METRO / #minsung

2.

Kaçmak istiyorum . Nerden ve neyden kaçtığımı bile bilmeden çığlık atarak her şeyden uzaklaşmak istiyorum . Olan ve olma ihtimali olan her şeyden kurtulmak istiyorum.

Nefes alabileceğim bir yer bulana kadar koşmak istiyorum .

Bu son yıkılışım mı? Bilmiyorum ama tekrar yıkılabilmek için bile birinin ellerimden tutmasına ihtiyacım var .

Etrafa yayılan portakal kokusu ve mum ışığının loşluğunda annemin dizlerine uzanmış yanaklarım ve saçlarımla oynamasıyla uyumak üzereyim . Eve geldiğimde beni apartmanın girişinde bekleyen annem , komşumuzdan evde olmadığımı öğrenmiş bu kadar geç bir saatte nasıl evde olmayacağımı düşünüp nöbetini terkedip hızla eve gelmiş, apartmanın girişinde beni nerde araması gerektiğini düşünürken gelmişim . Bana sıkıca sarıldığı an aklımdan çıkmıyor . Korkudan titreyen bedenine rağmen kolları büyük bir güçle sarmıştı etrafımı . Sarılmasıyla birlikte kasılmamdan yaralarımı farkedip hemen eve çıkardı ve yaralarıma baktı . Pansuman yaptı, birkaç tanesi için ilaçlar hazırladı .Şimdi onun yanındayım , dünyadaki tek servetimin .O benim ve bende onun güvenli bölgesiyim bunu her anımızda hissediyorum .

"Biliyorsun ..." dedi tüm bu olanları sindiremediğine tüm benliğimle emin olsamda güçlü olmaya çalışan sesiyle , " Hayat hakkında öngörülebilecek tek şey öngörülemez olduğu . " dedi ve uzanıp saçlarımdan öperken ekledi . " Hala her şey olabilirsin . Çok zorlanıyorsan dinlenmen için elimden geleni yaparım ama hala efsanevi bir masal karakteri olabilirsin . " Cenin pozisyonundaki bedenimi yaralarıma rağmen zorlayarak bacaklarımı uzatıp başımı dizlerinde kaydırarak ona döndüm , ellerini iki elimle tutup öptüğümde yüzünde buruk bir gülümseme vardı . Yüzündeki ifadeye diyebileceğim tek kelime ' Keşke ' oldu . Keşke çok farklı koşullarda yaşayabilseydik . Keşke kendini bile kurtaramayacak birisi olmak yerine ikimizi de kurtarabilecek birisi olabilseydim . Olabilir miydim ? Hala zamanım var mıydı ? Buna verebileceğim tek cevapsa 'Belki ' oldu . " Kendimi kum saatinin alt kısmında tıkılı kalmış gibi hissediyorum . Zaman tek bir yönde akıyor buna engel olamıyorum . Akan her bir tanecikte biraz daha küçülüyorum ve kendimi bir çölde kayıp bir şekilde buluyorum . Bir serabın peşinde dolaşıp duruyor taneciklerin fazlalığında kendimi belirsizliğin ortasında buluyorum . Bu belirsizlik bir türlü son bulmuyor ya da ben bulamadım . " dedim anneme . Annem hüzünle gözlerime baktı " Küçük prenste çölde kaybolmuştu ama sonunda gülüne kavuştu . " dedi . " Ama benim bir gülüm bile yok ." dedim ağlamak üzere olan sesimle . " Ama bu hiçbir zaman olmayacağı anlamına gelmez . Gülünü bulmaya çalışmak bile çok değerli değil midir ? " dedi umutlandırmak isteyerek . Emin değildim ama bunu ona yansıtmakta istemedim . " Çatlakların arasındaki ışığı takip etmek gibi sonucu belirsiz ama belkilerin umuduyla yürümekten başkada bir şey değil ." dedim ama sözlerimin arasında esnedim sonra gözlerimi kapatarak eski pozisyonuma geri döndüm . " Cevapları bilsem ... " dedi yorgun sesiyle , nöbetin yorgunluğu vardı üzerinde ve hala benimle ilgileniyordu " Ama öylede sınav sınav olmazdı değil mi ? Hmmm ... lütfen uyu hayatım . Yarın senin için okuluna geleceğim ." dedi ben uykuya teslim olurken .

~~~~~~

Efsanevi bir masalın anakarakteri olmak istiyordum ama artık yalnızca bir şarkı olmak istiyorum . Notalarından zevk aldığım her anı olmasada bir kısmı neşeli melodilerle süslü bir şarkı . O şarkıyla dans etmek istiyorum , neşeli melodilerinde eğlendiğim figürlerle mutlu olmak istiyorum . Bir ihtimal , belki çok düşük bir ihtimal ama o şarkıya birileri eşlik etsin istiyorum , yanımda olsunlar istiyorum . İşte tam o anda anlıyorum istemek yetmiyor . İstemek yalnızca ruhunuzu doyumsuzluğa itiyor . Bense ruhuma bir yudum bile tattıramıyorum isteğini, ruhum tüm bu isteklerin açlığıyla çürüyor