başladım. Sokak öğlen yağan yağmurdan sırılsıklamdı . Altından geçtiğim ağaçlardan biri rüzgarla yaprakları savrulunca üzerime bir sürü damlacık düşünce sinirle güldüm . Üzerimdeki sokak kokusunu bastırabileceğini düşündüm kendimi rahatlatmak için . Evim bulunduğum yere fazlasıyla uzak kaldığından şansıma ve yaşadığım hayata küfreden kafamdan uydurduğum şarkıları mırıldanırken annemin verdiği harçlıklarla biriktirip aldığım artık kullanamayacağım mavi bisiklet geldi aklıma mırıldandığım şarkıya oflamalar eklendi böylece . Yine yürüdüğüm yol boyunca kişiliğimde törpülemem gereken kısımları düşündüm yeni kararlar aldım ama uyabileceğim üzerine söz veremedim . Bunu bana yapanlara o kadar sinirliyim ki ! Bir an önce annemin dizlerinde ağlayarak tüm yaşamım için teselli bulmak isterken paramı ve bisikletimi çaldıkları için bunu geciktiriyor olmaları bile sinirimi harlandırıyor . Yine sinirle güldüm bu halime . Sinirleniyordumda ne oluyordu sanki karşılarına geçince yine anlık dürtüyle onlara karşı çıkıyor sonra tekrar karşılığını alıyordum . Uzun bir süre yürüdüğümü yaralarımın ağrıyışıyla hissettim . Yürümekten başka bir yol bulmalı yaralarıma daha fazla zarar vermemeliyim. Sinirle kaldırım taşına otururken yine ağlamaya başladım . Ellerimi yanımdaki zemine dayayıp geriye kaykılıp gökyüzüne bakmak istedim ama etraftaki binalar ve sokak lambası ışıkları buna izin vermedi . Bir mucize dilendim göremediğim yıldızlardan. Tüm bu acıların arasında yaşamak için bir neden dilendim . Hayal kırıklığına uğrayacağımı düşünerek yaptım bunu . Gözlerimi kapattım , etraftaki sesleri dinledim , oturduğum zemini hissettim , kendimi sakinleştirdim. Yeniden yürümek için ayağa kalkacağım sırada sağ elimin yanında kimin olduğu belirsiz bir metro kartı gördüm . Almakla almamak arasında kalırken başka bir çarem olmadığını söyledim kendime , vicdanımı sakinleştirmek için .

En yakın metroya geldiğimde önce kartın içinde para olup olmadığına baktım , bana yetecek kadar vardı . Eve kadar yürümeyeceğimin sevinciyle metroya bindim. İçine girdiğim bölümde gözler üzerime dönerken birkaç saniye bende kendi görünüşümü düşündüm , muhtemelen beni bir serseri sanmışlardı . Gözlerini bana dikmiş herkesten uzak tedirgin olmayacağım bir yere oturmak isterken henüz beni fark etmeyen benim yaşlarımdaki kişinin yanına oturdum . Omzumdaki çantayı kucağıma alıp sarılıp başımı arkama yasladım . En azından etrafımdakilerin ifadelerini görmemek için uyuyor numarası yapabileceğimi düşünüyordum ama burnuma tuhaf mistik bir koku ilişti . Öylesine hafif ve öylesine rahatlatıcıydı ki ... Ruhumun tüm o saklı umutları tekrar topladığını kendine yeni bir yaşam bulduğunu hissettim .

Her zaman hislerini doruklarda yaşayan birisi oldum ama bu benim için kötü bir durumdan çok yaşadığımı hissetme yolu oldu . Hislerime odaklandım , bu kokunun bende hissettirdiklerine odaklandım , izlediğim tüm animelerde tüm kitaplarda hoşuma giden yerlerde dolaşmak gibi bir histi . Bu dünyadan nesneler barındıran daha mutlu olduğum bir yaşam formunda bulunmak gibiydi . Yüzlerce çiçeğin bulunduğu vadinin ortasındaki küçük göle uzanan su yolları üzerinden atlamak gibi , su üzerinde ilerleyen bir trende pencereden dışarı bakmak gibi ...

Başımın altında hareketlilik hissederken başımı kaldırıp baktım yanımdaki kişiye , kucağında mırıldanan kediyi okşuyordu . Başım omuzuna düşmüş olmalıydı ve o kediyi okşamak için çok küçük bir hareket yapmıştı ama hareketi uyanmama yetmişti. Sahi ben annemin dizleri dışında bir yerde uyuyabiliyor muydum ?

İsmini , kaç yaşında olduğunu kısacası hakkında şu an gördüğümden daha fazlasını bilmediğim kişi kahverengilerini benimkilerle denk getirince bedenimi dahası ruhumu mayıştıran kokuyu dahi hissedemez oldum , nefesim kesildi . Gözlerindeki güzel ifadeyi silmeden bir süre bana baktığında biraz daha bakmasını ve gözlerimi kırpmamayı diledim . Onunla ilgili her şey mi mistik ? Yoksa ben yine duygularımı abartıyor muyum ?

"Daha iyi hissediyor musun ? " dedi . Onun kelimeleriyle hayat şarkıma güzel notalar işlendi . "Hmm ... Özür dilerim ama omuzun çok rahat hyung. " dedim mayışmış sesimle ama söylememlede korkular hızlıca ilişti zihnime ya doğru kelimeleri seçemezsem ya omuzunda uyumamdan rahatsız olmuşsa ... " İstiyorsan kalkmayabilirsin ." dediğinde rahatlayarak mistik kokusunu bir kez daha aldım , mırıltıyla inmem gereken durağı söyleyip omuzuna tekrar başımı yasladım . Güzel kokusunun verdiği huzurla uykunun göz kapaklarımı kapatmaya çalışması gecikmedi .

Omuzunda yaslı başımın sarsılmasıyla aniden uyandığımda " Şşşşh sakin ol bir şey yok ... " deyince sakinleşip ne yaptığına bakmak için kapanmak için an kollayan gözlerimi kıstım , çantama iki figür takıyordu ama gözlerim bulanık gördüğünden figürlerin ne olduğunu anlayamadım .

Yüzüme dokunan bir el ve kulağıma onca sesin arasından uzanan mistik ses , " İnmen gereken yere gelmiş olmalıyız artık uyanmalısın . " yeni uyanmanın verdiği sersemlikle duran metroda gözlerimi gezdirip metronun inmem gereken durakta durduğunu farkettim , hızla yerimden ayrılıp metrodan ayrılırken onunla vedalaşıp teşekkür etmediğimi farkettim kapılar kapanırken hızla onu görebileceğim bir pencere bulup güzel yüzünü görünce kocaman bir gülümsemeyle ona el salladım . Bana güzel bir tebessüm bahşederken zarif bir şekilde el salladı . Ona oranla çok çocukça bir tepki verdiğimi farkedip kolumu indirirken metro duraktan uzaklaşmaya başladı . Yüzümdeki kocaman gülümsemeyi silemeden evime yürürken tek omuzuma taktığım çantanın üzerinde biri sincap biri tavşan iki şirin figürü farkettim .

Yaralarım hala acıyordu zaten onlar hala vücudumdayken hissetmemek gibi bir durumum yoktu ama tüm yaralarıma rağmen gülümseyebileceğimi farkettim .

Acaba onunla tekrar karşılaşabilecek miyim ?

Yazacağım ilk fic olacak çok heyecanlıyım jdjskdkdk .

Cümlelerimin Han'ın cümleleri kadar zarif olmayacağını biliyorum ama yinede denedim .

İlk paragrafı yazarken kulağımda slump vardı sonra bildirim geldi Seungminimizin yeni şarkısı gelmiş sonrasını Seungminin sesiyle yazdım .

Devamı için bana bir şans verebilir misin ?