KAÇAK

2. Bölüm

Nurgül şaşkınlıkla yüzüme baktığında başımı eğip gelinliği sandalyenin üstünde koydum.

Yatağın üstüne oturup çıkardığım çorapları geri giydikten sonra spor ayakkabılarımı ayağıma geçirdim "sundus?"

"Efendim nurgül?"

"Sana bunları kim yaptı?"

Yutkundum başımı kaldırıp yüzüne baktım "babam yaptı!"

"Neden?"

"Beni sattığı kişiye evlenmeye karşı çıktığım için"

Gözleri şaşkınlıkla açıldığında burukça gülümsedim o adama baba bile denilmezdi ki ama ağzım bir kere alışmıştı ve bir türlü bu alışkanlığı bırakamıyordum dolan gözlerime inat ayağa kalktım "hadi gidelim abim daha fazla beklemesin!"

Odadan çıktığımızda kapıyı kitlemesini bekledim ıslak saçlarımdan biraz alıp omzumun üstüne getirdim.

Saçlarım baya uzundu yıllardır sadece ucundan alıyordum kısalmaması için kapıyı kilitlediğinde o önden bende arkasından ilermeye başladım.

Tekrar odaya geri geldiğimizde kimsenin yüzüne bakmadan boş koltuğa geçip oturdum odada çıt çıkmıyordu.

Nefesim verdim nereye kadar kaçacaktım ki başımı kaldırdım saçlarımı arkaya attığımda yüzüm ortaya çıkmıştı abimle gözgöze geldiğimde anında ayağa fırladı o siyah gözlü komutan arkasından kalkıp tuttuğunda yerime sindim "komutanım bir bırakır mısınız sadece sakin bir yere gidip kardeşimle konuşacam"

Abimin sesiyle başımı nurgüle çevirdim"burada konuşacaksın biz kapıda olacaz en ufak hareketinde yakarım seni!"

Komutanın sesinden sonra herkes ayaklanıp dışarı çıkmıştı kapı kapandığında abim önüme çömelip ellerimi tuttu"güzelim neden söylemedin"

"Söyleyemedim kimseyle iletişime geçmemem için her şeyi engellediler!"

"O şerefsiz naptı"

"Sattı o adam beni sattı abi yemin ederim karşı çıktım ama her çıktığımda sonu şiddetle bitti en son gözümü hastanede açtım bende bugüne kadar harekete geçmedim toparlandıktan sonra ilk fırsatta buraya kaçtım hemde nikahtan yarım saat önce!"

Elini yanağıma atıp paşbarmağıyla gözyaşlarımı sildi"şşt tamam abicim tamam artık buradasın kimse sana bir şey yapamaz!"

"Yapmazlar değil mi bulmazlar beni"

"Artık benimlesin abicim kimse saç teline bile dokunamaz!"

Yanıma oturduğunda beline sarılıp kucağında hıçkırarak ağlamaya devam ettim abim de ağlamam bitene kadar saçlarımı okşayıp öpmüştü.

"Abi?"

"Efendim güzelim"

"Şimdi uyusam uyurken beni senden almazlar değil mi?"

Saçımdaki eli duraksadı"artık kimse seni benden alamaz hadi uyu bebeğim kalktığında yanında olacam"

"Ya olmazsan"

"Sana söz güzelim uyandığında yanında olacam!"

Açmakta zorluk çektiğim gözlerimi kapattım söz vermişti uyandığımda yanımda olacaktı.

Baran uyuyan kardeşine baktı uykuya daldığını gördüğünde bedenini ayırıp koltukta uzandırdı üstünü küçük pikeyle örtüp alnına öpücük kondurduktan sonra dinlenme odasından çıktı çıkar çıkmaz karşısında onu bekleyen tim çıkmıştı.