KAÇAK

1. BÖLÜM

Boydan aynadan üstümdeki gelinliğe baktım kapının yumruklanması ile yutkundum.

"Sundus aç kapıyı!"

Gözlerimi yumdum dudaklarımı ıslattım "H-hazır değilim!"

Kalbim kulağımda atıyordu "Daha giyinmedim makyajım bile bitmedi!"

Yalandı hepsi yalan çoktan hazır olmuştum "yarım saatin var sadece rezil etme bizi!"

Kapıdan uzaklaşan adımları duyduğumda hıçkırdım evlenmek istemiyordum tanımadığım biriyle ve benden yaşça büyük olan biriyle, gidecektim yıllardır görmediğim abimin yanına gidecektim.

Gözyaşlarımı sildim çok kısa bir sürem vardı ve ben bu süre içinde buradan uzaklaşmam lazımdı kimseye haber vermemek için telefonumu da almışlardı.

Çantayı açtım annemin cüzdanını alıp içindeki tüm parayı aldım baya para vardı tabi beni sattıktan sonra olurdu.

Hepsini alıp göğsüme koydum yanıma çanta taşıyamazdım.

Pencereye ilerledim pencereyi açıp etrafı kolaçan ettim evimizin 1. Katta olması bu hayattaki en büyük şansımdı topuklu yerine ayağıma spor ayakkabıları geçirmiştim derin bir nefes alıp pencereye oturdum ayaklarım havada saklandığında derin bir nefes aldım.

Yutkunup kendimi pencereden attım yere kapaklandığımda hızlıca ayaklandım ilk defa buradan atlamıyordum. sitenin arka kapısına yönelip hızlı bir şekilde çıkıp koşmaya başladım.

Bir yandan gelinliği tutmuş bir yandan koşuyordum karşıma çıkan taksiyi durdurup bindim. "Abi bas gaza bas!"

Adam ikiletmeden dediğimi yapınca arkaya baktım kimse yoktu nefesimi verdim "abi havaalanına gidecez ama çok hızlı olmamız lazım!"

"Tamamdır kızım yetiştirecem seni!"

Arkama yaslandım gerçekten abi hızlı bir şekilde gittiği için 15 dk içinde havaalanda olmuştuk göğsümde parayı çıkarıp tutan hesabı ödeyip indim taksiden.

Koşarak havaalanına girdiğimde önümdeki kısa sıraya baktım güvenlik kontrolünden geçtikten sonra koşarak şırnağa bilet aldım şansıma bugün şırnağa giden ilk ve son uçağa yetişmiştim ama şöyle bir sorun vardı uçak 8 dakika sonra kalkıyordu.

Nefesimi verip tekrar koşmaya başladım buradan kurtulma şansım bir tek o uçaktı son 2 dakikada uçağa adım attığımda uçağın kapıları arkamdan kapanmıştı nefesimi verdim.

Kabarık gelinliğimi elimle tutup koridorda ilerleyip yerimi aramaya başladım insanlar bana tuhaf tuhaf bakıyordu tabi bende gelinlikle uçağa binen birini görsem bende bakardım yerimi bulduğumda koridor tarafındaki boş yere oturdum.

Bir kadın ve bir adam oturuyordu kadın bana anlamsızca bakarken adam hiç buralı bile olmamıştı kalkışa geçeceğimiz için kemerimi takmaya çalıştım başaramayınca ofladım hostes durumumu gördüğünde bana yardım etmişti teşekkür ettikten sonra arkama yaslandım.

Ben koltukta oturuyordum fakat gelinliğimin yarısı koridordaydı eğer gerçekten bir gün evlenirsem böyle bir gelinlik seçmiçeğime aklıma not ettim.

Bu gelinliği kim seçtiyse allah onun belasını versindi.

Abimle uzun zamandır konuşmuyordum babam onu evlatlıktan reddettikten sonra ortalardan kaybolmuştu o zamanlar daha 12 yaşındaydım 18 yaşıma bastığımda bana alınan şahsi telefonla sosyal medyadan ona ulaşabilmiştim. Fakat gizlice konuşmamıza rağmen hiç görüşmemiştik tek bildiğim Şırnak'ta 2. tugayda asker olduğuydu asker olduğunu öğrendiğimde  hem gurur duyup hem sevinmiştim.